Ύστερα από 14 χρόνια απόλυτης κυριαρχίας του Ούγκο Τσάβες, η δεξιά επιστρέφει δυναμικά στο προσκήνιο και διεκδικεί την εξουσία στη Βενεζουέλα. Μέχρι τώρα το ρόλο της αντιπολίτευσης τον έπαιζαν τα μέσα ενημέρωσης και ενώ τα μικρά κόμματα με την απόφασή τους να απέχουν από τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές είχαν αφήσει τον Τσάβες μόνο και απόλυτα κυρίαρχο.

Αυτή τη φορά όμως τα κόμματα της αντιπολίτευσης αποφάσισαν να ενωθούν για να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο Τσάβες που μετά από 14 χρόνια στην εξουσία εξακολουθεί να εμπνέει και να απολαμβάνει μεγάλη δημοτικότητα.

Βρήκαν λοιπόν τον ιδανικό υποψήφιο στο πρόσωπο του Ενρίκε Καπρίλες, πρώην δήμαρχου και κυβερνήτη της πολιτείας Μιράντα και ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα πρόσωπα στη χώρα.

 Ο υποψήφιος της δεξιάς κατάφερε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας να κλείσει την ψαλίδα των δεκαπέντε και πλέον μονάδων που τον χωρίς. από τον Τσάβες και στην εβδομάδα που απομένει μέχρι την κάλπη της 7^ης Οκτωβρίου θα τα παίξει όλα για όλα.

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις φέρνουν τη διαφορά μεταξύ των δύο υποψηφίων στις 10 μονάδες αλλά η πλευρά Καπρίλες διατείνεται ότι με βάση μετρήσεις του συνασπισμού που ηγείται  η διαφορά είναι πολύ μικρότερη.

Σύμφωνα με πολιτικούς αναλυτές τη νίκη θα δώσουν τελικά οι αναποφάσιστοι το ποσοστό των οποίων κυμαίνεται από 10%-15%.
Ο Καπρίλες έκανε προεκλογική εκστρατεία αυτό που λένε «πόρτα – πόρτα» Σε αντίθεση με τους προηγούμενους αντιπάλους του Τσάβες κράτησε μετριοπαθή στάση, υποσχέθηκε επενδύσεις και άνοιγμα των αγορών στο ιδιωτικό κεφάλαιο αλλά δεσμεύτηκε να μην αγγίξει το κοινωνικό κράτος και κυρίως την παιδεία και την υγεία, τα πιο δημοφιλή προγράμματα του νυν προέδρου.

Ο Καπρίλες έχτισε μια εκλογική ατζέντα βασιζόμενος περισσότερο στις ανάγκες των χαμηλών εισοδημάτων της χώρας με στόχο να τραβήξει ψηφοφόρους από την δεξαμενή του Τσάβες. Ωστόσο δεν μπορεί να βγάλει από πάνω  του εύκολα τη «ρετσινιά» του πλουσιόπαιδου που «ήρθε για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης», χαρακτηρισμός ο οποίος καλλιεργήθηκε από το  στρατόπεδο Τσάβες.

Ο Καπρίλες έχει εβραϊκή και πολωνική καταγωγή και προέρχεται από μια από τις πλουσιότερες οικογένειες της Βενεζουέλας. Η οικογένειά του ελέγχει επιχειρήσεις σε πολλούς τομείς, βιομηχανία, ακίνητα, κτλ και έχει έναν από τους μεγαλύτερους ομίλους μέσων ενημέρωσης στη χώρα. Το πιο σοβαρό πολιτικό στραβοπάτημα της καριέρας του ήταν το 2002, όταν έγινε το πραξικόπημα κατά του Ούγκο Τσάβες. Ο Καπρίλες τότε, εισέβαλε με ομάδα αντιφρονούντων στην πρεσβεία της Κούβας για να διαπιστώσει ότι δεν είχε δοθεί άσυλο σε οπαδούς του Τσάβες. Το συμβάν υποβαθμίστηκε τότε και από τις δύο πλευρές αλλά έμεινε ως μελανό σημείο στην πολιτική του καριέρα.
O Ούγκο Τσάβες έχει αποδείξει ότι είναι σκληρό καρύδι και ένας από τους πλέον χαρισματικούς ηγέτες –ανεξάρτητα αν συμφωνεί κανείς μαζί του- στη Λατινική Αμερική.

