Ποιά θα είναι η επόμενη κύρια βιομηχανική ζώνη του πλανήτη; Αναρωτιούνται οι διεθνείς αναλυτές. Με το παραγωγικό μοντέλο της Κίνας που βασιζόταν στο φθηνά μεροκάματα να φθίνει οι μεγάλες επιχειρήσεις έχουν αρχίσει να βολιδοσκοπούν τις χώρες που θα την αντικαταστήσουν. Παρά το γεγονός ότι ο χρηματιστικός καπιταλισμός έχει γιγαντωθεί αποτελεί μόνο την μία όψη του νομίσματος.

Πριν από περίπου δύο μήνες ο κεντρικός τραπεζίτης τη Κίνας Ζου Χσιαοτσουάν έκανε μια δήλωση που χτύπησε καμπανάκι στις αγορές. Ο Ζου είπε ότι θα πρέπει να μπει φραγμός στην πιστωτική επέκταση και στην υψηλή ρευστότητα των αγορών με αποτέλεσμα το επιτόκιο στη διατραπεζική αγορά να φτάσει σε λίγες ώρες σχεδόν στο 14%.

Πριν από περίπου τέσσερις δεκαετίας ο συγγραφέας Γκράχαμ Γκρίν μετά από μια επίσκεψή του στον Παναμά έγραφε ότι η διώρυγα, χρόνο με το χρόνο χάνει έσοδα και δέχεται όλο και μικρότερο αριθμό πλοίων. «Οι δεξαμενές του καναλιού που εξισορροπούν τη διαφορά στάθμης μεταξύ των δύο Ωκεανών, μοιάζουν μικρές για τα τεράστια πλοία».
Ο Γκριν δεν είχε άδικο. Σήμερα σχεδόν το 50% των εμπορικών πλοίων που ταξιδεύουν στους Ωκεανούς είναι πολύ μεγάλα για να περάσουν από το κανάλι.

«Τι ακριβώς συμβαίνει με την κινεζική οικονομία;» αναρωτιέται εδώ και δύο εβδομάδες ο διεθνής τύπος. Μετά την Βραζιλία όπου το οικονομικό μοντέλο της τελευταίας δεκαετίας αρχίζει να κλονίζεται προκαλώντας τριγμούς και εκροές κεφαλαίων, η κινεζική οικονομία δείχνει να βρίσκεται σε σημείο καμπής με τους κλυδωνισμούς να ξεκινούν από το τραπεζικό της σύστημα...