Ξέρουμε πλέον και από ίδια εμπειρία, ότι η χώρα που διοργανώνει τους Ολυμπιακούς αγώνες γίνεται στόχος αρνητικών δημοσιευμάτων και οι δημοσιογράφοι αναζητούν το παραμικρό στραβοπάτημα για να κάνουν πρωτοσέλιδα θέματα.

Η ιστορία της Ρόγκιε, του Μαχμούντ, του Ουαλίντ, δεκάδων προσφύγων αλλά και εθελοντών αλληλέγγυων, θα ξεδιπλώνεται μέχρι την Κυριακή 6 Μαρτίου στο ιστορικό ξενοδοχείο "Μπάγκειον" στην πλατεία Ομονοίας, όπου φιλοξενείται μια εγκατάσταση με χαρακτηριστικά ζωντανού ντοκιμαντέρ, με θέμα την "Οδύσσεια" των προσφύγων.

Πρωί Κυριακής στα Μέγαρα, στον υγροβιότοπο Βουρκαρίου. Δεν είχα ιδέα ότι στα Μέγαρα απέναντι από τη Σαλαμίνα υπάρχει υγροβιότοπος, στον οποίο μπορεί κανείς να δει από ερωδιούς μέχρι φλαμίνγκος...

Σάββατο πρωί στη λεωφόρο ΝΑΤΟ, με το ψιλόβροχο και τη μουντάδα του ουρανού να κάνει βαριά την ατμόσφαιρα στον Ασπρόπυργο. Ένα αδέσποτο σκυλί περιμένει με ανυπομονησία στο πεζοδρόμιο να περάσει το δρόμο και όλο το αναβάλλει λόγω της αυξημένης κίνησης.

Πρωτοέμαθα για την ΒΙΟΜΕ το καλοκαίρι του 2003, όταν είχε έρθει στην Αθήνα η Καναδή συγγραφέας και ακτιβίστρια Ναόμι Κλάιν. Μάλιστα επρόκειτο να κάνει και γυρίσματα στο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ για να τα συμπεριλάβει σε ένα ντοκιμαντέρ που ετοίμαζε.

Πρώτη φορά άκουσα για το σχολείο του δάσους με το συμβολικό όνομα "Πευκίτες", από μια φίλη που συμμετείχε σε μια εθελοντική δράση. Ψάχνοντας στο διαδίκτυο βρήκα ελάχιστες πληροφορίες και σχεδόν τίποτα από οπτικό υλικό, οπότε μετά από συνεννόηση με την υπεύθυνη, κυρία Βασιλική Κομπιλάκου, το πρώτο Σάββατο μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων βρέθηκα στο Διόνυσο.

Όταν αποφάσισα πριν από μερικές εβδομάδες να κάνω ένα θέμα για το Τατόι και ζήτησα άδεια από την αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου πολιτισμού για γυρίσματα στο χώρο, η πρώτη αίσθηση που αποκόμισα ήταν ότι κάποιοι νιώθουν λίγο άβολα με το συγκεκριμένο θέμα.