Όπως λέει ο καθηγητής στη Σορβόνη, Ντιντιέ Γεωργακάκης , κάπου στο βιβλίο του “το πεδίο του Ευρωκρατισμού”, μέσα στο πλαίσιο της ΕΕ δεν μπορείς να κάνεις πολιτική όπως θες...
Οι Financial Times έγραφαν πριν μερικές μέρες για την εισβολή των βαρβάρων στην Ιταλία αλλά θα πρέπει να υπενθυμίζουμε ότι οι “βάρβαροι” δεν έκαναν καμία εισβολή. Τους προσκάλεσαν στη Ρώμη δεκαεπτά εκατομμύρια ψηφοφόροι.
Είναι λυπηρό για την Ιταλία, μια χώρα με τόσο πλούσια πολιτική ιστορία, που για χρόνια αποτέλεσε το πολιτικό εργαστήρι της Ευρώπης να έχει για κυβέρνηση ένα ακροδεξιό ξενοφοβικό κόμμα και τους “πολιτικούς κληρονόμους” του Μπέπε Γκρίλο.
Τώρα τι περιμένουν αυτοί οι ψηφοφόροι από τη νέα κυβέρνησή τους και τι πιστεύει η συμμαχία Μ5s και Λέγκας ότι μπορεί να κάνει από αυτά που προεκλογικά υποσχόταν είναι άλλο θέμα.
Το ζήτημα είναι ότι είτε στη Ρώμη είτε στις Βρυξέλλες για κάποιους οι ψευδαισθήσεις σύντομα θα τελειώσουν. Και μάλλον όχι γι αυτούς που κατοικούν στις Βρυξέλλες.
Μετά την περίπτωση της Ελλάδας όπου το διευθυντήριο των Βρυξελλών δεν δυσκολεύτηκε να επιβάλει τη θέλησή του για συνέχιση του προγράμματος λιτότητας με τρίτο μνημόνιο κτλ, φτάνοντας στο σημείο να εκθειάζει τη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για το πόσο καλά προχωρά με τις μεταρρυθμίσεις, η Ιταλία είναι το επόμενο πεδίο όπου καλείται να επιβάλει το αφήγημα της λιτότητα και να αποδείξει ότι όντως “μέσα στο πλαίσιο της ΕΕ δεν μπορείς να κάνεις πολιτική όπως θες...”
O νέος κυβερνητικός συνασπισμός έχει ένα πρόγραμμα που περιλαμβάνει μειώσεις στους φόρους, αύξηση των συντάξεων, καθιέρωση “κοινωνικού μισθού”, μηδενισμό μέρους του χρέους που έχει φτάσει στο 132% του ΑΕΠ και αύξηση των επενδύσεων στον δημόσιο τομέα, ενέργειες που θα εκτινάξουν το χρέος και είναι αντίθετες με το πνεύμα της ευρωζώνης.
Είναι έξω από τη γραμμή της λιτότητας που υποστηρίζει σθεναρά η Γερμανία και το πρώτο που θα σκεφτεί κανείς είναι ότι σε αυτή την περίπτωση μπορεί να έχουμε μια νέα κρίση του ευρώ.
Ο κυβερνητικός συνασπισμός λέει ότι δεν θέλει να εγκαταλείψει το ευρώ -που ακόμη και αν ήθελε υπάρχουν άλλοι μηχανισμοί που θα μπορούσαν να το αποτρέψουν – αλλά στο πλαίσιο του ευρώ τα δεδομένα είναι “κουκιά μετρημένα”.
Τι προβλέπετε να γίνει; Το πιθανότερο είναι να δούμε πολύ σύντομα μια επανάληψη του επεισοδίου του ελληνικού συμβιβασμού και την εξάντληση του πολιτικού κεφαλαίου του Κινήματος 5 Αστέρων και της Λέγκας σε χρόνο ρεκόρ.
Η ΕΕ έχει έναν ισχυρό σύμμαχο στην Ιταλία, την Confindustria, τον ιταλικό ΣΕΒ, η οποία παρά τις παλιότερες εξάρσεις της απέναντι στην ΕΕ παραμένει πιστή στην ευρωπαϊκή πορεία και στο ευρώ και σίγουρα σε αυτό το μπρα ντε φέρ είναι με την πλευρά των ευρωκρατών. Άλλωστε γιατί να μην θέλει να μειωθούν τα κόστη στην Ιταλία και να γίνουν οι ιταλικές επιχειρήσεις πιο ανταγωνιστικές;
Η νέα ιταλική κυβέρνηση όμως μπορεί να φανεί και χρήσιμη ειδικά στη Γερμανία. Μπορεί να αποτελέσει μια καλή αφορμή για την κυρία Μέρκελ να παραμερίσει τον κύριο Μακρόν κι το σχέδιό του για μεταρρύθμιση της Ευρώπης αλλά να γίνει και δούρειος ίππος για τερματισμό των κυρώσεων κατά της Ρωσίας αφού ο ιταλικός συνασπισμός έχει ταχθεί κατά των κυρώσεων και προτίθεται να ακολουθήσει μια πιο φιλική προς τη Ρωσία εξωτερική πολιτική.
Τα παραπάνω θα μπορούσαν να είναι ένα καλό χαρτί στο παζάρι που θα ακολουθήσει στις αίθουσες των Βρυξελών. Το να κάνει πάντως ότι λέει πως θέλει να κάνει η νέα ιταλική κυβέρνηση στην οικονομία είναι πολύ δύσκολο και θα προκαλέσει αναταράξεις στο ευρώ που κανένας δεν θέλει. Θα πρέπει λοιπόν να πειστεί να συμπεριφερθεί όπως ο Αλέξης Τσίπρας και σίγουρα οι Βρυξέλλες έχουν τον τρόπο τους.
Για τους Ιταλούς ψηφοφόρους που ψήφισαν όπως ψήφισαν, σύντομα θα έρθει το τέλος των ψευδαισθήσεων που θα τους βυθίσει είτε σε μια νέα απολιτίκ αφασία είτε σε έναν νέο μεσσία τύπου Μπερλουσκόνι ή ακόμη και στον ίδιο τον Μπερλουσκόνι.