Displaying items by tag: Πούτιν

Όσο γρήγορα και ξαφνικά επλήγησαν οι ρωσοτουρκικές σχέσεις το Νοέμβριο του 2015 με την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους στα συροτουρκικά σύνορα, έτσι γρήγορα και ξαφνικά επανήλθαν στην πρότερη κατάσταση με αφορμή το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία πριν από ένα μήνα. Έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά για την νέα ρωσοτουρκική προσέγγιση και για το τι θα μπορούσε να σημάνει αυτό για τις σχέσεις της Τουρκίας με το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά όπως φαίνεται από την εξέλιξη των πραγμάτων, το διακύβευμα για τις δύο πλευρές είναι η Μέση Ανατολή και συγκεκριμένα η Συρία.

Πριν από δύο χρόνια βρέθηκα στο Καζακστάν. Σε μία συνάντηση με αξιωματούχους της κρατικής εταιρίας για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων είχαμε μια κουβέντα για τα τεκταινόμενα στην Ουκρανία. Η κρίση μετά τα γεγονότα της πλατείας Μαϊντάν, βρισκόταν στην κορύφωσή της και πέντε μήνες νωρίτερα είχαν επιβληθεί η πρώτες κυρώσεις στη Ρωσία.

Όσοι παρακολούθησαν στις ειδήσεις ή στο ιντερνετ στιγμιότυπα από την πρόσφατη παρέλαση την 9η Μαΐου στη Μόσχα, θα είδαν ότι δίπλα στον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν βρισκόταν όλη την ώρα, ο Κινέζος ομόλογός του Σι Τζνπίνγκ. Το μήνυμα Πούτιν προς τη Δύση είναι σαφές. «Αν δεν με θέλετε εσείς υπάρχουν άλλοι που με θέλουν και είναι και πιο ισχυροί από εσάς».

Όσοι από τους παλιότερους Ευρωπαίους ηγέτες -της δεκαετίας του ’90 -ζουν ακόμη και παρακολουθούν τις εξελίξεις στην Ουκρανία, θα πρέπει να έχουν μια αίσθηση ότι ξαναζούν την ιστορία. Στις μέρες τους, η Ευρώπη είχε έναν άλλο πόλεμο να αντιμετωπίσει –στην ουσία προκαλέσει κι ενθαρρύνει – αυτόν της Γιουγκοσλαβίας.

Πόσο εύκολο είναι σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης να απομονώσει η Δύση τη Ρωσία; Καθόλου εύκολο, εκτός και αν αποδεχθεί τις οικονομικές συνέπειες στην «τσέπη της». Η κρίση στην Ουκρανία δημιούργησε τις προϋποθέσεις ενός νέου ψυχρού πολέμου, οι οποίες ενισχύθηκαν μετά την κατάρριψη του μαλαισιανού boeing και το θάνατο 298 επιβάτες.

Τρία από τα μεγαλύτερα και πιο επιδραστικά περιοδικά στον κόσμο, το Time, o Economist και το Newsweek είχαν την εβδομάδα που μας πέρασε το ίδιο κύριο θέμα. και φυσικά παρόμοιο εξώφυλλο. 
Το Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν και τις «συνθήκες ψυχρού πολέμου» που έχουν δημιουργηθεί και πάλι στον κόσμο, 25 χρόνια μετά την πτώση του τείχους.

Έχουν περάσει σχεδόν είκοσι πέντε χρόνια από τότε που ο Μιχαήλ Γκορρμπατσόφ επισκέφτηκε την Κίνα του Ντένγκ Χσιάο Πινγκ για να γράψει τον επίλογο σε τουλάχιστον μια τριακονταετία παγωμένων διμερών σχέσεων. Τότε ο Γκορμπατσόφ ήταν ο άνθρωπος που άλλαζε τη Σοβιετική Ένωση και ο Ντένγκ ένας απομονωμένος ηγέτης που κινδύνευε να καταρρεύσει από το κίνημα της Τιεν Αν Μεν.

Η ουκρανική κρίση υποχρεώνει τη Ρωσία να σκεφτεί ξανά τις εμπορικές της σχέσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τους τελευταίους δύο μήνες μόνο, η Μόσχα έχει προχωρήσει σε τρεις σημαντικές κινήσεις που καταδεικνύουν την απόφασή της να στραφεί περισσότερο προς την Κίνα και την κεντρική Ασία η οποία αποτελούσε ανέκαθεν τον ζωτικό της χώρο...

Η ουκρανική κρίση εξελίσσεται με τη Ρωσία κάθε μέρα που περνά να αποδυναμώνει όλο και περισσότερο την κυβέρνηση του Κιέβου, δημιουργώντας μια ντε φάκτο κατάσταση στις ανατολικές επαρχίες. Όσο όμως η κατάσταση αυτή παίρνει σχήμα και μορφή η κρίση μεταφέρεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση που καλείται να αποφασίσει αν θα κάνει το χατίρι των ΗΠΑ και θα πει «ναι» σε επιπλέον κυρώσεις.

Δύο φορές το Κίεβο έδωσε τελεσίγραφο στους ρωσόφωνους αυτονομιστές της ανατολικής Ουκρανίας, να αποχωρήσουν από τα κατειλημμένα κτίρια και να παραδώσουν τον οπλισμό τους. Στη λήξη του πρώτου τελεσιγράφου δεν έγινε τίποτα και στη λήξη του δεύτερου, η προσωρινή κυβέρνηση του Κιέβου ταπεινώθηκε...