Η επιστροφή σε παραδοσιακά επαγγέλματα τα τελευταία χρόνια της οικονομικής κρίσης, έδωσε διέξοδο και προοπτικές σε χιλιάδες ανθρώπους στην Ελλάδα. Ο πρωτογενής τομέας της παραγωγής, είναι ένας, σχεδόν σίγουρος δρόμος για την ανάκαμψη της οικονομίας, αλλά και σε καθαρά ατομική κλίμακα, μια διέξοδος από την ανεργία και το τέλμα. Αυτό σκέφτηκαν τρεις Έλληνες φοιτητές που αποφάσισαν να ρίξουν όλες τους τις ιδέες και τις δυνάμεις για να "ζωντανέψουν" την αλιεία, ένα παραδοσιακό επάγγελμα που εδώ και δεκαετίες οι Έλληνες το έχουν εγκαταλείψει.

Ο Λευτέρης ο Σταμάτης και ο Γιώργος, τρεις φοιτητές από τον Πειραιά, δημιουργούν το Arhipelagos hub, την πρώτη σχολή εκπαίδευσης αλιεργατών στην Ελλάδα, ιδέα για την οποία τιμήθηκαν πρόσφατα με υποτροφία από το ίδρυμα Αγγελοπούλου- Κλίντον.
Τα δύο από τα τρία παιδιά, επέστρεψαν μάλιστα πρόσφατα από την Αμερική όπου συμμετείχαν στον διεθνές συνέδριο του ιδρύματος Κλίντον (CGIU) όπου μίλησαν για την ιδέα τους, γνώρισαν σημαντικούς ανθρώπους και είναι έτοιμοι από τον ερχόμενο Σεπτέμβρη να ξεκινήσουν την σχολή τους.

"Στόχος μας είναι να εκπαιδεύσουμε και να ενδυναμώσουμε τη νέα γενιά Ελλήνων αλιέων. Με αυτό τον τρόπο επιχειρούμε από τη μία να μειώσουμε την ανεργία που μαστίζει τους νέους στην Ελλάδα και από την άλλη να ενισχύσουμε τον κλάδο της αλιείας, που τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε μία πτωτική τάση", μας λέει ο Λευτέρης Αραπάκης, φοιτητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος της ομάδας.

Ανάγκη για εργατικά χέρια
Τις τελευταίες δεκαετίες, ο αριθμός των Ελλήνων αλιέων έχει μειωθεί δραματικά, για αυτό και οι πλοιοκτήτες αναζήτησαν εργατικά χέρια σε τρίτες χώρες που έρχονται στην Ελλάδα με ειδικές εποχιακές συμβάσεις. Με λίγα λόγια, υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός θέσεων εργασίας που περιμένει όσους ζουν στην Ελλάδα και έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με τον εφιάλτη της ανεργίας. "Ένα λάθος που έγινε στις δεκαετίες του '80 του '90 και ίσως και μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2.000, ήταν ότι όλοι ψάχναμε μια θέση δουλειάς σε γραφείο" μας λέει ο Λευτέρης.
"Θέλουμε να δείξουμε είναι ότι αυτό είναι ένα διαφορετικό επάγγελμα, μια εναλλακτική λύση με την οποία μπορείς να είσαι έξω, να μην περιορίζεσαι από τοίχους. Ουσιαστικά τα σύνορα του γραφείου σου είναι ο ορίζοντας, είσαι κάθε μέρα στη θάλασσα με τον ήλιο, ζεις την περιπέτεια και ουσιαστικά ψαρεύεις και εργάζεσαι. Αυτό είναι το ένα. Το δεύτερο κομμάτι είναι αυτό του μισθού. Στην Ελλάδα έχουμε τεράστια ανεργία ιδίως στου νέους αυτή την εποχή. Δεν νομίζω ότι θα ήταν πολύ νέοι που δεν θα ήθελαν να κάνουν μια εργασία που να τους δίνει σαν πρώτο μισθό 900 ή 1000 ευρώ το μήνα".

