Σε μία πρόσφατη συνδιάσκεψη για την ασφάλεια στο Ισραήλ, ένας αξιωματικός του στρατού έδειξε στους συνέδρους τις φωτογραφίες δύο διπλωματών που έχουν «αποδημήσει εις Κύριον» εδώ και πολλά χρόνια. Του Βρετανού Μάρκ Σάικς και του Γάλλου Φρανσουά Ζορζ Πικό.
Η κίνηση δεν ήταν διόλου τυχαία. Οι δύο αείμνηστοι, ήταν αυτοί που καθόρισαν τα σύνορα της Μέσης Ανατολής όπως την ξέρουμε σήμερα, σύνορα που όπως δείχνουν οι εξελίξεις τείνουν να επαναχαραχθούν.
Οι δυτικές χώρες και κυρίως οι ΗΠΑ γνωρίζουν πολύ καλά πως αυτό είναι μια σοβαρή πιθανότητα καθώς ολόκληρο το οικοδόμημα της Μέσης Ανατολής δείχνει να καταρρέει και τον πόλεμο της Συρίας σύντομα να επεκτείνεται σε όλη την περιοχή.

Οι αντάρτες του ΙSIS, σουνίτες φονταμενταλιστές που θέλουν να αναβιώσουν το χαλιφάτο προηγούμενων αιώνων στη Μέση Ανατολή, αφού διέλυσαν τη Συρία, χωρίς ωστόσο να ανατρέψουν τον Μπασάρ Άσαντ, μέσα σε δέκα ημέρες κατέλαβαν το ένα τρίτο του Ιράκ και κατευθύνονται ολοταχώς προς τη Βαγδάτη. Η κατάρρευση των συνόρων στη μέση Ανατολή έχει ξεκινήσει εδώ και ένα χρόνο περίπου.
Σιίτες μαχητές από τον Λίβανο έχουν μπει στη Συρία και μάχονται στο πλευρό της κυβέρνησης Άσαντ. Την ίδια ώρα εκατομμύρια Σύροι πρόσφυγες βρίσκονται σε Λίβανο, Τουρκία και Ιορδανία. Στα σχολεία του Λιβάνου πλέον περισσότερα παιδιά από τη Συρία απ ότι απ’ το Λίβανο. Στο Ιράκ η κουρδική εθνότητα στον Βορρά έχει εγκαθιδρύσει δικό της κράτος, με τη βοήθεια της Τουρκίας, έχει δικό της στρατό, πουλά μόνη της το πετρέλαιό της και έχει δικά της τελωνεία. Στη Βόρεια Συρία η κουρδική μειονότητα έχει αυτονομηθεί και μάχεται τόσο τους ισλαμιστές αντάρτες όσο και τον κυβερνητικό στρατό.

Σε αυτό το σκηνικό οι ΗΠΑ προσπαθούν να κρατήσουν τη σταθερότητα στην περιοχή αλλά προς το παρόν χάνουν τη μάχη και σε αυτό δεν βοηθά η Ιρακινή κυβέρνηση που ελέγχεται από τους Σιίτες. Δημοσιεύματα αναφέρουν ότι οι Αμερικανοί ζητούν την αποπομπή του ιρακινού πρωθυπουργού Νούρι Αλ Μαλίκι προκειμένου να αναλάβουν δράση.
Όπως σημειώνει η Wall Street Journal οι συγκρούσεις στην περιοχή αναδεικνύουν τη Συρία και το Ιράκ ως το επίκεντρο την αντιπαράθεσης των τριών εθνικο-θρησκευτικών αυτοκρατοριών των περασμένων αιώνων όπως αυτές έχουν σήμερα εξελιχθεί.
Της περσικής σιιτικής, της σουνιτικής Αραβικής και της Τουρκικής σουνιτικής.
Η Σαουδική Αραβία για παράδειγμα δεν αναγνωρίζει την σιιτική κυβέρνηση του Ιράκ η οποία βρίσκεται υπό την επιρροή του Ιράν. Το Ιράν από την πλευρά του είναι ο βασικός υποστηρικτής του καθεστώτος Άσαντ στην Συρία και της Χεζμπολάχ στο Λίβανο. Οι εξεγέρσεις της Αραβικής Άνοιξης συντέλεσαν και αυτές με τη σειρά τους στην σημερινή κατάσταση καθώς ανέτρεψαν μεν αυταρχικά καθεστώτα τα οποία όμως είχαν καταφέρει να κρατούν σε χαμηλούς τόνους τις εθνικές και θρησκευτικές εντάσεις.
Το πρόβλημα για τους Αμερικανούς, σημειώνει η WSJ, είναι ότι η κατάσταση στην περιοχή ίσως έχει πλέον ξεφύγει από τον έλεγχο. Πριν μερικές εβδομάδες ο Μπαράκ Ομπάμα απέκλειε την εμπλοκή των ΗΠΑ στις τοπικές συγκρούσεις. Σήμερα όμως μετά την κατάληψη δύο μεγάλων ιρακινών πόλεων από την ISIS o Ομπάμα αναγνωρίζει ότι πρέπει κάτι να κάνει και όσο περνά ο καιρός οι επιλογές του μειώνονται. Το χειρότερο σενάριο για τις ΗΠΑ είναι να επιστρέψουν και πάλι στρατιωτικά στην περιοχή, κάτι που δεν το αντέχει ούτε η οικονομία αλλά ούτε και η αμερικανική κοινωνία.