Η επόμενη μάχη στο να εξαλειφθεί η πείνα από τον πλανήτη θα δοθεί στο πεδίο της σπατάλης φαγητού στα διάφορα στάδια της αλυσίδας από την παραγωγή στην κατανάλωση. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Διεθνούς Οργάνωσης Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ, περίπου του ένα τρίτο των τροφίμων που παράγουμε, αξίας ενός τρισεκατομμυρίου δολαρίων, καταλήγει σε κάποια χωματερή. Και για να μιλήσουμε με όρους θρεπτικής αξίας, μία στις τέσσερις θερμίδες που παράγονται προς κατανάλωση, δεν καταναλώνονται.

O Τζόζεφ Στίγκλιτζ δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Αμερικανός οικονομολόγος, βραβευμένος με Νόμπελ οικονομίας το 2001, πρώην αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας, καθηγητής σε αρκετά πανεπιστήμια, νεοκεϊνσιανός, πολύ καλός γνώστης της ευρωπαϊκής οικονομικής κατάστασης, επικριτής της λιτότητας και με πάμπολλες παρεμβάσεις για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα.

“Αν και η Ελλάδα έχει το πλεονέκτημα το 80% του ελαιολάδου της να είναι εξαιρετικά παρθένο -σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες που το ποσοστό αυτό κυμαίνεται στο 40% - υστερεί στην επιχειρηματική του εκμετάλλευση.”
Τα λόγια αυτά δεν ανήκουν σε κάποιον τυχαίο παράγοντα της αγοράς, αλλά στον ίδιο τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, κ. Ευάγγελο Αποστόλου, ο οποίος παραδέχεται ότι το “εθνικό μας προϊόν”, όπως συχνά αποκαλείται, έχει πρόβλημα και χρειάζονται παρεμβάσεις σε πολλά επίπεδα.

Ο πρώην πρωθυπουργός της Ισπανίας Χοσέ Λούις Θαπατέρο, βρέθηκε στο τιμόνι της χώρας του όταν ξέσπασε η κρίση στην Ευρώπη. Όπως λέει ο ίδιος, "έζησα την κρίση στην πηγή της" και έχει πολλές αντιρρήσεις για τους χειρισμούς που έγιναν. Ο ίδιος ωστόσο, με πρόωρες εκλογές, έφυγε από την εξουσία αφήνοντας την καυτή πατάτα της κρίσης που ερχόταν στην Ισπανία, στην επόμενη, δεξιά κυβέρνηση, του Μαριάνο Ραχόι. Κατά κάποιο τρόπο, το ότι οι Ισπανοί σοσιαλιστές ως κόμμα, εξακολουθούν να είναι "ζωντανοί" πολιτικά, αν και με απώλειες, το χρωστούν στον Θαπατέρο που με την γρηγορότερη αποχώρησή του γλύτωσε μεγαλύτερη πολιτική φθορά.