Επειδή διαβάζω διάφορα για την εφημερίδα-πλύστρα του ναζισμού και το πρωτοσέλιδό της επιτρέψτε μου μερικές σκέψεις. Η εικόνα πέραν του ότι δεν προσφέρει τίποτα ειδησεογραφικά είναι ένα ιστορικό ντοκουμέντο που μπορεί να έχει άλλου είδους χρήσεις. Δεν θα σταθώ σε θέματα δεοντολογίας, κριτήρια αξιολογικής σταθμίσεως κτλ. Έτσι κι αλλιώς το συγκεκριμένο μέσο -και όχι μόνο αυτό - τα έχει απορρίψει και έχουμε μεταβεί σε μια εποχή που η μόνη σωτηρία για τα μάτια μας και τα αυτιά μας είναι ο ηθικός κώδικας που φέρει ο δημοσιογράφος των συμβατικών μέσων από τη μία, και η λειτουργία της αυτορρύθμισης στα ηλεκτρονικά μέσα από την άλλη.

Και φυσικά δεν μπορώ να συγκρίνω τη φωτογραφία με τον ετοιμοθάνατο Φύσσα με φωτογραφίες από πολεμικά μέτωπα ή από θύματα αμάχους στην Παλαιστίνη και αλλού και να μπω στη διαδικασία να θέσω ηθικό δίλλημα για το αν πρέπει οι δεύτερες να δημοσιεύονται. (είναι άλλης ώρας συζήτηση)
Η εφημερίδα του κομιστή περνά στην επόμενη φάση της αξιοποίησης του ναζιστικού μορφώματος στην Ελλάδα χρησιμοποιώντας ένα γεγονός για να επηρεάσει μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις. Ο Σαμαράς στην επόμενη φάση θα επιχειρήσει να αλώσει την Χρυσή Αυγή και να πάρει τουλάχιστον το μισό ποσοστό της. Είναι η ευκαιρία που θα ήθελε οποιοσδήποτε στη θέση του να έχει χωρίς ωστόσο να είναι σίγουρό ότι θα επιλέξει τελικά αυτή τη γραμμή. Αν θα τον αφήσει δηλαδή η προσωπική του μισαλλοδοξία και το ακροδεξιό συφερτό που πλέον κάνει κουμάντο στο κόμμα του. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα σταματήσει να χρησιμοποιεί τη Χρυσή Αυγή αν τα καταφέρει να την αφομοιώσει σε ένα ποσοστό.
Η πρόσφατη ιστορία έδειξε ότι ο καταγγελτικός λόγος και οι επικοινωνιακοί χειρισμοί δεν πτοούν τους ναζιστές και αυτούς που τους ψηφίζουν. Η ισχύς των νεοναζί παραμένει, ακόμη και μετά την προβολή από τα ΜΜΕ περιστατικών βαρβαρότητας, γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το ναζιστικό μόρφωμα έχει διεισδύσει βαθιά στην εργατική τάξη. Υπό αυτή την έννοια η δεξιά που κυβερνάει αρχίζει να ιδρώνει κάτω από τα Αρμάνι κουστούμια της και να αντιλαμβάνεται το ρίσκο που πήρε. Έχει πολύ μεγάλη σημασία ότι ο Σαμαράς στο διάγγελμά του δεν έκανε καμία αναφορά στη λογική των δύο άκρων.
Μέχρι σήμερα στόχος των νεοναζί ήταν η διείσδυση στην εργατική τάξη και στο λούμπεν προλεταριάτο. Χρήσιμη η διείσδυση αυτή, δεδομένου ότι καμία εξουσία δεν κατάφερε τους τρεις τελευταίους αιώνες να διατηρήσει την ισχύ της έχοντας απέναντι την εργατική τάξη την οποία ο Μιχαλολιάκος και τα "παλικάρια" του βύθισαν σε χειμερία νάρκη.

Η εφημερίδα του κομιστή έρχεται με αφορμή τη δολοφονία του Φύσσα να τρίψει στα μούτρα της εργατικής τάξης και όσων είναι τουλάχιστον πιστοί στον κοινοβουλευτισμό, την ίδια τους την αγανάκτηση και την αγωνιστική διάθεση για ανατροπή του ναζιστικού μορφώματος. Έρχεται να λειτουργήσει ως ο χλευαστής της καταδίκης της κοινωνίας με το ξεδιάντροπο "δεν ξεχνώ τον φασισμό" και να επιβεβαιώσει την ηγεμονία της στην διαμόρφωση συνειδήσεων. (Αυτό που κάνουμε τώρα όσοι καταγγέλλουμε τη φασιστόφυλλάδα είναι ακριβώς αυτή η αναγνώριση της ηγεμονίας της για να επικαλεστώ τον Γκράμσι).
Η φωτογραφία του παιδιού που αργοπεθαίνει δεν λειτουργεί αποτρεπτικά για τον λούμπεν και τον συγχυσμένο πολίτη. Λειτουργεί παραδειγματικά και αποτρεπτικά για τον μετριοπαθή και του λέει: "Κοίτα τι θα πάθεις να τα βάλεις με τους Χρυσαυγίτες" ή "Κοίτα τι σε περιμένει αν οδηγηθούμε σε εμφύλιο. Γι αυτό ψήφισε Σαμαρά και σκάσε" ή "Μην αντιδράς. Κοίτα τι παθαίνει όποιος ανακατεύεται με τα άκρα..." Η φυλλάδα του κοσμιστή επιτελεί στο ακέραιο τον ρόλο της και όσοι πιστεύουν ότι τα μέσα επικοινωνίας είναι αδιάφορα όργανα που μπορούν να μεταδίδον οποιαδήποτε μηνύματα χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η δομή του μηνύματος και η δομή του μέσου είναι τουλάχιστον αφελείς.