Ο ηγέτης του ευρωσκεπτικιστικού κόμματος UKIP κάποια στιγμή το είχε αποκαλέσει «ακαδημαϊκό αλλά ενδιαφέρον». Σήμερα ίσως να νιώθει λίγο μεγαλύτερη συμπάθεια για το αντίστοιχο με το δικό του, γερμανικό ευρωσκεπτικιστικό κόμμα.
Η «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD), ένα συντηρητικό κόμμα που ζητά την συντεταγμένη διάλυση της ΕΕ και την επιστροφή στα εθνικά νομίσματα, ιδρύθηκε μόλις πριν από 19 μήνες. Σήμερα έχει αντιπροσώπευση σε τρία κρατίδια της Γερμανίας και έχει κόψει τον ύπνο της καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ.

Για περισσότερο από ένα χρόνο η Μέρκελ αντιδρούσε απέναντι στο AfD με τον ίδιο τρόπο. Αγνοώντας το. Σήμερα πολλά μέλη των Χριστιανοδημοκρατών παραδέχονται ότι η στρατηγική αυτή τελικά ήταν λάθος. Κι αυτό γιατί υποστηρίζουν ότι ακόμη και αν το AfD είναι ένα κόμμα διαμαρτυρίας που προορίζεται να αποσυντεθεί με το πέρασμα του χρόνου, δείχνει ότι είναι προετοιμασμένο πολύ καλύτερα από αντίστοιχα παλιότερα «κόμματα – πυροτεχνήματα». Το AfD ανησυχεί τους Χριστιανοδημοκράτες γιατί στην ουσία αποτελεί σάρκα από τη σάρκα του. Πρόκειται δηλαδή για την συντηρητική πτέρυγα του CDU η οποία είναι απογοητευμένη με την κεντρώα πολιτική της Μέρκελ και η οποία απορροφά δυνάμεις από τους Χριστιανοδημοκράτες και τείνει να εξαφανίσει τους Φιλελεύθερους.

Στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές το AfD δεν κατάφερε να μπεί στη Βουλή αλλά στις ευρωεκλογές του περασμένου Μαίου όχι μόνο πήρε επτά έδρες αλλά αποφάσισε να συνεργαστεί με τον Ντέιβιντ Κάμερον εξοργίζοντας ακόμη περισσότερο τη Μέρκελ.
Πριν δύο εβδομάδες στη Σαξονία και την Κυριακή που μας πέρασε στην Θουρηγία και στο Βρανδεμβούργο, το AfD κέρδισε 9,7%, 12,2% και 12,4% αντίστοιχα, δείχνοντας τι θα πρέπει να περιμένει η κυρία Μέρκελ στις επόμενες εκλογές.
Μέχρι τον Οκτώβριο του 2017 όταν θα γίνουν δηλαδή οι επόμενες βουλευτικές εκλογές, υπάρχει αρκετός χρόνος ακόμη τόσο για το AfD που θα θέλει να ισχυροποιηθεί όσο και τι την κ. Μέρκελ που θα κάνει ότι μπορεί για να του κόψει την πορεία.
Μέχρι τότε όμως υπάρχουν αρκετές εκλογικές αναμετρήσεις σε ομόσπονδα κρατίδια. Του χρόνου τον Φεβρουάριο εκλογές θα γίνουν στο Αμβούργο, τον Μάιο στη Βρέμη και το 2006 ακολουθούν άλλα επτά κρατίδια.
Το AfD θα μετρήσει τις δυνάμεις του και τα όριά του μέσα στο πλαίσιο της απόλυτης πολιτικής μοναξιάς του καθώς η ευρωσκεπτικιστική ατζέντα του δεν του αφήνει περιθώρια συνεργασιών.

Τους τελευταίους δύο μήνες το AfD έχει ενισχυθεί κατά δύο μονάδες σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, έχοντας φτάσει σε εθνικό επίπεδο στο 7%. Είναι το μόνο κόμμα που το τελευταίο διάστημα, στις δημοσκοπήσεις εμφανίζει σταθερή άνοδο.
Ο Μπερντ Λούκε, στον οποίο πιστώνεται το όλο εγχείρημα του AfD δεν είναι ένας τυχαίος πολιτικός αρχηγός. Ο ηγέτης του AfD είναι βετεράνος οικονομολόγος, συντηρητικός, υπέρ του περιορισμού των μεταναστών αλλά χωρίς να εκφράζει τον ξενοφοβικό λόγο του Φάρατζ.
«Η ευρωζώνη δεν είναι βιώσιμη. Ο χώρες του νότου της Ευρώπης φτωχοποιοούνται. Ολόκληρα κράτη είναι στα πρόθυρα της χρεοκοπίας» είναι η μόνιμη επωδός των δημόσιών λόγων του.
Το δε προεκλογικό του σύνθημα είχε και κάτι από Ελλάδα:
«Οι Έλληνες υποφέρουν, οι Γερμανοί πληρώνουν και οι τράπεζες καθαρίζουν».

Στον πυρήνα της πολιτικής του AfD βρίσκεται η διάλυση της ευρωζώνης και η επιστροφή στα εθνικά νομίσματα, ή αλλιώς σε μικρότερες αλλά βιώσιμες νομισματικές ενώσεις. Με λίγα λόγια ευρώ πολλών ταχυτήτων, μια λογική που δεν απέχει και πολύ από απόψεις συντηρητικών κύκλων της ΕΕ.
Επιζητά μια ριζική μεταρρύθμιση στο δημοκρατικό σύστημα της Γερμανίας ώστε να προσομοιάζει με το ελβετικό και φυσικά θέλει μεταρρύθμιση στο μεταναστευτικό και συγκεκριμένα να κλείσει το σύστημα κοινωνικών υπηρεσιών της Γερμανίας στους «αμόρφωτους» μετανάστες.
Με αυτή την ρητορική το AfD κερδίζει ψήφους όχι μόνο από τους σκληροπυρηνικούς του CDU αλλά και από την ακροδεξιά Για παράδειγμα στην Σαξονία το AfD πήρε ψήφους από το νεοναζιστικό κόμμα το οποίο σχεδόν εκμηδενίστηκε.
Ίσως είναι λίγο νωρίς να συμπεράνει κανείς αν το AfD μπήκε στην πολιτική ζωή για να μείνει και γιατί όχι για να φέρει μια ριζική αλλαγή ή αποτελεί απλά ένα κόμμα διαμαρτυρίας. Η κυρία Μέρκελ σίγουρα δε θέλει τον κ. Λούκε στα πόδια της αλλά αν αποφασίσει να τον κτυπήσει ίσως τελικά αυτό να τον ενδυναμώσει και η καγκελάριος δεν το θέλει. Μένουν ακόμη μερικοί μήνες μέχρι την επόμενη εκλογική αναμέτρηση και αν η κ. Μέρκελ και το αδερφό κόμμα στην Βαυαρία θέλουν να πάρουν πίσω τις ψήφους που τους έκλεψε ο Λούκε θα πρέπει υπαναχωρήσουν από την πολιτική γραμμή τους και να κάνουν στροφή «δεξιά»