Αποτελεί σχεδόν αξίωμα στη μαρξιστική θεωρία και πρακτική ότι, αν η άρχουσα τάξη απειληθεί να χάσει τις κατακτήσεις τις σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο, τότε είναι έτοιμη να κάνει συμβιβασμούς, υποχωρήσεις και εκχωρήσεις.

Το παραπάνω είναι το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό όταν διάβασα κάπου ότι η Άνα Πατρίθια Μποτίν, πρόεδρος της μεγαλύτερης τράπεζας της Ισπανίας, Santander, είπε κάπου ότι «το Podemos υποστηρίζει την οικονομική ανάπτυξη της Ισπανίας», και την ακλούθησε ο Χαβιέ Μαρτίν, διευθύνων σύμβουλος της ίδιας τράπεζας λέγοντας ότι είναι πρόθυμος να συναντήσει την ηγεσία του Podemos.

Οι παραπάνω δηλώσεις ήρθαν λίγο μετά την δημοσκόπηση στην Ισπανία που φέρει το Podemos στην πρώτη θέση της προτίμησης των Ισπανών και υποδηλώνει αυτό που τα δύο μεγάλα πολιτικά κόμματα της χώρας δεν τολμούν ούτε να ψελίσουν. Ότι δηλαδή, το πολιτικό σκηνικό στην Ισπανία έχει αλλάξει οριστικά και ότι τον χώρο της απαξιωμένης σοσιαλδημοκρατίας κατέλαβε ο νεαρός με την κοτσίδα κατά κόσμο Πάμπλο Ιγκλέσιας και η παρέα του. Και αν πάμε ένα βήμα παραπέρα. Όπως αναφέρει το OpenDemocracy η επιχειρηματική τάξη και οι τράπεζες στη Ισπανία βλέπουν πολύ πιθανό αργά ή γρήγορα να έχουν απέναντί τους έναν Ισπανό Τσίπρα με τον οποίο θα πρέπει να διαπραγματευτούν. Να μην πούμε για το άγχος της κυρίας Μέρκελ που δεν έχει καταφέρει ακόμη να κουμαντάρει τον «Έλληνα Τσίπρα», της προέκυψε και ένας Ισπανός...

Το παραπάνω σενάριο που εκτυλίσσεται στην Ισπανία δεν μας είναι άγνωστο. Θα λέγαμε μάλιστα ότι με μικροδιαφορές είναι μια αντιγραφή αυτού που ζούμε στην Ελλάδα με την κατάρρευση της σοσιαλδημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ και την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ. Μέχρι και οι επιθέσεις που δέχεται το Podemos από τους σοσιαλδημοκράτες (γιατί αυτοί πονάνε περισσότερο), θυμίζουν τον κ. Βενιζέλο και τον κ. Πάγκαλο.

Η πολιτική πρόταση του Podemos βασίζεται σε πέντε σημεία. 1)Υπεράσπιση της δημόσιας παιδείας, 2) υπεράσπιση της δημόσιας υγείας 3) καταπολέμηση της διαφθοράς 4) Προστασία της κατοικίας και τερματισμός των εξώσεων και τέλος 5) Λογιστικός έλεγχος για το χρέος.
Σας θυμίζουν τίποτα; Τον ΣΥΡΙΖΑ φυσικά αν εξαιρέσει κανείς τον λογιστικό έλεγχο για τον οποίο μόνο η ριζοσπαστική του τάση μιλά πια.

Εκτιμούμε ότι αργά η γρήγορα και ο Ιγκλέσιας «θα κάνει γαργάρα» τα περί λογιστικού ελέγχου. Ωστόσο προς το παρόν το πολιτικό κλίμα του δίνει τη δυνατότητα να «λαϊκίζει» και θα εξακολουθήσει να το κάνει καθώς έχει αυτό που λέμε πολιτικό momentum. «Ή τώρα θα αποτελέσει την νέα κεντροαριστερά, ή ποτέ...» λέει Ρικάρντο Φόστερ Αργεντίνος φιλόσοφος και θεωρητικός του «Κιρχνερισμού».
Αυτή την στιγμή στην Ισπανία συμβαίνουν δύο πράγματα τα οποία λειτουργούν ως προωθητική δύναμη για τον Ιγκλέσιας και την παρέα του.