Τα κείμενά μου σε αυτή την σελίδα δημοσιεύθηκαν (ή προορίζονταν για δημοσίευση) σε
εφημερίδες,  περιοδικά και διάφορες ιστοσελίδες. Δεν αντανακλούν πάντα
τις προσωπικές μου απόψεις αλλά θεωρώ ότι έχουν ενδιαφέρον.


Το πρόβλημα της λειψυδρίας στη χώρα μας εξακολουθεί να υφίσταται παρά το γεγονός ότι τώρα το χειμώνα, με τις πρώτες βροχές το ξεχάσαμε. Το πρόβλημα γίνεται ορατό στους άδειους ταμιευτήρες των νησιών αλλά και στη χαμηλή στάθμη των λιμνών και των φραγμάτων από τα οποία υδροδοτούνται οι πόλεις και αρδεύουν οι αγρότες τα χωράφια.

«Το νερό πρέπει να πληρώνεται με αναλογικότητα στα μεγάλα εμπορικά νησιά γιατί δεν είναι δυνατό να επωμιστεί ο ντόπιος πληθυσμός την εποχικότητα του τουρισμού. Φυσικά ούτε διανοούμαστε να κόψουμε το νερό σε κάποιον που δεν έχει να πληρώσει».

Η απειλή της λειψυδρίας επανήλθε το καλοκαίρι που μας πέρασε. Με τις πρώτες βροχές την ξεχάσαμε, αλλά αν οι κλιματικές συνθήκες στο εξής είναι αντίστοιχες με τα δυο προηγούμενα καλοκαίρια, η συζήτηση αλλά κυρίως η απειλή θα επανέλθουν. Ήδη, για την Αττική ειδικότερα, ο φετινός χειμώνας ξεκινά με τους ταμιευτήρες που την υδροδοτούν με μια μείωση της τάξης του 30% σε σχέση με πριν δύο χρόνια.

Το καλοκαίρι που μας πέρασε είδαμε να χτυπά την πόρτα της χώρας η απειλή της λειψυδρίας. Νησιά κηρύχθηκαν σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης ενώ στους ταμιευτήρες από τους οποίους υδροδοτείται η Αττική η στάθμη υποχώρησε κατά 30% σε σχέση με πριν δυο χρόνια. Τι θα γίνει με το νερό στο άμεσο μέλλον; Θα έχουμε επάρκεια; Θα χρειαστεί μήπως να το πληρώσουμε ακριβότερα; Θα έχουν νερό τα νησιά και οι αγρότες; Σε τι κατάσταση είναι τα δίκτυα και ποιες οι παθογένειες του συστήματος διαχείρισης των υδάτων στη χώρας μας;

 

Υπάρχει πρόβλημα με την επάρκεια νερού στην Ελλάδα; Πολλές περιοχές της χώρας κηρύχθηκαν σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης το καλοκαίρι που μας πέρασε, ενώ η στάθμη στους μεγάλους ταμιευτήρες που υδροδοτούν την Αττική και άλλες περιοχές, μειώθηκε σημαντικά και απότομα. Το θέμα του νερού ωστόσο δεν εξαντλείται στα όσα συμβαίνουν τους καλοκαιρινούς μήνες...

Η αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης, καθώς και η μετατροπή των κοινωνιών μας σε κοινωνίες υπερηλίκων, οδηγεί τους ερευνητές αλλά και τα θεσμικά όργανα των κρατών ανά τον κόσμο να προσπαθούν να αποτιμήσουν το φορτίο των φροντιστών ηλικιωμένων ανθρώπων.
Ταυτόχρονα παρατηρείται μια αύξηση των δομών που έχουν ως αποστολή να παράσχουν βοήθεια τόσο στους πάσχοντες, όσο και στους φροντιστές τους, με εκπαίδευση και ψυχολογική στήριξη.

Η Αμμόχωστος αποτελεί μια ανοιχτή πληγή για την Κύπρο και τους ελληνοκύπριους τα τελευταία 50 χρόνια. Η πόλη βρίσκεται υπό τουρκική κατοχή και το νότιο τμήμα της, τα Βαρώσια, αποτελούν μια πόλη φάντασμα η οποία παρέμεινε κλειστή από το 1974 μέχρι το 2020 όταν και άνοιξε μόνο για επισκέπτες. Μέχρι την δεύτερη τουρκική εισβολή τον Αύγουστο του 1974 ο πληθυσμός στην πλειοψηφία του ήταν ελληνοκύπριοι που εκδιώχθηκαν και σήμερα ζουν σε πόλεις και χωριά της ελεύθερης Κύπρου.

Η Πράσινη Γραμμή της Λευκωσίας που χωρίζει την Κυπριακή πρωτεύουσα στα δύο συμπληρώνει φέτος 60 χρόνια ύπαρξης. Σε αντίθεση με ότι πιστεύουν πολλοί, η διχοτόμηση της Λευκωσίας δεν ήταν αποτέλεσμα της τουρκικής εισβολής το 1974. Η ιστορία της Πράσινης γραμμής ξεκινά τον Δεκέμβριο του 1963 όταν ξέσπασαν διακοινοτικές ταραχές στο νησί με την Τουρκία να απειλεί να επέμβει στρατιωτικά.

Ο αγώνας των Κυπρίων για απελευθέρωση από τους Άγγλους ήταν σκληρός και άνισος. Στα πέντε χρόνια που διήρκεσε, εκατοντάδες πέθαναν ή τραυματίστηκαν, βασανίστηκαν και φυλακίστηκαν. Εξέχουσα θέση στη συλλογική μνήμη των Κυπρίων έχουν οι ήρωες της ΕΟΚΑ που απαγχονίστηκαν από τους Άγγλους.

Εντός της Πράσινης Γραμμής στην Λευκωσία, απέναντι από το εμβληματικό ξενοδοχείο Ledra Palace όπου σήμερα χρησιμοποιείται από τις δυνάμεις του ΟΗΕ, βρίσκεται ένας ιδιαίτερος χώρος που συμβολίζει τις προσπάθειες επούλωσης του τραύματος του 1974 και τις ειρηνικής συνύπαρξης των δυο κοινοτήτων.

Σελίδα 1 από 105