Παρά την περιπέτεια με τον καρκίνο που τον ταλαιπωρεί τα τελευταία δύο χρόνια και τη φυσιολογική φθορά που έχει μετά από 14 χρόνια εξουσίας, παραμένει το αδιαφιλονίκητο φαβορί ενάντια σε ένα εχθρικό μιντιακό σύστημα, τις διεθνείς πιέσεις και μια οικονομία που βρίσκεται στα όρια της υπερθέρμανσης.

Αναμφισβήτητα έχει να επιδείξει σημαντικό έργο. Από το 1999 μέχρι το 2010 οι επενδύσεις για το κοινωνικό κράτος σωρευτικά έφτασαν τα 330 δισεκατομμύρια δολάρια, περίπου 20% του ΑΕΠ, ενώ την προηγούμενη δεκαετία μόλις που άγγιξαν το 8%.
Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα το ποσοστό των πολιτών που ζούσαν στα όρια της φτώχειας μειώθηκε από 70% το 1996 σε 23,9% το 2009, και των πολιτών που ζουν σε ακραία φτώχεια από 40% σε 5,9%.
Η ανεργία βρίσκεται στο 6,2% ενώ έχει τριπλασιασθεί ο αριθμός των πολιτών που έχουν ενταχθεί στο συνταξιοδοτικό σύστημα.

Στο θέμα των πιστώσεων, το 2011 οι κρατικές τράπεζες αύξησαν κατά 50%  τα δάνεια στις επιχειρήσεις. Πέρυσι μόνο κτίστηκαν τέσσερα καινούργια νοσοκομεία, εννέα μαιευτήρια, και αυξήθηκε κατά 21,1% ο αριθμός των νοσοκομειακών κλινών.

Ο πρόεδρος  έχει κατηγορηθεί επανειλημμένα για φίμωση και έλεγχο των μέσων ενημέρωσης.
Ωστόσο η αλήθεια είναι λίγο διαφορετική. Από τους 111 τηλεοπτικούς σταθμούς οι 61 είναι ιδιωτικοί, 13 κρατικοί και 37 τοπικοί δημοτικοί. Από τα ραδιόφωνα το 57% είναι ιδιωτικά, το 31% δημοτικά και το 12% κρατικά. Το 80% των εντύπων στηρίζουν την αντιπολίτευση.
Ο Τσάβες που κατά πάσα πιθανότητα θα κερδίσει τις εκλογές θα πρέπει άμεσα να λύσει ένα δύσκολο οικονομικό γρίφο. Την ισοτιμία του μπολίβαρ, του νομίσματος της χώρας.

Η ισοτιμία του μπολίβαρ με το δολάριο είναι ένα προς 4,3 αλλά οι περιορισμοί στην αγορά συναλλάγματος εκτοξεύουν την ισοτιμία στη μαύρη αγορά σο διπλάσιο.
Οικονομικοί αναλυτές εκτιμούν ότι το νόμισμα της Βενεζουέλας είναι υπερτιμημένο κατά τουλάχιστον 80%. Μια υποτίμηση θα αυξήσει τα έσοδα του κράτους από το πετρέλαιο κατά τη μετατροπή των δολαρίων σε μπολίβαρ αλλά θα εκτινάξει τον πληθωρισμό που βρίσκεται ήδη στο 20%. Επιπλέον θα πρεπει να βρει τρόπο να βάλει φρένο στο δημόσιο χρέος. Σύμφωνα με τη Wall Street Journalτο συνολικό χρέος της χώρας ήταν στο τέλος του 2011 σχεδόν 160 δισεκατομμύρια δολάρια, πενταπλάσιο σε σχέση με το 1999, και αυτό που προβληματίζει είναι ο ρυθμός με τον οποίο αυξάνεται. Στο τέλος του 2012 θα είναι στο 52% του ΑΕΠ από 23% που ήταν το 2008