Μπορεί οι μετακινήσεις στη Μόσχα να είναι ένας άθλος όταν γίνονται παρελάσεις και εκδηλώσεις ανάλογου μεγέθους, αλλά έχουν ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Μπορείς να περπατήσεις την πανέμορφη ρωσική πρωτεύουσα χωρίς τα απίστευτα, για τα δικά μας δεδομένα, μποτιλιαρίσματα...
Εβδομήντα χρόνια μετά το τέλος του Β Παγκοσμίου πολέμου και την ανάρτηση της σημαίας με το σφυροδρέπανο στο Ράιχσταγκ, η Ρωσία γιόρτασε την επέτειο με μια μοναδική σε μέγεθος και κινητοποίηση γιορτή, γεμάτη κόκκινο χρώμα και πολύ συγκίνηση. Η στρατιωτική παρέλαση αν διαβάσουμε κάτω από τις λέξεις και τη σημειολογία ήταν όχι μόνο μια εκδήλωση μνήμης αλλά και ένα μήνυμα της Ρωσίας προς της Δύση ότι ο κόκκινος στρατός παραμένει ισχυρός, υπερασπίζεται το παρελθόν του, όπως το εννοεί ο καθένας, και είναι εδώ για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της σύγχρονης Ρωσίας.
Το πρώτο που έκανε εντύπωση στην παρέλαση είναι ότι για πρώτη φορά μετά από χρόνια προπορευόταν η σημαία της Σοβιετικής Ένωσης με το σφυροδρέπανο και όχι αυτή της ρωσικής ομοσπονδίας. Ο Βλαδιμίρ Πούτιν έβγαλε στην κόκκινη πλατεία μέχρι και Τ34 τα ιστορικά τάνκς της χώρας στον Β Παγκόσμιο πόλεμο, ιππικό, στρατιώτες με στολές και οπλισμό της εποχής ενώ το τεράστιο πάνελ απέναντι από τα τείχη του Κρεμλίνου είχε μια φωτογραφία της Μόσχας τη βράδυ της 9ης Μαΐου του 1945 όταν η πόλη γιόρταζε τη νίκη.
Είκοσι χιλιάδες αστυνομικοί και στρατιώτες ήταν επί ποδός για την ασφάλεια αλλά και την οργάνωση της γιορτής σε μια πόλη σχεδόν αποκλεισμένη από τις χιλιάδες κόσμου. Το κλίμα ήταν πανηγυρικό όπως μπορεί καθένας να καταλάβει με τη Μόσχα στολισμένη απ' άκρη σ ' άκρη, φωτογραφίες από την εποχή του πολέμου να κοσμούν τα πάνελς που σε άλλες περιόδους γεμίζουν διαφημίσεις και την τηλεόραση να παίζει όλη την ημέρα ταινίες και ρεπορτάζ σχετικά με τον πόλεμο.

Τις προηγούμενες ημέρες η οργανωτική επιτροπή είχε προγραμματίσει επισκέψεις σε εμβληματικά σημεία της πόλης αλλά κυρίως στο μουσείο της νίκης, ένα σχετικά νέο μουσείο, με ντοκουμέντα και υλικό από την εποχή του πολέμου.
Μπορεί η στρατιωτική παρέλαση να ήταν για τους εκτός Ρωσίας η κορύφωση των εκδηλώσεων καθώς εκφράζει το σύμφωνα με πολλούς το μιλιταριστικό πνεύμα του Βλαντιμίρ Πούτιν σε μια χρονική στιγμή που ο κόσμος ζει ξανά έναν ψυχρό πόλεμο στην Ουκρανία, η σημαντικότερη στιγμή όμως ήταν άλλη.
Μετά την παρέλαση έγινε πορεία απλών πολιτών, βετεράνων, και ξένων αντιπροσωπειών στην κόκκινη πλατεία με τον κόσμο να κρατά στα χέρια του τις φωτογραφίες των συγγενών τους που χάθηκαν στον πόλεμο ή πολέμησαν τον ναζισμό. Η πορεία είχε πάνω από 150.000 κόσμο και έντονη συγκινησιακή φόρτιση σε μια χώρα που πλήρωσε το βαρύτερο τίμημα στην νίκη κατά της ναζιστικής Γερμανίας χάνοντας πάνω από 25 εκατομμύρια πολίτες και στρατιώτες. Η βραδιά έκλεισε με πυροτεχνήματα που κάλυψαν τον ουρανό της Μόσχας από διαφορετικά σημεία και δεκάδες συναυλίες στο κέντρο και στα προάστια.

Στην κεφαλή το Ιντερντόμ
Στη μεγάλη πορεία των πολιτών των αντιπροσωπειών και τον Βετεράνων συμμετείχαν άνθρωποι που ήρθαν από όλα τα μέρη κόσμου. Κάπου εκεί υπήρξε και ελληνικό χρώμα. Στην Κεφαλή της πορείας τέθηκε το "Ινερντόμ", το διεθνές σχολείο επί Σοβιετικής Ένωσης που έσωσε, έδωσε καταφύγιο και μόρφωσε παιδιά κομμουνιστών και επαναστατών και γενικότερα αριστερών από όλο τον κόσμο, των οποίων οι γονείς είτε είχαν πεθάνει, είτε ήταν φυλακή, είτε στην παρανομία. Στο Ινερντόμ, στο πλαίσιο της διεθνιστικής αλληλεγγύης, βρήκαν καταφύγιο πολλά από τα παιδιά του εμφυλίου στην Ελλάδα που έφυγαν με την κατάρρευση του Δημοκρατικού Στρατού, με το λεγόμενο «παιδομάζωμα» ή «παιδοσώσιμο» στις ανατολικές χώρες. «Παιδιά του εμφυλίου» όπως η Αθηνά, ο Στέργιος, ο Κώστας, ο Κλεάνθης και ο Βαγγέλης ο οποίος ήταν και στην κεφαλή της πορεία έδωσαν το παρόν, τιμώντας τους γονείς τους τη χώρα που τους έσωσε και τους μόρφωσε και όλους τους Έλληνες που αγωνίστηκαν κατά του ναζισμού.