Θα μπορούσε να είναι χώρος αναψυχής για χιλιάδες κατοίκους της Αττικής. Αντίθετα, το Ολυμπιακό χωριό σήμερα παρουσιάζει μια εικόνα εγκατάλειψης, η οποία εκτός του ότι δεν τιμά την πολιτεία, είναι αποκαλυπτική για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι 2.500 και πλέον οικογένειες που ζουν σε αυτό.

Θα πρέπει να ξεκίνησα πάνω από δέκα φορές να γράφω αυτό το κείμενο και κάθε φορά το έσβηνα, καθώς ήταν δύσκολο να αποφύγω το πρώτο πρόσωπο. Μέχρι που αποδέχθηκα ότι είναι αδύνατο...

Δεν είναι λίγα τα διεθνή μέσα που έχουν κάνει τα τελευταία χρόνια αφιερώματα στη γκράφιτι σκηνή της Αθήνας, φτάνοντας μάλιστα μέχρι το σημείο να χαρακτηρίσουν την πόλη "πρωτεύουσα του γκράφιτι".

Το ταξίδι είναι πάντα ένας καλός λόγος για φωτογραφία, ιδιαίτερα όταν υπάρχει και ένας ευγενής σκοπός. Ο Έρικ Λι από τη Νότιο Κορέα, φωτογραφίζει ανθρώπους σε όλο τον κόσμο και αυτή τη στιγμή βρίσκεται στη μέση ενός project με τίτλο "Άνθρωποι και ζωή". Το θέμα της δουλειάς του είναι το ανθρώπινο στοιχείο, με έμφαση στον αγώνα για επιβίωση μέσα από την προσωπική ομορφιά του κάθε ανθρώπου.

Ξέρουμε πλέον και από ίδια εμπειρία, ότι η χώρα που διοργανώνει τους Ολυμπιακούς αγώνες γίνεται στόχος αρνητικών δημοσιευμάτων και οι δημοσιογράφοι αναζητούν το παραμικρό στραβοπάτημα για να κάνουν πρωτοσέλιδα θέματα.

Η ιστορία της Ρόγκιε, του Μαχμούντ, του Ουαλίντ, δεκάδων προσφύγων αλλά και εθελοντών αλληλέγγυων, θα ξεδιπλώνεται μέχρι την Κυριακή 6 Μαρτίου στο ιστορικό ξενοδοχείο "Μπάγκειον" στην πλατεία Ομονοίας, όπου φιλοξενείται μια εγκατάσταση με χαρακτηριστικά ζωντανού ντοκιμαντέρ, με θέμα την "Οδύσσεια" των προσφύγων.

Πρωί Κυριακής στα Μέγαρα, στον υγροβιότοπο Βουρκαρίου. Δεν είχα ιδέα ότι στα Μέγαρα απέναντι από τη Σαλαμίνα υπάρχει υγροβιότοπος, στον οποίο μπορεί κανείς να δει από ερωδιούς μέχρι φλαμίνγκος...

Σάββατο πρωί στη λεωφόρο ΝΑΤΟ, με το ψιλόβροχο και τη μουντάδα του ουρανού να κάνει βαριά την ατμόσφαιρα στον Ασπρόπυργο. Ένα αδέσποτο σκυλί περιμένει με ανυπομονησία στο πεζοδρόμιο να περάσει το δρόμο και όλο το αναβάλλει λόγω της αυξημένης κίνησης.