«Δεν ξέρω αν οι Έλληνες έχουν πιο πολύ κουράγιο αλλά εδώ στην Ισπανία είναι δύσκολο να δούμε τέτοιας έκτασης επεισόδια». Ο κ. Άνγελ Μπόσκεδ είναι πρώην γραμματέας διεθνών σχέσεων του ισπανικού αναρχικού συνδικάτου CGT, και όπως πολλοί άλλοι σύντροφοί του παρακολουθεί με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και έκπληξη τα γεγονότα στην Ελλάδα.

Τα τελευταία γεγονότα στον Καύκασο αποδεικνύουν ότι είναι προτιμότερο το ερώτημα να παραμείνει ρητορικό. Η κατάπαυση του πυρός βρίσκει για μια ακόμη φορά την Ευρώπη διχασμένη, τις ΗΠΑ να προσπαθούν να εκμεταλλευθούν το προσωρινό χάος βλέποντας –περιέργως πως- ακόμη και γρήγορη λύση στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων και τέλος τη Ρωσία να κεφαλαιοποιεί τη νίκη της στο πεδίο της μάχης, μένοντας όμως με το πολιτικό κόστος.

Η φήμη του είχε φτάσει στ΄ αυτιά μου πολύ πριν τον συναντήσω. «Είναι ένας Κύπριος στη Ναμίμπια που κάνει φοβερά πράγματα. Αξίζει να τον γνωρίσεις» μου είχε πει πριν από καιρό μια φίλη.

Απόγευμα Σαββάτου στην Ταϊπέι που βράζει από τη ζέστη. Η χειρότερη ώρα για να είσαι στο δρόμο, ειδικά όταν κατευθύνεσαι προς το εμπορικό κέντρο της πόλης.
Το 101 μας κλείνει το μάτι σε κάθε διασταύρωση από την οποία μπορεί να είναι ορατό, αλλά το ταξί αρνείται να προχωρήσει, αγκομαχώντας από τις μονότονες αλλαγές πρώτης – δευτέρας.

Το ξυπνητήρι που για έξι και πλέον χρόνια είχε μαζί της η Ίνγκριντ Μπετανκούρ και την ξυπνούσε κάθε βράδυ την ίδια ώρα για να ακούει στο ραδιόφωνο «Τη φωνή των απαχθέντων», ξύπνησε την περασμένη Τετάρτη ολόκληρη την Κολομβία.

Από τότε που τα καρτέλ της κοκαΐνης μετακόμισαν από την Κολομβία στο Μεξικό, η χώρα ζει μια έξαρση της εγκληματικότητας άνευ προηγουμένου. Τα δελτία ειδήσεων είναι καθημερινά γεμάτα από μακάβριες ειδήσεις για αποκεφαλισμένα πτώματα, βασανισμούς και περίεργες εκτελέσεις, ενώ οι πόλεις στα βόρεια σύνορα με τις ΗΠΑ στρατοκρατούνται.

Ο μεγάλος Αργεντινός συγγραφέας Χόρχε Λουίς Μπόρχες έλεγε ότι δεν υπάρχει αυτό που λέμε λατινοαμερικάνικη λογοτεχνία. Το μόνο που ένιωθε να τον συνδέει με τις γειτονικές χώρες ήταν η ισπανική γλώσσα. Θεωρούσε μάλιστα την έννοια της Λατινικής Αμερικής «κάπως αφηρημένη».

Έχουν περάσει μόλις πέντε εβδομάδες από την ημέρα που ο Ραούλ Κάστρο εξελέγη, και τυπικά, πρόεδρος της Κούβας και η νέα ηγεσία του «κομουνιστικού παράδεισου» της Καραϊβικής έχει δείξει ήδη τις προθέσεις τις.

Αεικίνητος και γεμάτος ενέργεια, παρά τα 77 του χρόνια, ο Αντόλφο Πέρες Εσκιβέλ αποτελεί τη ζωντανή ιστορία
του αγώνα μιας ηπείρου για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Εθνικός ήρωας για κάποιους, αμφιλεγόμενος για άλλους, ο Λεχ Βαλέσα αποτελεί σίγουρα  την πιο σημαντική μορφή της σύγχρονης ιστορίας της Πολωνίας. Ίσως κανένα άλλο πρόσωπο, αν εξαιρέσει κανείς τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, δεν έπαιξε τόσο αποφασιστικό ρόλο και δεν ταυτίστηκε τόσο πολύ με τη  μετάβαση της Ανατολικής Ευρώπης από τον σοβιετικό κομουνισμό στον καπιταλισμό.