Κακά τα ψέματα, η οικονομική κρίση στην Ευρώπη έχει πλήξει εκτός από τις τσέπες των πολιτών- κυρίως αυτών του ευρωπαϊκού νότου- και τη δημοκρατία. Κάποιοι ίσως να θεωρήσουν το συμπέρασμα αυτό υπερβολικό και να πουν ότι, σε συνθήκες μιας κρίσης τέτοιου μεγέθους, δεν έχουμε την πολυτέλεια να μιλάμε για δημοκρατικό έλλειμμα.
Δεν ξέρω βέβαια αν θα είχαν την ίδια γνώμη αν ζούσαν στην Ισπανία. Και αναφέρω την Ισπανία γιατί σήμερα 12 Δεκεμβρίου ψηφίστηκε ο αποκαλούμενος από την αντιπολίτευση «νόμος φίμωτρο», που προβλέπει υψηλά πρόστιμα για τα πλημμελήματα που έχουν να κάνουν με πολιτικές διαμαρτυρίες και στην ουσία απαγορεύει τα πάντα στους πολίτες και επιτρέπει τα πάντα στην αστυνομία.

Σύσσωμη η αντιπολίτευση στην Ισπανία κατήγγειλε τον νόμο που περιμένει μόνο την έγκρισή του από τη Γερουσία και δεσμεύτηκε ότι αν στην επόμενη Βουλή το σημερινό κυβερνών Λαϊκό Κόμμα του Μαριάνο Ραχόι, δεν έχει πλειοψηφία, τότε ο νόμος θα καταργηθεί.

Με τον «νόμο φίμωτρο» η Ισπανία επιστρέφει στην εποχή του Φράνκο με τη διαφορά ότι η διαμαρτυρίες δεν θα τιμωρούνται με φυλακές και βασανιστήρια αλλά με πολύ σκληρά πρόστιμα.
Για να πάρουμε μια ιδέα του τι σημαίνει «νόμος φίμωτρο» αρκεί να αναφέρουμε μερικά απ όσα προβλέπει.
1. Φωτογράφιση αστυνομικού πρόστιμο από 600 έως 30.000 ευρώ
2. Κατάληψη τράπεζας από 600 έως 30.000 ευρώ
3. Δημόσιες συνεστιάσεις και συνελεύσεις από 100 έως 600 ευρώ
4. Συγκεντρώσεις μπροστά από τη Βουλή από 600 έως 30.000 ευρώ
5. Κάθε σημαντική για το κράτος υποδομή χαρακτηρίζεται απαγορευμένη ζώνη για διαδηλώσεις
6. Η αστυνομία μπορεί να απαγορεύει κατά βούληση τις δημόσιες διαμαρτυρίες
7. Για να προσφύγει κανείς στη δικαιοσύνη εναντίον του κράτους για το πρόστιμο θα πρέπει να πληρώσει δικαστικά έξοδα.
8. Νομιμοποιούνται οι μαύρες λίστες της αστυνομίας για διαδηλωτές, ακτιβιστές και εναλλακτικό τύπο
9. Η κατάληψη κτιρίου από το οποίο έχει διαταχθεί έξωση του ενοίκου έχει πρόστιμο από 600 έως 30.000 ευρώ

Τα παραπάνω είναι μόνο μερικά από αυτά που προβλέπει ο νόμος και όσα δεν αναφέρουμε κινούνται στο ίδιο ύφος. Καταλαβαίνει κανείς εύκολα –όσο και αν θέλει να δικαιολογήσει την ισπανική κυβέρνηση – ότι η δημοκρατία στη χώρα κάνει ένα βήμα (ή και περισσότερα) πίσω. Τα ευρωπαϊκά όργανα έχουν ευθύνη γι αυτό και θα πρέπει να καταλάβουν ότι η περιστολή των ελευθεριών αργά ή γρήγορα γυρίζει μπούμερανγκ. Όσο για την ισπανική κυβέρνηση, κάνει ότι είναι δυνατό για να γίνει πιο μισητή στους πολίτες που υποφέρουν από την κρίση και την ανεργία ενώ ταυτόχρονα κάνει ακόμη και τους πιο μετριοπαθείς Καταλανούς να βλέπουν με πιο ευνοϊκό μάτι την ανεξαρτησία της Καταλονίας. Αργά η γρήγορα η κυβέρνηση Ραχόι, θα έρθει αντιμέτωπη με τις επιλογές της.