Σχολή ανοιχτή σε Έλληνες και αλλοδαπούς
Και για να μην γίνει καμία παρανόηση ότι η ιδέα αφορά μόνο Έλληνες που θέλουν να ασχοληθούν με την αλιεία, ο Λευτέρης ξεκαθαρίζει: Θέλουμε στη σχολή μας τόσο τους Έλληνες ανέργους όσο και τους αλλοδαπούς. Ακόμη και άτομα που ήδη εργάζονται στον τομέα της αλιείας , άτομα που δεν έχουν εκπαιδευτεί ποτέ τους, ακόμη και σε θέματα ασφάλειας αλλά και άτομα που ποτέ δεν είχα επαφή με αυτό τον κλάδο."

Είναι εντυπωσιακό αν το σκεφτεί κανείς, αλλά η Ελλάδα, με τρεις χιλιάδες και πλέον μίλια ακτογραμμής και την αλιεία να δίνει εισόδημα σε χιλιάδες οικογένειες, δεν έχει μια σχολή για να εκπαιδεύει αλιεργάτες και το επάγγελμα ήταν μέχρι σήμερα καθαρά εμπειρικό. Με τις σύγχρονες τεχνολογίες και τους διεθνείς πλέον κανόνες αλιείας καταλαβαίνει κανείς ότι ο αλιεργάτης δεν είναι έναν εργαζόμενος που το μόνο που θα πρέπει να ξέρει να κάνει είναι να ρίχνει και να μαζεύει δίχτυα. Θα πρέπει να έχει στοιχειώδεις γνώσεις ναυσιπλοΐας, να γνωρίζει τους κανόνες ασφαλείας και να εκπαιδεύεται πάνω σε αυτούς κτλ .
Οι τρεις φοιτητές βρίσκονται ήδη σε επαφή με εταιρίες, φορείς του δημοσίου και το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, για να καταρτίσουν το πρόγραμμα σπουδών

Πρόγραμμα σπουδών με πρακτική άσκηση
"Το πρόγραμμα σπουδών θα διαρκεί από τρεις έως εννέα μήνες" λέει ο Σταμάτης Βόγλης ένας εκ των τριών, επίσης φοιτητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. "Περιμένουμε τις γνώμες των καπετάνιων και γενικότερα των πλοιοκτητών, για να μας πούνε τι ακριβώς χρειάζονται και πως ακριβώς μπορούμε να τα βάλουμε όλα αυτά σε μία δομή, για να πάρουν οι νέοι αλιείς ότι χρειάζονται από γνώση. Μετά το τέλος της εκπαίδευσης θα ακολουθεί και πρακτική εμπειρία, άλλους εννέα μήνες, η οποία θα γίνεται σε αλιευτικά σκάφη" καταλήγει.

"Πολύ σημαντικό κίνητρο γι αυτούς που θα έρθουν θα είναι ότι ευελπιστούμε η πρακτική να γίνεται επί πληρωμή οπότε θα ωθήσουμε τους ενδιαφερόμενους , ακόμη περισσότερο για να έρθουν στη σχολή μας συμπληρώνει ο Γιώργος Τσώλης, ο τρίτος της παρέας, φοιτητής του Γεωπονικού Πανεπιστημίου.

Οι τρεις φοιτητές έχουν ήδη καταρτίσει το επιχειρηματικό τους πλάνο. Στόχος τους είναι η λειτουργία της σχολής να βασιστεί οικονομικά, στα πολύ χαμηλά δίδακτρα που σκοπεύουν να έχουν, αλλά και στις εισφορές που σκοπεύουν να ζητήσουν από τους πλοιοκτήτες, για τους εκπαιδευμένους πλέον εργαζόμενους με τους οποίους θα τους "τροφοδοτούν". Γιατί όπως τονίζουν οι τρεις φοιτητές, η σχολή δεν θα είναι μόνο σχολή εκπαίδευσης αλλά θα λειτουργεί και ως ενδιάμεσος για την πρόσληψη των αποφοίτων της στα καΐκια.
Εμείς το μόνο που θα μπορούσαμε να τους ευχηθούμε είναι καλή επιτυχία και καλή ψαριά..