Displaying items by tag: ΔΝΤ

Στην Ελλάδα η οικονομική κρίση της Αργεντινής που κατέληξε στη χρεοκοπία του 2001 έχει συζητηθεί πάρα πολύ. Είναι μάλιστα ένας από τους λόγους που κάνει τους Έλληνες να νιώθουν πιο κοντά στους Αργεντινούς και το αντίστροφο.

Άσχημα στριμωγμένη βρίσκεται η πρόεδρος της Αργεντινής Κριστίνα Φερνάντες καθώς Αμερικανός δικαστής ζητά από τη χώρα να πληρώσει τους επενδυτές που δεν συμμετείχαν στην αναδιάρθρωση του χρέους το 2005. Η Αργεντινή θα μπορούσε όπως σε παλιότερες περιπτώσεις να αγνοήσει την απόφαση, αλλά αυτή τη φορά τα πράγματα είναι δυσκολότερα καθώς ο δικαστής Τόμας Γκρίεσα έχει φροντίσει να «δέσει» την κυρία Φερνάντες εντάσσοντας στην απόφαση όρους που αν δεν εκπληρωθούν η Αργεντινή κινδυνεύει με τεχνητή χρεοκοπία για χρέος που ξεπερνά τα 24 δισεκατομμύρια δολάρια. 

Το μόνο αποτελεσματικό φάρμακο για την Ελλάδα παραμένει η αποπληθωρισμός». Οι δηλώσεις του γενικού διευθυντή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Ντομινίκ Στρος Καν,  προχθές σε αυστριακό περιοδικό προκαλούν «ανατριχίλα» σε όσους έχουν μια ιδέα για το τι σημαίνει αποπληθωρισμός.

Η Ισπανία του κ. Θαπατέρο αναδεικνύεται στον επόμενο αδύναμο κρίκο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το έλλειμμά του προϋπολογισμού της, αντίστοιχο με αυτό της χώρας μας,  υποχρεώνει την Ισπανική κυβέρνηση να πάρει σκληρά μέτρα ξεκινώντας από τις δημόσιες δαπάνες και οσονούπω στην αγορά εργασίας και στο ασφαλιστικό, με πιθανή αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 67 έτη.

Ο διάσημος Αμερικανός συγγραφέας και ακτιβιστής Τζον Πέρκινς, γνωστός περισσότερο για το βιβλίο του «Η εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου», το είχε πει με τον πιο απλό τρόπο: «Όταν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο καλείται να δώσει λεφτά σε μια χώρα δεν τις τα δίνει στο χέρι.

Κανένας δεν συμπαθεί το Δ Ν Τ. Το ΔΝΤ είναι δανειστής έσχατης ανάγκης  κι όπως συμβαίνει πάντα, αυτού του τύπου οι δανειστές προτιμούν το σκληρό τρόπο για να πάρουν πίσω τα χρήματά τους και επιπλέον απαιτούν και μεγάλο κέρδος. Κάτι σαν τους τοκογλύφους.

Η αυστηρή επιτήρηση υπό την οποία έχει μπει η χώρα μας από την Ευρωπαϊκή  Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο,  είναι ομολογουμένως μια δυσάρεστη κατάσταση. Γιατί οι "σωτήρες μας"  θα απαιτήσουν περισσότερες θυσίες και γιατί δεν ξέρουμε ακόμη τι ακριβώς είναι αυτή η "τεχνική υποστήριξη" που θα παράσχει το ΔΝΤ.

Το γεμάτο πιστόλι που διακαώς ζητούσε ο υπουργός οικονομικών  κ. Παπακωνσταντίνου για να κάνει τον  «μπαμπούλα» στους κερδοσκόπους, έχει πλέον την κάνη του γυρισμένη όχι μόνο εναντίων των ελλήνων πολιτών αλλά και της ίδιας της κυβέρνησης. Η προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, όπως έχει δείξει η ιστορία, συνεπάγεται την οικονομική αφαίμαξη της χώρας που θα βρεθεί στο δρόμο του αλλά και την ομηρία της κυβέρνησης, σε βαθμό που ισοδυναμεί με πολιτική αυτοκτονία. Το αποτέλεσμα των εκλογών στην Ουγγαρία είναι ένα καλό παράδειγμα, για το πώς οι πολίτες τιμωρούν όσους υποθηκεύουν το μέλλον των παιδιών τους.

Πόσες ευρωπαϊκές χώρες θα χρειαστούν τελικά την βοήθεια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου; αναρωτιόταν πριν από μερικές ημέρες σε άρθρο του το γνωστό οικονομικό περιοδικό Business Week. Μετά την Ανατολική Ευρώπη, ο οργανισμός που έχει ταυτιστεί με μερικές από τις πιο σκληρές πολιτικές δημοσιονομικής πειθαρχίας μπαίνει στην Ευρωζώνη από την πίσω πόρτα, σαν τοποτηρητής της ελληνικής εξόδου από την κρίση.

Αν όλος αυτός οι οικονομικός παραλογισμός που ζει η Ευρπώη ήταν ένα παραμύθι η Ισλανδία θα ήταν η Σταχτοπούτα του.
Η πιστοληπτική ικανότητα της χώρας αναβαθμίστηκε.
Ο ΟΟΣΑ προβλέπει οικονομική ανάπτυξη το 2012, 2,4% έναντι 1,6% στις χώρες του οργανισμού.
Η ανεργία έπεσε από το 7% το 2010 στο 6,1% το 2011 και προβλέπεται να πέσει στο 5,3% φέτος.