Οι απόψεις στο blog μου είναι προσωπικές και
δεν εκφράζουν απαραίτητα αυτές των εργοδοτών μου.
Κώστας Πλιάκος
ΔΝΤ. περιπτώσεις που "βγάζουν μάτι"
Ο διάσημος Αμερικανός συγγραφέας και ακτιβιστής Τζον Πέρκινς, γνωστός περισσότερο για το βιβλίο του «Η εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου», το είχε πει με τον πιο απλό τρόπο: «Όταν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο καλείται να δώσει λεφτά σε μια χώρα δεν τις τα δίνει στο χέρι.
Το ΔΝΤ εξόντωσε τις χώρες που ζήτησαν βοήθεια
Κανένας δεν συμπαθεί το Δ Ν Τ. Το ΔΝΤ είναι δανειστής έσχατης ανάγκης κι όπως συμβαίνει πάντα, αυτού του τύπου οι δανειστές προτιμούν το σκληρό τρόπο για να πάρουν πίσω τα χρήματά τους και επιπλέον απαιτούν και μεγάλο κέρδος. Κάτι σαν τους τοκογλύφους.
Ινδικές μυρωδιές κι αρώματα
Κάθε φορά που θυμάμαι τον εαυτό μου μέσα αυτές τις κιτρινισμένες πολιτείες να κόβει βόλτες γεμάτος περιέργεια, σκέφτομαι ότι θα ήθελα πολύ να βρεθώ στα ίδια μέρη μετά από δέκα ή δεκαπέντε χρόνια. Πώς να είναι άραγε τότε η Ινδία; Η τεράστια οικονομική της ανάπτυξη θα έχει άλλαξεί τίποτα στα slums; -όπως μάθαμε τελευταία να λέμε τις παραγκουπόλεις.
Η δικαίωση του επίμονου κηπουρού, 9 χρόνια μετά
Όταν πριν από εννέα χρόνια χτύπησε το τηλέφωνο στο δικηγορικό του γραφείο στο Κονέκτικατ, ο Ρίτσαρντ Άλτσουλερ, νόμιζε ότι κάποιος τον κοροϊδεύει. Στην άλλη άκρη της γραμμής ένα νεαρός δικηγόρος από την Νιγηρία με το δυσκολοπρόφερτο όνομα Ετίγκουε Όουο, άρχισε να του διηγείται μια τρελή ιστορία για παράνομες δοκιμές φαρμάκων και τελικά να του ζητεί βοήθεια για να καθίσει στο σκαμνί τον φαρμακευτικό κολοσσό Pfizer.
Παγώνει η Ευρώπη, ξεπαγώνει το Κοζλοντούι
Με τον εφιάλτη της έλλειψης φυσικού αερίου ζει η Ευρώπη και κυρίως τα Βαλκάνια, καθώς από χθες τα ξημερώματα διεκόπη η παροχή ρωσικού αερίου προς τη Βουλγαρία, την Τουρκία, στα Σκόπια και τη χώρα μας.
Η Αμερική ανακαλύπτει το σοσιαλισμό
«Ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα αρχίζει να μοιάζει όλο και περισσότερο στο Νικολά Σαρκοζί», σχολίαζε μεταξύ σοβαρού κι αστείου πριν από μερικές ημέρες το Newsweek.
Φρανσουά Πινό. Ο μάγος της χλιδής
Είναι φυσικό να ζηλεύει κανείς τη ζωή του Φρανσουά Ανρί Πινό. Είναι γόνος οικογενείας με περιουσία 6 δισεκατομμυρίων δολαρίων - για την οποία δούλεψε ο πατέρας του - και που στη λίστα των εταιριών που ελέγχει περιλαμβάνονται ο οίκος δημοπρασιών Christie's, o οίκος μόδας Gucci και η Chateau Latour, η φημισμένη μάρκα κρασιών Bordeaux.
Στίβεν Τζομπς. Σύγχρονος Προμηθέας
«Η καινοτομία είναι αυτό που ξεχωρίζει έναν ηγέτη από έναν οπαδό», είχε πει κάποτε ο Στίβ Τζόμπς και σίγουρα ο ίδιος ανήκει στην πρώτη κατηγορία. Ο άνθρωπος στον οποίο χρωστάμε την εξάπλωση του προσωπικού ηλεκτρονικού υπολογιστή και την είσοδο της τεχνολογίας τόσο δυναμικά στη ζωή μας, θα μπορούσε να φιγουράρει στις πρώτες θέσεις των πλουσίων και ισχυρών του πλανήτη.
Σέρτζιο Μαρκιόνε. Fiat...σωτήρας
Κάθε φορά που ο Σέρτζιο Μαρκιόνε μιλά για την αγαπημένη του απασχόληση, δηλαδή να διασώζει προβληματικές αυτοκινητοβιομηχανίες, δεν μοιάζει και πολύ σαν «άνθρωπος της δουλειάς». Είναι δικηγόρος και λογιστής και όχι μηχανικός αυτοκινήτων ή σχεδιαστής, ενώ αντί να απαριθμεί τα τάδε πλεονεκτήματα του δείνα υπερσυμπιεστή ή κιβωτίου ταχυτήτων, του αρέσει να μιλά για την Apple.
Ράταν Τάτα. Ο ντροπαλός Μαχαραγιάς
Οι λέξεις που χρησιμοποιούνται συνήθως για να περιγράψουν τον Ράταν Τάτα είναι «ντροπαλός και μοναχικός». Ο 72χρονος Ινδός επιχειρηματίας, οδηγεί μόνος του κάθε πρωί το αυτοκίνητό του για το γραφείο του και αποφεύγει τους δημοσιογράφους.