Πόσο δυσκολεύει την Τουρκία μια πιθανή αυτονόμηση των Κούρδων στη Συρία και τη επιλογές έχει η τουρκική κυβέρνηση; Ο πολιτικός αναλυτής, δημοσιογράφος και σχολιαστής Φεχίμ Ταστεκίν με βαθειά γνώση του γεωπολιτικού χάρτη στις περιοχές που κυριαρχεί το κουρδικό στοιχείο μιλά στο HOT DOC και καταθέτει τη δική του οπτική γωνία.

Μέχρι πριν από κάποιους μήνες, θεωρείτο ένας από τους "μάγους της διπλωματίας". Ο λόγος για τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και την Τουρκία που έφτασε κάποια στιγμή να βάλει στο ίδιο τραπέζι Σύρους και Ισραηλινούς να διαπραγματευτούν. Οι πρόσφατες ταραχές στην Τουρκία με αφορμή το πάρκο Γκεζί δεν ήταν μόνο μια αντίδραση των Τούρκων πολιτών στην ισλαμική ατζέντα Ερντογάν, αλλά και τα "απόνερα" μιας παρεμβατικής πολιτικής στη Συρία...

Πριν από περίπου τέσσερις δεκαετίας ο συγγραφέας Γκράχαμ Γκρίν μετά από μια επίσκεψή του στον Παναμά έγραφε ότι η διώρυγα, χρόνο με το χρόνο χάνει έσοδα και δέχεται όλο και μικρότερο αριθμό πλοίων. «Οι δεξαμενές του καναλιού που εξισορροπούν τη διαφορά στάθμης μεταξύ των δύο Ωκεανών, μοιάζουν μικρές για τα τεράστια πλοία».
Ο Γκριν δεν είχε άδικο. Σήμερα σχεδόν το 50% των εμπορικών πλοίων που ταξιδεύουν στους Ωκεανούς είναι πολύ μεγάλα για να περάσουν από το κανάλι.

Καθώς απομακρύνεται –προς το παρόν- το ενδεχόμενο αμερικανικής επέμβασης η συριακή κρίση περνά στην επόμενη φάση της, η οποία βρίσκει τον Μπαράκ Ομπάμα ανακουφισμένο που απέφυγε την εμπλοκή, τον Μπασάρ Άσαντ ενδυναμωμένο , και τη συριακή αντιπολίτευση στα πρόθυρα της διάλυσης.
Η αποδοχή από τις δυτικές δυνάμεις του αμερικανορωσικού σχεδίου για καταστροφή του χημικού οπλοστασίου...

Ο Tοντ και η Μελίσα Πουσάλα ένα ζευγάρι από τις ΗΠΑ, πριν από χρόνια υιοθέτησαν την Κίτα, ένα 14χρονο κορίτσι από τη Λιβερία. Ο προβληματικός χαρακτήρας του κοριτσιού κούρασε τους θετούς γονείς οι οποίοι αποφάσισαν μετά από δύο χρόνια να βρούν νέους γονείς για την Κίτα, βάζοντας μια αγγελία στο ιντερνετ.
Η Νικόλ και ο Κάλβιν, ένα ζευγάρι από το Ιλινόις ανταποκρίθηκαν λέγοντας ότι μπορούν να χειριστούν το παιδί, παρά τα προβλήματα που έχει.

Ποιά θα είναι η επόμενη κύρια βιομηχανική ζώνη του πλανήτη; Αναρωτιούνται οι διεθνείς αναλυτές. Με το παραγωγικό μοντέλο της Κίνας που βασιζόταν στο φθηνά μεροκάματα να φθίνει οι μεγάλες επιχειρήσεις έχουν αρχίσει να βολιδοσκοπούν τις χώρες που θα την αντικαταστήσουν. Παρά το γεγονός ότι ο χρηματιστικός καπιταλισμός έχει γιγαντωθεί αποτελεί μόνο την μία όψη του νομίσματος.

Επειδή διαβάζω διάφορα για την εφημερίδα-πλύστρα του ναζισμού και το πρωτοσέλιδό της επιτρέψτε μου μερικές σκέψεις. Η εικόνα πέραν του ότι δεν προσφέρει τίποτα ειδησεογραφικά είναι ένα ιστορικό ντοκουμέντο που μπορεί να έχει άλλου είδους χρήσεις. Δεν θα σταθώ σε θέματα δεοντολογίας, κριτήρια αξιολογικής σταθμίσεως κτλ.

Είναι ίσως η πρώτη φορά τις τελευταίες δεκαετίες που οι Αμερικανοί ενόψει μιας στρατιωτικής επιχείρησης, δυσκολεύονται τόσο πολύ να βρουν συμμάχους. Είναι όμως και η πρώτη φορά που αντιμετωπίζουν ένα τόσο δύσκολο αντίπαλο και τόσο ισχυρή αντίσταση από τη Ρωσία, η οποία είναι αποφασισμένη να μην χάσει τον τελευταίο της σύμμαχο στη Μέση Ανατολή.

Πριν από περίπου δύο μήνες ο κεντρικός τραπεζίτης τη Κίνας Ζου Χσιαοτσουάν έκανε μια δήλωση που χτύπησε καμπανάκι στις αγορές. Ο Ζου είπε ότι θα πρέπει να μπει φραγμός στην πιστωτική επέκταση και στην υψηλή ρευστότητα των αγορών με αποτέλεσμα το επιτόκιο στη διατραπεζική αγορά να φτάσει σε λίγες ώρες σχεδόν στο 14%.

Την περασμένη εβδομάδα ο Γερμανός υπουργός οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε «έσπασε το ταμπού της προεκλογικής περιόδου» ρίχνοντας της μια «υψηλή δόση Ελλάδας».
Ο Γερμανός υπουργός είπε ότι η χώρα μας πιθανότατα να χρειαστεί και τρίτο πακέτο στήριξης περίπου, 10 δισεκατομμυρίων ευρώ...