Τα κείμενά μου σε αυτή την σελίδα δημοσιεύθηκαν (ή προορίζονταν για δημοσίευση) σε
εφημερίδες, περιοδικά και διάφορες ιστοσελίδες. Δεν αντανακλούν πάντα
τις προσωπικές μου απόψεις αλλά θεωρώ ότι έχουν ενδιαφέρον.
Ταξίδι (57)
Μπριζ. Το στολίδι της Φλάνδρας
Η Mireille ήξερε την Μπριζ πολύ καλά. Χρόνια τώρα ζει μόνιμα στο Λος Άντζελες αλλά κάθε φορά που πηγαίνει στο Βέλγιο να δει τους γονείς της κάνει μια στάση για ένα καφέ και μια βόλτα στα δρομάκια και τις πλατείες της.
Ο «Μεγαλέξανδρος της Οαχάκα»
Το λεωφορείο από την Πουέμπλα έφτασε στην Οαχάκα βραδάκι, περασμένες οχτώ. Οι δρόμοι εξακολουθούσαν να είναι γεμάτοι κόσμο που έκανε τα τελευταία ψώνια του και μικροπωλητές να διαλαλούν την πραμάτεια τους.
Συρακούσες: «Εύρηκα» άρωμα Ελλάδας
Για πολλούς ταξιδιώτες μια επίσκεψη στις Συρακούσες είναι η εκπλήρωση μιας «εσωτερικής ανάγκης». Για εμάς ήταν μια αποκάλυψη και μια συναισθηματικά φορτισμένη, επιστροφή στις ρίζες.
Θα πα’ να βγώ στην Πάρο
Το καράβι πιάνει στην Πάρο και γεμάτος χαρά και ανυπομονησία μετά από τέσσερις ώρες ταξίδι βάζω μπρος την μηχανή και βγαίνω στο λιμάνι έχοντας στο μυαλό παραλίες, ψαρούκλες , αραλίκι και χιλιόμετρα στα πολλά και πανέμορφα χωριά. Δυστυχώς όμως η μίζα με πρόδωσε.
Νάξος. Η «Πορτάρα» του Αιγαίου
Στην καρδιά του Αιγαίου, η Νάξος είναι ένας τόπος με μεγάλη ιστορία και ένας προορισμός που θα ικανοποιήσει τις προσδοκίες κάθε επισκέπτη. Η Χώρα εντυπωσιακή, οι παραλίες πολλές και πανέμορφες, η ενδοχώρα μαγευτική και οι γεύσεις...ανεπανάληπτες.
Εικόνες από μια άλλη Κούβα. « Los Aquaticos»
Όχι, δεν πήγα στη Floridita, το μπαράκι που σύχναζε ο Χέμινγουεϊ, για να πιω το mojito μου παρέα με τα ασυγκράτητα ξανθά όντα που φοράνε βερμούδες και κουβαλούν όπου και αν πηγαίνουν τη φωτογραφική τους μηχανή. Πήγα στην Casa de la Cultura, όπου στην εσωτερική αυλή ενός παλιού αρχοντικού χάθηκα μέσα σε πολύχρωμους ανθρώπους,
Ο σοσιαλισμός πίνει Havana club και προτιμά τις FORD του ‘53
Ήταν αναπόφευκτο: Το ψιλόβροχο της Αβάνας και η έντονη μυρωδιά χαμένων δεκαετιών μου έφεραν στο μυαλό εικόνες από τα φοιτητικά μου χρόνια. Εικόνες που δεν είχαν να κάνουν με το περιβάλλον της επαρχιακής πόλης που ζούσα, αλλά με την αναγνώριση συναισθημάτων, καθαρών αντιλήψεων και δυστυχώς όλων εκείνων των στοιχείων που προδίκαζαν από μακριά το μέλλον του κάθε ανθρώπου της γενιάς και της κοινωνικής μου τάξης.