Για πολλούς ταξιδιώτες μια επίσκεψη στις Συρακούσες είναι η εκπλήρωση μιας «εσωτερικής ανάγκης». Για εμάς ήταν μια αποκάλυψη και μια συναισθηματικά φορτισμένη, επιστροφή στις ρίζες.

Το καράβι πιάνει στην Πάρο και γεμάτος χαρά και ανυπομονησία μετά από τέσσερις ώρες ταξίδι βάζω μπρος την μηχανή και βγαίνω στο λιμάνι έχοντας στο μυαλό παραλίες, ψαρούκλες , αραλίκι και χιλιόμετρα στα πολλά και πανέμορφα χωριά. Δυστυχώς όμως η μίζα με πρόδωσε.

Στην καρδιά του Αιγαίου, η Νάξος είναι ένας τόπος με μεγάλη ιστορία και ένας προορισμός που θα ικανοποιήσει τις προσδοκίες κάθε επισκέπτη. Η Χώρα εντυπωσιακή, οι παραλίες πολλές και πανέμορφες, η ενδοχώρα μαγευτική και οι γεύσεις...ανεπανάληπτες.

Όχι, δεν πήγα στη Floridita, το μπαράκι που σύχναζε ο Χέμινγουεϊ, για να πιω το mojito μου παρέα με τα ασυγκράτητα ξανθά όντα που φοράνε βερμούδες και κουβαλούν όπου και αν πηγαίνουν τη φωτογραφική τους μηχανή. Πήγα στην Casa de la Cultura, όπου στην εσωτερική αυλή ενός παλιού αρχοντικού χάθηκα μέσα σε πολύχρωμους ανθρώπους,