Στο χρηματιστήριο των τροφίμων, ο γαλαζόπτερος τόνος είναι ένα από τα «βαριά χαρτιά». Για όσο καιρό υπάρχει ακόμη στις θάλασσες, η εκμετάλλευσή του θα δίνει σε αυτούς που τον εμπορεύονται μεγάλα κέρδη και στους ανά τον κόσμο γκουρμέ την πολυτέλεια ενός σπάνιου και γευστικού πιάτου.

«Νερό, νερό παντού και ούτε μια σταγόνα για να πιω…», έγραφε σε ένα ποίημα του πριν από δύο αιώνες ο Σάμιουελ Κόλεριτζ. Η μόνη διαφορά με το σήμερα είναι ότι το νερό δεν βρίσκεται πια παντού και αν επαληθευτούν οι προβλέψεις, στις επόμενες δεκαετίες η απόκτησή του θα γίνει η κύρια αιτία πολέμων.

Για τον περισσότερο κόσμο ο όρος δίαιτα είναι συνώνυμο του περιορισμού, της πείνας, της τιμωρίας, κάτι σαν αναγκαίο κακό, που επιβάλουν κάποιες φορές  λόγοι υγείας και άλλοτε τα πρότυπα που μας σερβίρει η βιομηχανία του life style. Όλοι αυτοί μάλλον δεν έχουν ακούσει για τη μεσογειακή δίαιτα που περιλαμβάνει μια πληθώρα τροφών, και γεύσεων που αφθονούν στις χώρες τις μεσογειακής λεκάνης και που η ευεργετικές τις ιδιότητες δεν αμφισβητούνται πια από κανένα.

Πριν από μερικούς μήνες ο καθηγητής Ρόμπερτ Ζάιγκλερ, επικεφαλής του Διεθνούς Ινστιτούτου Έρευνας Ρυζιού (ΙRRI), επισκέφτηκε τη Σαουδική Αραβία για συζητήσεις με την κυβέρνηση, αναφορικά με το ζήτημα της επάρκειας τροφίμων στη χώρα. Η Σαουδική Αραβία, πλούσια σε πετρέλαιο, εισάγει το μεγαλύτερο μέρος των τροφίμων που καταναλώνει καθώς δεν υπάρχει αρκετή γη για καλλιέργειες.

Η Alimentaria, η έκθεση Τροφίμων και Ποτών που γίνεται κάθε δύο χρόνια στη Βαρκελώνη της Ισπανίας δεν είναι από τις μεγαλύτερες αλλά ούτε και από τις πλέον γνωστές εκθέσεις του κλάδου.  Θυμηθείτε όμως αυτό το όνομα και ελάτε να τα ξαναπούμε σε μερικά χρόνια. Με την επιμονή των Ισπανών και με μια συντονισμένη και καλά σχεδιασμένη επιθετική εκστρατεία τολμούμε να προβλέψουμε ότι μέσα στη δεκαετία που διανύουμε η Alimentaria θα γίνει μία από τις κορυφαίες εκθέσεις του κλάδου και σημείο αναφορά για τα μεσογειακά προϊόντα.

Μπορεί η οικονομία της να βρίσκεται ακόμη στην κόψη του ξυραφιού αλλά αν κατάφερε κάτι τους τελευταίους μήνες η κυβέρνηση της Ιρλανδίας -και αυτό θα πρέπει να της αναγνωριστεί- είναι ότι δημιούργησε μια θετική διεθνή εικόνα για την αποφασιστικότητά της να αντιμετωπίσει την κρίση. Είναι άλλωστε και η χώρα μεταξύ αυτών που παίρνουν ευρωπαϊκή βοήθεια, που σύμφωνα με τις προβλέψεις θα βγει πρώτη για δανεισμό στις αγορές.

Το να ακυρωθεί μια μεγάλη αθλητική διοργάνωση όπως το Euro θα έφερνε εκτός από οικονομική καταστροφή, μεγάλη απογοήτευση σε εκατομμύρια ποδοσφαιρόφιλούς (οι οποίοι είναι και ψηφοφόροι) και τεράστιο χτύπημα κύρους στο ποδόσφαιρο. Ωστόσο υπάρχουν κι άλλοι τρόποι για να δείξει η διεθνής κοινότητα την ενόχλησή της στην Ουκρανία για την υπόθεση της πρώην πρωθυπουργού Γιούλια Τιμοσένκο.

Υποτίθεται ότι οι εκλογές στην Αίγυπτο θα έφερναν την αποκατάσταση της πολιτικής και κοινωνικής ηρεμίας και η περυσινή εξέγερση του αιγυπτιακού λαού που ανέτρεψε τον Χόσνι Μουμπάρακ, θα έβρισκε επιτέλους τη δικαίωσή της.

Η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ πήρε αυτή την εβδομάδα το μήνυμα ότι η λιτότητα στην Ευρώπη έχει φτάσει σε αδιέξοδο. Σήμερα κατά πάσα πιθανότητα θα το νιώσει και μέσα στο ίδιο της «το σπίτι» καθώς αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο βαριάς ήττας στις εκλογές στο κρατίδιο της Βόρειας Ρηνανίας Βεστφαλίας. Οι Σοσιαλδημοκράτες (SPD) που ήδη ελέγχουν σ συνεργασία με τους Πράσινους το κρατίδιο, αναμένεται να αυξήσουν τη δύναμη τους στέλνοντας το «ραβασάκι» στην κυρία Μέρκελ με τον τίτλο: «αρκετά με την λιτότητα, καιρός για ανάπτυξη».

"...Η κατάσταση φέρνει στο μυαλό εικόνες που έχουν σχέση με το νερό. Μια σταγόνα που συγκρατείται από την αδράνεια για μια στιγμή πριν πέσει, αν και έχει μεγαλώσει ο όγκος και το βάρος της, έτοιμη να ξεχειλίσει το ποτήρι. Μοιάζει σαν το νερό να διαισθάνεται την επικείμενη πτώση του και να προσπαθεί να παρατείνει την επισφαλή του σταθερότητα για όσο γίνεται πιο πολύ..."