Η Mireille ήξερε την Μπριζ πολύ καλά. Χρόνια τώρα ζει μόνιμα στο Λος Άντζελες αλλά κάθε φορά που πηγαίνει στο Βέλγιο να δει τους γονείς της κάνει μια στάση για ένα καφέ και μια βόλτα στα δρομάκια και τις πλατείες της.
«Θα σας εντυπωσιάσει, θα δείτε», έλεγε και ξανάλεγε καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής, γεμάτη περηφάνια γι αυτή την πόλη μνημείο της χώρας της. Και δεν είχε άδικο.
Η Μπριζ, πρωτεύουσα της δυτικής Φλάνδρας, είναι από τις λίγες ευρωπαϊκές πόλεις που έχουν διατηρήσει τη φυσιογνωμία τους και το μεσαιωνικό χρώμα, αν και αρκετά ρετουσαρισμένο.
Σήμερα στην παλιά πόλη ζουν περίπου 45.000 κάτοικοι και συνολικά μαζί με τα προάστια ο πληθυσμός της ξεπερνά τις 120.000, αριθμός που δείχνει ότι η πόλη δεν είναι όπως φαίνεται στις φωτογραφίες και στους τουριστικούς οδηγούς μια κουκλίστικη μινιατούρα.
Πολλοί επιλέγουν να κάνουν ημερήσιες εκδρομές στη Μπριζ από τις Βρυξέλλες ή άλλες κοντινές πόλεις, άλλα ο καλύτερος τρόπος για να απολαύσει κανείς την ομορφιά της είναι να μείνει ένα βράδυ σε κάποιο από τα «κουκλίστικα» ξενοδοχεία της. Την ημέρα τα πλακόστρωτα στενά γεμίζουν από κόσμο άλλα αργά το απόγευμα όταν οι τουρίστες έχουν φύγει ή πόλη αποκτά ξανά την ησυχία και την μυστηριακή γοητεία της. Η Μπριζ είναι πανέμορφη όλες τις εποχές του χρόνου. Οι τυχεροί δεν θα ξεχάσουν ποτέ την εμπειρία να την δουν χιονισμένη κάποιο Δεκέμβρη ή Γενάρη.
Σε συναρπάζει η μοναδική της ατμόσφαιρα, η ομορφιά των μνημείων της και των καλά διατηρημένων παλιών σπιτιών της με τις μυτερές στέγες, ο πλούτος των μουσείων, τα κανάλια της που διηγούνται την ιστορία της.
Η μεγάλη πλατεία Grand place με το μεγάλο κωδωνοστάσιο και το μέγαρο της επαρχιακής διοίκησης είναι το κέντρο της Μπριζ. Το κωδωνοστάσιο με 82 μέτρα ύψος και 47 συνολικά καμπάνες που χτίστηκε το 1748 είναι το σύμβολο των δημοκρατικών ελευθεριών της πόλης. Από τον εξώστη του τα μέλη της τοπικής Βουλής ανακοίνωναν της αποφάσεις του δήμου.
Περπατάμε κατά μήκος του καναλιού Dijver. Στους γύρω δρόμους βρίσκονται τα περισσότερα μουσεία της πόλης καθώς και η εκκλησία της Παναγίας η οποία αν και δεν είναι η σημαντικότερη προσελκύει τους περισσότερους επισκέπτες. Κι αυτό γιατί στο παρεκκλήσι της εκκλησίας βρίσκεται η περίφημη Madona του Μιχαήλ Άγγελου ένα υπέροχο γλυπτό, το μοναδικό του μεγάλου ιταλού καλλιτέχνη που βρίσκεται στις Κάτω Χώρες. Φτιάχτηκε για τον καθεδρικό ναό της Σιένα άλλα δύο έμποροι από την Μπριζ το έφεραν στην πόλη το 1506. Η εκκλησία της Παναγίας δεν έχει συγκεκριμένο αρχιτεκτονικό ρυθμό. Ξεκίνησε να χτίζεται στα μέσα του 13ου αιώνα και μέχρι και την τελευταία του ανακαίνιση δέχτηκε πολλές αισθητικές .παρεμβάσεις. Το ύψους 122 μέτρων καμπαναριό της είναι το πρώτο που διακρίνει κανείς προσεγγίζοντας την πόλη και για 
ένα μόλις μέτρο είναι το δεύτερο ψηλότερο στο Βέλγιο( το καμπαναριό του καθεδρικού της Αμβέρσας είναι μόλις …123 μέτρα ύψους) Συνεχίζουμε τη βόλτα μας στα δρομάκια χαζεύοντας βιτρίνες με δαντέλες, γκραβούρες, μινιατούρες ενώ πλήθος ντόπιων έχει βγει να μαζέψει τον φθινοπωρινό ήλιο. Κάποιος ρίχνει την ιδέα… Βόλτα με το καραβάκι στα κανάλια; Οπωσδήποτε! Αυτό μην το χάσετε. Η άποψη της πόλης μέσα από τα κανάλια είναι διαφορετική. Παραμυθένια.
