Αφορμή γι αυτό το σημείωμα ήταν ένα άρθρο το Τζιόρτζιο Αγκάμπεν για το χειρισμό της κρίσης του κορωνοϊού στην Ιταλία, το οποίο προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις και η απάντηση – εξήγηση που έδωσε ο Ιταλός φιλόσοφος στους επικριτές του.

Το καλό ή το κακό -όπως το δει κανείς- με την επικαιρότητα, αν είσαι δημοσιογράφος, είναι ότι πολλές φορές δεν την προλαβαίνεις. Μέχρι να ασχοληθείς με το ένα θέμα, έχει προκύψει το επόμενο και μέχρι να ετοιμάσεις το θέμα σου για δημοσίευση έχει βγει ήδη εκτός επικαιρότητας.

Από την εμπειρία μου στο προσφυγικό, έχοντας καλύψει δεκάδες θέματα από τότε που ξεκίνησε έντονα η κρίση το 2015, έχω καταλάβει ότι το πρόβλημα της διαχείρισής του είναι δομικό. Η ελληνική πολιτεία δεν είναι σε θέση να δημιουργήσει κατάλληλες δομές για τους πρόσφυγες, πολύ περισσότερο να δουλέψει πάνω σε αυτό που λέμε, πρόγραμμα για την ενσωμάτωσή τους στην ελληνική κοινωνία.

Δεν θέλει πολύ για να καταλάβει κανείς ότι η Ελλάδα έχει μπλέξει άσχημα στην υπόθεση της τουρκολιβυκής συμφωνίας. Και είναι επίσης φανερό ότι ο μνημόνιο που υπέγραψαν Τρίπολη και Άγκυρα είναι μόνο ένα κομμάτι του γεωπολιτικού παζλ της Ανατολικής Μεσογείου.