Displaying items by tag: πρόσφυγες

Οι πρώτες προσπάθειες να αξιοποιηθούν τα υλικά που άφηναν οι πρόσφυγες στις παραλίες των νησιών όταν έφταναν από την Τουρκία - σωσίβια και οι βάρκες- ήταν πέρυσι, από κάποιους ανθρώπους στη Λέσβο. Με το πλαστικό από τις βάρκες -όσες τουλάχιστον γλίτωναν από διάφορους μαυραγορίτες που τις άρπαζαν και τις μεταπουλούσαν -φτιάχτηκαν σκηνές, τις οποίες ακόμη και σήμερα μπορεί να δει κανείς σε κάποια σημεία του νησιού. Κάποιοι εθελοντές επίσης, σκέφτηκαν από αυτά τα υλικά να φτιάξουν σακίδια για τους πρόσφυγες, για να τα χρησιμοποιήσουν στο ταξίδι τους στην Ευρώπη.

Ο Ιωσήφ και η Μαρία είναι από το Χαλέπι της Συρίας και είναι χριστιανοί. Ο συμβολισμός των ονομάτων τους, ήταν το πρώτο που σκέφτηκα όταν τους γνώρισα σε ένα εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο στις Θερμοπύλες όπου έχουν βρει προσωρινό καταφύγιο περισσότεροι από 250 Σύροι πρόσφυγες. Τα δύο παιδιά δεν ακολούθησαν τους άλλους συμπατριώτες τους στο ταξίδι προς την Ειδομένη και προτίμησαν να μείνουν σε κάποιο χώρο φιλοξενίας αφού τα σύνορα είναι κλειστά και ξέρουν πολύ καλά πόσο άσχημες είναι οι συνθήκες εκεί.

Ο 20χρονος Χουσάμ με την οικογένειά του βρίσκονται πάνω από τρεις μήνες στην Ελλάδα. Η διαδρομή από την Νταράα της Συρίας στην Αθήνα, ήταν λίγο ως πολύ ανάλογη με αυτή της πλειοψηφίας των προσφύγων που έφτασαν στη χώρα μας, με σκοπό να συνεχίσουν το ταξίδι για την κεντρική και βόρεια Ευρώπη. Τουρκία, Μυτιλήνη, και τέλος Αθήνα, περιμένοντας την ένταξη στο πρόγραμμα μετεγκατάστασης.

Μεσημέρι έξω από το "στρατόπεδο Στεφανάκη" στο Σχιστό. Η περιοχή μού είναι γνώριμη λόγω του κυριακάτικου παζαριού που στήνεται ακριβώς στο ίδιο σημείο εδώ και χρόνια.
Πρόσφυγες είναι μαζεμένοι έξω από την πύλη του στρατοπέδου, μια μικρή ομάδα με μέλη του ΠΑΜΕ, ενώ υπάρχει μια γενική αναστάτωση.

Ήρθαν ως τουρίστες, είδαν την κατάσταση, έφυγαν και ξαναγύρισαν ως ακτιβιστές... Εκατοντάδες ξένοι βρίσκονται αυτό το διάστημα στη Μυτιλήνη για να βοηθήσουν τις τοπικές αρχές να διαχειριστούν τις τεράστιες εισροές προσφύγων από το καλοκαίρι και μετά.

Η διαδρομή από την πόλη της Μυτιλήνης μέχρι τις βόρειες παραλίες της Συκαμινέας και της Ευθαλούς διαρκεί κάτι περισσότερο από μια ώρα. Ο δρόμος, περασμένες τέσσερις τα ξημερώματα, σε προϊδεάζει για το τί να περιμένεις.

"Ραγίζει η καρδιά μου που βλέπω όλους αυτούς τους συμπατριώτες μου να έρχονται πρόσφυγες στη Γερμανία. Εγώ κατάφερα και έφυγα σχετικά νωρίς..."

"Είμαι εδώ από τις έξι το πρωί, η ώρα έχει πάει δέκα το βράδυ και ακόμη περιμένω πότε θα φύγω. Η διαδικασία εξελίσσεται με πολύ αργούς ρυθμούς...", μου λέει η Αντριέλ, Ιρανή πρόσφυγας, έξω από το κέντρο καταγραφής Λανγκέζο στο Βερολίνο.

Λίγο έξω από το Μόναχο βρίσκεται η πόλη του Έρντινγκ, πρωτεύουσα το ομώνυμου νομού της Βαυαρίας. Τα τελευταία χρόνια, το Έρντινγκ έχει υποδεχθεί χιλιάδες πρόσφυγες και ο τρόπος που έχει διαχειριστεί το ζήτημα αποτελεί παράδειγμα για την υπόλοιπη χώρα.

Το πρώτο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες που έρχονται στη χώρα μας, είτε θέλουν να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς την κεντρική Ευρώπη, είτε για να μείνουν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, είναι η γλώσσα. Η αδυναμία επικοινωνίας τούς καθιστά περισσότερο ευάλωτους και δυσκολεύει την προσαρμογή.