Η μέρα είναι καλή, πράγμα όχι και τόσο σύνηθες γι αυτή την εποχή και τα διάφορα καφέ έχουν βγάλει τραπεζάκια έξω. Μικρές ορχήστρες παίζουν σε κάθε πλατεία ενώ κάποιοι ψήνουν βάφλες στο δρόμο τραβώντας μας από τη μύτη…
Στην Μπριζ θα εκτιμήσετε και το καλό φαγητό. Οι Βέλγοι είναι καλοφαγάδες (ποτέ δεν φύγαμε δυσαρεστημένοι από κάποιο εστιατόριο). Δοκιμάστε στιφάδο λαγού με μπίρα, μύδια με όλους τους τρόπους και γενικότερα θαλασσινά, κοτόπουλο με κρέμα γάλακτος και φυσικά μπύρα, το εθνικό ποτό του Βελγίου.
Και φυσικά γλυκά. Κρέπες μήλου, αμυγδαλωτά και τι περίφημες πραλίνες.
Η Μπριζ ανακηρύχθηκε από την UNESCO τοποθεσία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Είναι μια πόλη που την σεβάστηκε ο χρόνος και οι άνθρωποι. Φιλόξενη και ζωντανή με κρυφές γωνιές έτοιμες προς εξερεύνηση μας άφησε στο τέλος μια γεύση νοσταλγίας. «Έτσι γίνετε πάντα» θα μας πει αργότερα η Mireille . «Είναι γιατί δεν την χορτάσατε. Γι αυτό αν έρθετε ποτέ πάλι στο Βέλγιο να θυμάστε. Θα είναι γιατί θα θέλετε να ξαναδείτε την Μπριζ.»
Ιστορία της πόλης
Στην περιοχή που βρίσκεται σήμερα η Μπριζ έφτασαν πρώτοι οι Βίκινγκς τον 9ο αιώνα και το όνομά της είναι κατά πάσα πιθανότητα παραφορά της αρχαίας σκανδιναβικής λέξης “Bryggia” που σημαίνει «λιμάνι». Λόγω της θέσης της – πολύ κοντά στη Βόρειο θάλασσα – εξελίχθηκε γρήγορα σε σημαντικό εμπορικό σταυροδρόμι. Τον 13ο και τον 14ο αιώνα έμποροι απ’ όλο τον γνωστό ως τότε κόσμο έρχονταν να πουλήσουν τα εμπορεύματά τους και να αγοράσουν τα περίφημα φλαμανδικά υφάσματα. Στους δρόμους της μπορούσε ν’ ακούσει κανείς να μιλιούνται όλες οι γλώσσες της Ευρώπης και να βρει τα πιο εξωτικά εμπορεύματα.
Από τον 15ο αιώνα αρχίζει η παρακμή εξαιτίας κυρίως του ανταγωνισμού με την Αμβέρσα που ήταν μεγαλύτερο και ευκολότερα προσβάσιμο λιμάνι και εξαιτίας της κρίσης στην βιοτεχνία υφασμάτων. Παρά την κρίση η Μπριζ συνεχίζει να επεκτείνεται και σ’ αυτήν την εποχή θα δημιουργηθούν αρχιτεκτονικά αριστουργήματα, πολλά από τα οποία θαυμάζουμε ακόμη και σήμερα, και επίσης άνθησε η περίφημη φλαμανδική σχολή ζωγραφικής. Τον 16ο αιώνα τίποτα δεν θύμιζε τις παλιές δόξες ενώ στ 1800 ήταν η φτωχότερη πόλη του Βελγίου.
Ο 20ος αιώνας; Της έδωσε νέα πνοή. Η πόλη ανακαλύφθηκε ξανά από τον διεθνή τουρισμό και η ανακήρυξή της σε μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς της έδωσε και πάλι την αίγλη που αρμόζει σε μια Βενετία του Βορρά.
Δημοσιεύθηκε στον Ελεύθερο Τύπο 10-12-2005