Η πρόσφατη επίθεση σε συναγωγή στην Ιερουσαλήμ από δύο Παλαιστίνιους, που είχε σαν αποτέλεσμα να σκοτωθούν τέσσερις πιστοί, ένας αστυνομικός και στη συνέχεια οι δύο δράστες, είναι το τελευταίο επεισόδιο μιας σταθερής κλιμάκωσης της κρίσης στο παλαιστινιακό ζήτημα που αυτή τη φορά δεν έχει ως επίκεντρο τη Γάζα, όπως έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια, αλλά την Ιερουσαλήμ και τη Δυτική Όχθη.

Στην ένταση των τελευταίων εβδομάδων υπάρχει έντονο το θρησκευτικό στοιχείο και η αφορμή στάθηκε η απόπειρα δολοφονίας του ακροδεξιού ραβίνου Γεχούντα Γκλικ. Για μία ακόμη φορά το επίκεντρο της διαμάχης –αυτό που φαίνεται τουλάχιστον - είναι το Όρος του Ναού, ή αλλιώς η πλατεία των τζαμιών, η οποία θεωρείται ο τρίτος πιο σημαντικός θρησκευτικός χώρος λατρείας για τους μουσουλμάνους, όπου απαγορεύεται η πρόσβαση και προσευχή για τους εβραίους.

Η ένταση στην πλατεία των τζαμιών με αφορμή την απόπειρα δολοφονίας του Γκλικ και η αναμόχλευση σεναρίων βάσει των οποίων η κυβέρνηση Νετανιάχου θέλει να την χωρίσει, είναι ωστόσο μια υπεραπλουστευτική εξήγηση για το πρόσφατο κύμα βίας.

Στην ουσία η πολιτική Νετανιάχου δεν έχει αλλάξει όσο είναι στην κυβέρνηση. Μπορεί να απαγορεύεται στη πλατεία των τζαμιών η προσευχή για τους εβραίους αλλά είναι οι ίδιοι οι αξιωματούχοι της κυβέρνησης που καταπατούν την συμφωνία μα συχνές επισκέψεις τους. Επιπλέον ο Νετανιάχου συνεχίζει απτόητος τους εβραϊκούς οικισμούς στην ανατολική Ιερουσαλήμ και στην δυτική όχθη παρά τις διαφωνίες ακόμη και των Αμερικανών. Και τέλος συνεχίζει την τιμωρητική πολιτική της κατεδάφισης σπιτιών Παλαιστινίων.

Τις τελευταίες ημέρες, πέρα από τις συγκρούσεις και τον πετροπόλεμο η Ιερουσαλήμ έχει γίνει θέατρο αιματηρών επιθέσεων σε εβραίους, μια επίθεσης σε ένα τζαμί και μια συναγωγή ακόμη, ενώ ένας Παλαιστίνιος οδηγός λεωφορείου βρέθηκε απαγχονισμένος εν μέσω υποψιών δολοφονίας.

Παλαιστίνιοι αναλυτές εκτιμούν ότι η ένταση πυροδοτήθηκε από την ίδιο τον Νετανιάχου με καθαρά πολιτικό στόχο. Η κυβέρνησή του κρέμεται σε μία κλωστή καθώς το ακροδεξιό κόμμα του Λίμπερμαν έχει αποχωρήσει και του χρόνου θα κάνει οπωσδήποτε πρόωρες εκλογές. Με αυτή την προοπτική, η ένταση και η τρομοκράτηση τον εβραίων θα ευνοήσει προεκλογικά τον Νετανιάχου (τουλάχιστον έτσι θεώρει αυτός.)
Το θέμα όμως είναι ότι οι εντάσεις δεν είναι πάντα ελεγχόμενες. Μπορεί η παρούσα ένταση να έχει έντονο το θρησκευτικό στοιχείο αλλά η επίθεση στην συναγωγή χθες δεν έγινε από φανατικούς μουσουλμάνους ή την Χαμάς. Έγινε από το Λαϊκό Μέτωπο, δηλαδή την παλαιστινιακή αριστερά.
Ο Παλαιστίνιος πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς, μπορεί να καταδίκασε το γεγονός αλλά ήταν θλιβερά μόνος.... Κανένας από την παλαιστινιακή αρχή ή από την Φατάχ δεν τον ακολούθησε. Το θρησκευτικό στοιχείο μπορεί να προβάλλεται ως κυρίαρχο στην παρούσα κρίση, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στην Ιερουσαλήμ υπάρχει κατεχόμενη γη στην οποία ζουν 300.000 Παλαιστίνιοι απομονωμένοι, περικυκλωμένοι από τον ισραηλινό στρατό και σε χειρότερες συνθήκες διαβίωσης από τους συμπατριώτες τους στην Δυτική Όχθη. Με λίγα λόγια δεν θέλει πολύ η ένταση γύρω από την πλατεία των τζαμιών να γενικευτεί. Και με δεδομένη την πολιτική κατάσταση (όσα προηγήθηκαν στην Γάζα, την συμφιλίωση Χαμάς – Φατάχ, την αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους από Σουηδία, Ισπανία και οσονούπω Γαλλία) ο Νετανιάχου ρισκάρει μια νέα ιντιφάντα. Και αυτή την φορά δεν θα πρέπει να περιμένει, ο Αμπάς να παίξει τον ρόλο του πυροσβέστη.