Ο εκτοπισμός των αδελφών Μουσουλμάνων από την εξουσία αποδεικνύεται τελικά πιο δύσκολη υπόθεση από την ανατροπή του Μουμπάρακ.
Η Αίγυπτος ζει ήδη έναν εμφύλιο πόλεμο με το στρατό να προσπαθεί από την Τετάρτη να ελέγξει την κατάσταση στους δρόμους των μεγάλων πόλεων, μην τηρώντας καν τα προσχήματα και αντιμετωπίζοντας τους διαδηλωτές σαν ενόπλους αντάρτες τους οποίους πυροβολεί εν ψυχρώ με πραγματικά πυρά.
Μέχρι την Παρασκευή το βράδυ ο επίσημος αριθμός των νεκρών διαδηλωτών πλησίαζε τους 700, ενώ περίπου 40 αστυνομικοί έχασαν τη ζωή τους τις τελευταίες ημέρες στις συγκρούσεις.
Η επίδειξη δύναμης του στρατού στην ουσία είναι η απόδειξη της αδυναμίας της υπηρεσιακής κυβέρνησης και των στρατηγών να ελέγξουν την κατάσταση. Η υπηρεσιακή κυβέρνηση και ειδικότερα η στρατιωτική ελίτ, κατέφυγε στην έσχατη λύση για να αδειάσει τους δρόμους, αποκλείοντας πλέον τον πολιτικό διάλογο και εξανεμίζοντας –μετά από τόσο αίμα - την ελπίδα για εθνική συμφιλίωση.
Οι στρατιωτικοί έχουν παγιδευτεί στη βία την οποία προκάλεσαν και αναζητούν διέξοδο και στήριξη από τη Δύση.
Οι ΗΠΑ αν και καταδίκασαν τη βία, δεν διακόπτουν για την ώρα την οικονομική βοήθεια προς την Αίγυπτο ενώ και η ευρωπαϊκή ένωση αν και δυσφορεί προς το παρόν δείχνει να δίνει λίγο ακόμη χρόνο στους στρατηγούς. Η επιλογή των ΗΠΑ και των Ευρωπαίων ηγετών να στηρίξουν το πραξικόπημα έχει αρχίσει να προκαλεί αντιδράσεις στο εσωτερικό των ΗΠΑ με τους ρεπουμπλικάνους να κατηγορούν τον Ομπάμα ότι με τη στάση του οι ΗΠΑ χάνουν την αξιοπιστία τους στους μουσουλμάνους της Μέσης Ανατολής.

Ο έκπτωτος πρόεδρος Μοχάμεντ Μόρσι, ο πρώτος που εξελέγη δημοκρατικά στην Αίγυπτο, προσπάθησε να περιορίσει την επιρροή του στρατού από την πρώτη κιόλας στιγμή, ακυρώνοντας την συνταγματική μεταρρύθμιση η οποία θα εγγυόταν τα προνόμια των στρατιωτικών. Έτσι πίστευε ότι πρώτον θα ξεκινούσε σταδιακά η αποστρατικοποίηση του κράτους και δεύτερον θα ικανοποιούσε τους πιο φανατικούς μουσουλμάνους που επιδίωκαν μια ταχύτερη ισλαμοποίηση του κράτους. Το λάθος που έκανε ήταν ότι προσπάθησε να το πετύχει βασιζόμενος μόνο στην ετυμηγορία της κάλπης, χωρίς να πάρει με το μέρος και τις υπόλοιπες πολίτικές δυνάμεις.
Η αντίδραση της στρατιωτική ελίτ ήταν άμεση. Με τη δύναμη που της έδωσε ο έλεγχος των μέσων ενημέρωσης οι στρατιωτικοί άρχισαν μια συστηματική προπαγάνδα με την οποία εμφάνισαν τον Μόρσι ως συνέχεια του αμαρτωλού καθεστώτος Μουμπάρακ και τους οπαδούς του ως τρομοκράτες ισλαμιστές. Είναι χαρακτηριστικό ότι την Παρασκευή η τηλεόραση στην Αίγυπτο αγνόησε τους 600 νεκρούς της Τετάρτης και έδειχνε σε απευθείας μετάδοση τις κηδείες δύο αστυνομικών που σκοτώθηκαν στα επεισόδια «μαχόμενοι για την ασφάλεια των πολιτών»
Η αποπομπή του Μόρσι χαιρετίστηκε από την αντιπολίτευση, της οποίας ένα κομμάτι θέλησε να πάρει μέρος στην εξουσία που της αρνήθηκε ο λαός και ένα άλλο είδε τον στρατό ως θεματοφύλακα του κοσμικού κράτους. Ωστόσο ο στρατός αποδεικνύεται ότι είναι κάτι περισσότερο από θεματοφύλακας καθώς ήταν αυτός που τορπίλισε το προηγούμενο διάστημα όλες τις προσπάθειες της μετριοπαθούς αντιπολίτευσης όπως του κόμματος του Μοχάμεντ Έλ Μπαραντέι να βρεθεί μια πολιτική διέξοδος στην κρίση.
Η καθυστέρηση του Ελ Μπαραντέι αλλά και η επικράτηση των πιο εξτρεμιστικών στοιχείων εντός της Μουσουλμανικής Αδελφότητας έδωσαν στο στρατό αφορμή για την βίαιη καταστολή των οπαδών του Μόρσι.