Για πολλά χρόνια η ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή είχε κατορθώσει να εξοβελίσει την ακροδεξιά, τοποθετώντας την στα όρια μεταξύ περιθωρίου και της παρανομίας.
Για την Ευρώπη του σχεδίου Μάρσαλ, των κενσιανικών οικονομικών πολιτικών, του κοινωνικού κράτους και του αντίπαλου δέους που συνιστούσε το ανατολικό μπλοκ, δεν υπήρχε χώρος για την ακροδεξιά.

Δημοσιογράφος με αριστερές καταβολές και νυν εκδότης, ευπαρουσίαστος και με κοφτερή γλώσσα.
Μπορεί σήμερα οι ακροδεξιές απόψεις του Ρότζερ Κέπελ να μην εκφράζουν την πλειοψηφία των Ελβετών πολιτών φαίνεται όμως ότι ελβετική ακροδεξιά έχει βρει τον «άνθρωπό της».

Αίσθηση προκάλεσε το πρωτοσέλιδο δημοσίευμα στους Financial Times του Σαββατοκύριακου. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας η Γαλλία διεξάγει εδώ και αρκετό καιρό μυστικές συνομιλίες με την Κίνα στην κατεύθυνση μιας συμφωνίας για  καλύτερο διεθνή  συντονισμό στο ζήτημα των συναλλαγματικών ισοτιμιών.

Μετά από σχεδόν 75 χρόνια, οι πεζοναύτες πατούν και πάλι το πόδι τους στην Αϊτή και η προφορά του Τέξας και του Μπρονξ αντηχεί στο Πόρτ Ο Πρενς. Στόχος τους λένε, η αποκατάσταση της τάξης.

Το τελευταίο διάστημα πολύς λόγος γίνεται για την ανάγκη ιδιωτικοποίησης κρατικών επιχειρήσεων με στόχο να μειωθούν τα χρέη μας και να ορθοποδήσει η οικονομία μας. Μεταξύ των υποψηφίων, έχουν ακουστεί – με τις απαραίτητες  διαβεβαιώσεις από την κυβέρνηση ότι ο έλεγχος του δικτύου είναι αδιαπραγμάτευτος- η  εκχώρηση μεριδίων της ΕΥΑΘ και της ΕΥΔΑΠ

Το τελευταίο διάστημα στο διεθνή Τύπο γίνεται έντονη αναφορά για το ζήτημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κούβα. Αφορμή στάθηκε ο θάνατος του «πολιτικού» κρατούμενου Ορλάντο Σαπάτα, ύστερα από δυόμισι μηνών απεργία πείνας.

Οι περιπέτειες της ελληνικής οικονομίας ανέδειξαν το θέμα των κερδοσκοπικών funds στην κορυφή της ευρωπαϊκής ατζέντας. H Ευρώπη βρίσκεται σε διαβουλεύσεις με την Ουάσιγκτον και το Λονδίνο για να μπουν όρια στην αγορά και  διακίνηση των «ασφαλιστικών συμβολαίων» (credit default swaps) από επενδυτικά funds τα οποία γονάτισαν την Ελλάδα...

«Νερό, νερό παντού κι ούτε μια σταγόνα για να πιω…» έγραφε σε ένα ποίημα του πριν από δύο αιώνες ο Σάμιουελ Κόλεριτζ. Δυστυχώς η φράση του Κόλεριτζ είναι σήμερα επίκαιρη όσο ποτέ, καθώς οι υδάτινοι πόροι του πλανήτη υφίστανται διαρκή υποβάθμιση με αποτέλεσμα στις επόμενες δεκαετίες να κινδυνεύουμε -και αν όχι εμείς, σίγουρα τα παιδιά μας- να πούμε το νερό νεράκι.

Μετά από αρκετό καιρό σχετικής ηρεμίας αρχίζει και πάλι να μυρίζει «μπαρούτι» στα παλαιστινιακά εδάφη. Η απόφαση της ισραηλινής κυβέρνησης να επεκτείνει τους εποικισμούς στην Ανατολική Ιερουσαλήμ έχει προκαλέσει την οργή της Παλαιστινιακής πλευράς υπονομεύοντας την ειρηνευτική διαδικασία...

Σε έναν ανταρτοπόλεμο, οι αντάρτες προσπαθούν με τις ενέργειές τους να προκαλέσουν αντίποινα από την πλευρά της κυβέρνησης τα οποία θα στρέψουν το λαό εναντίον της.