Με ακινητοποιημένο το 50%-60% της ακτοπλοΐας και των ταχύπλοων, η ανεργία στο χώρο της ναυτιλίας έχει χτυπήσει κόκκινο σε μια πρωτοφανή για τον κλάδο κρίση. Την ίδια ώρα εκτός ελέγχου είναι όπως καταγγέλλει η Πανελλήνια Ένωση Ναυτών Εμπορικού Ναυτικού (ΠΕΝΕΝ), είναι η διασπορά του κορωνοϊού, καθώς όπως λέει στο CNN Greece ο πρόεδρος της ΠΕΝΕΝ κ. Αντώνης Νταλακογεώργος, «από τα 27 δρομολογημένα επιβατηγά – οχηματαγωγά πλοία στην ακτοπλοΐα, είχαμε κρούσματα στα 17.
Αφορμή για το παρόν κείμενο στάθηκε μια πρόσφατη κουβέντα με φίλο, επαγγελματία σε κλάδο που αν και έχει πληγεί αρκετά από την κρίση, δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα επιβίωσης. Ο φίλος έχει δύο παιδιά και συζητώντας για την επικαιρότητα και την οικονομική κατάσταση, μου λέει κάποια στιγμή:
Η οικονομική κρίση έχει προκαλέσει ένα βαθύ ταξικό διχασμό στην αμερικανική κοινωνία. Μεγάλα κομμάτια της μεσαίας τάξης μεταπηδούν απλό τη μια μέρα στην άλλη στα κατώτερα χαμηλά στρώματα, χάνοντας δουλειές, σπίτια και περιουσίες ενώ μια λέξη ακούγεται όλο κι περισσότερο στα πολιτικά γραφεία και στις κοινωνικές υπηρεσίας.
Τις προάλλες μιλούσα με ένα φίλο μου που διατηρεί λογιστικό γραφείο στην Αθήνα εδώ και αρκετά χρόνια. Μου έλεγε λοιπόν ότι, συμπληρώνοντας φορολογικές δηλώσεις ιδιωτών τους τελευταίους δύο μήνες, έκανε μια τρομερή διαπίστωση. Το 80% των δηλώσεων, μπορεί και παραπάνω, είχαν αποζημίωση απόλυσης.
Μπορεί η οικονομία της να βρίσκεται ακόμη στην κόψη του ξυραφιού αλλά αν κατάφερε κάτι τους τελευταίους μήνες η κυβέρνηση της Ιρλανδίας -και αυτό θα πρέπει να της αναγνωριστεί- είναι ότι δημιούργησε μια θετική διεθνή εικόνα για την αποφασιστικότητά της να αντιμετωπίσει την κρίση. Είναι άλλωστε και η χώρα μεταξύ αυτών που παίρνουν ευρωπαϊκή βοήθεια, που σύμφωνα με τις προβλέψεις θα βγει πρώτη για δανεισμό στις αγορές.
"...Η κατάσταση φέρνει στο μυαλό εικόνες που έχουν σχέση με το νερό. Μια σταγόνα που συγκρατείται από την αδράνεια για μια στιγμή πριν πέσει, αν και έχει μεγαλώσει ο όγκος και το βάρος της, έτοιμη να ξεχειλίσει το ποτήρι. Μοιάζει σαν το νερό να διαισθάνεται την επικείμενη πτώση του και να προσπαθεί να παρατείνει την επισφαλή του σταθερότητα για όσο γίνεται πιο πολύ..."
Στο τέλος του χρόνου περίπου 3,1 δισεκατομμύρια πολιτών σε όλο τον κόσμο θα είναι εργαζόμενοι. Παρά το γεγονός ότι ποτέ μέχρι σήμερα η αγορά εργασίας δεν είχε δει τόσο υψηλό αριθμό εργαζομένων υπάρχει γενικότερα η αίσθηση η απασχόληση σήμερα βρίσκεται σε κρίση. Μια κρίση που τη βιώνουν περισσότερο οι αναπτυγμένες οικονομίες που προσπαθούν αγκομαχώντας να αφήσουν πίσω τους την ύφεση.
Με την οικονομική κρίση στην Ευρώπη να βαθαίνει ολοένα και περισσότερο δεκάδες χιλιάδες εξειδικευμένοι εργάτες και επιστήμονες εγκαταλείπουν τις χώρες τους αναζητώντας καλύτερη τύχη στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, αρκεί να υπάρχει δουλειά και σταθερό πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον.
Εικόνες όπως αυτές την προηγούμενη εβδομάδα με εκατοντάδες ανθρώπους να συνωστίζονται στο Σύνταγμα για λίγα κρεμμύδια και λίγα καρότα, ήταν άγνωστες για τις γενιές μετά τη μεταπολίτευση. Αντίστοιχες ουρές συναντά κανείς καθημερινά έξω από τα γραφεία ευρέσεως εργασίας της Ισπανίας , ενώ αν κάποιος θέλει να δει πιο σκληρές εικόνες φτώχειας δεν έχει παρά να κάνει μια βόλτα στα συσσίτια των απόρων, στους χώρους διανυκτέρευσης αστέγων ή στα υπαίθρια ιατρεία των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων.
My writings on this page have been published (or intended for publication) in newspapers, magazines and various websites. They do not always reflect my personal views but I find them interesting.
Opinions on my blog are personal and do not necessarily reflect those of my employers.