Μια σύντομη σκέψη για τα τελευταία (προσπαθώ να τα βάλω σε μια σειρά λίγο πιο αναλυτικά και θα τα αναρτήσω). Αφού έσπασε στο απόστημα στον αθλητισμό και στο χώρο του θεάτρου αρχίζει να σπάει και ένα άλλο απόστημα, στο δημοσιογραφικό χώρο αυτή τη φορά, με αφορμή ένα τεράστιο πολιτικό (γιατί είναι και πολιτικό πέρα από ποινικό ) θέμα. Τα διάφορα “πιστόλια” ποτέ δεν απολάμβαναν, την εκτίμηση του κλάδου, αλλά πρέπει να παραδεχθούμε ότι παρά τις κατά καιρούς μπηχτές και τις εντός του κύκλου μας φραστικές αψημαχίες, ή τη γνώμη που μπορεί μα είχαμε και να ανταλλάσαμε κατ ιδίαν για πρόσωπα και πράγματα, στη δημόσια σφαίρα τηρείτο μια ας το πούμε … ευγένεια; χαμηλοί τόνοι; αυτό το … ψυχοφθόρο και στρεσογόνο “κάνω πως δεν βλέπω” ή «άστο να πάει στο διάολο»….
Στρεσογόνο γιατί το προνόμιο ή η κατάρα να ανήκεις σε αυτόν τον κλάδο και να πρέπει να κάνεις κριτική και να θες να καθαρίσεις την κόπρο, έχει πολύ μοναξιά και φόβο.
Όχι πάντα, ευτυχώς.
Ήταν και είναι μην έχουμε αυταπάτες μια εσωτερική υπόθεση.
Ε λοιπόν αυτή η περίοδος χάρητος που γέμιζε -είμαι σίγουρος για αυτό- ενοχές όσους έχουν συνείδηση, τελειώνει. Τα πράγματα θα αρχίσουν να λέγονται με το όνομά τους, οι συγκρούσεις σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο θα γίνουν περισσότερες και εντονότερες και αν θέλετε τη γνώμη μου καλά θα κάνουν. Δεν μπορούμε να είμαστε όλοι μαζί σε αυτό. Είμαστε εμείς και αυτοί. Ή αυτοί και εμείς αν προτιμάτε
Αφού έχουμε φτάσει σε τέτοια ύψη τώρα, ας φανταστούμε πως μπορεί να εξελιχθεί αυτή η αυτοκάθαρση (αυτομαστίγωση θα το πουν κάποιοι) όσο θα πλησιάζουμε προς τις εκλογές. Τέλος οι ευγένειες.
Θα κάνει αυτό καλύτερη τη δημοσιογραφία; Δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα γιατί υπάρχουν πολλές μεταβλητές για τις οποίες δεν γίνεται να κάνουμε υποθέσεις . Η καλή δημοσιογραφία θέλει επαγγελματίες με συνείδηση αλλά και λεφτά. Η επαγγελματική συνείδηση είναι απαραίτητη αλλά χωρίς λεφτά δεν γίνεται. Γιατί η πληροφορία είναι ένα ακριβό προϊόν και η δημοσιογραφία δεν μπορεί να είναι χόμπι, ούτε πάρεργο ούτε φιλότιμο.
Δημοσιογραφάρες αυτή τη στιγμή είναι άνεργοι ή έχουν εγκαταλείψει το χώρο. Δημοσιογραφάρες αυτή της στιγμή ασχολούνται με κωλοθέματα γιατί δεν αντέχουν να κάνουν μια έρευνα που θα τους φάει μια βδομάδα για να πάρουν 150 ευρώ.
Θα το κάνεις μια, θα το κάνεις δύο και δεν θα το ξανακάνεις.
Η καλή δημοσιογραφία θέλει λεφτά, και αυτή της στιγμή –ακόμη τουλάχιστον – σκεφτείτε σε ποιανού τις τσέπες είναι τα λεφτά.