Μικρά κομψοτεχνήματα από έναν προικισμένο καλλιτέχνη, που δούλεψε όμως πολύ σκληρά για να φτάσει σε αυτό το σημείο. Ως γνωστόν, η σκληρή δουλειά είναι πιο σημαντική από το ταλέντο και αυτό φαίνεται στα καράβια του Γιάννη Μπουνταλά, του οποίου αν και δεν του άρεσε αυτή η δουλειά όταν την ξεκίνησε, την αγάπησε και σήμερα οι δημιουργίες του έχουν ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο.

Το 1975 η Ελλάδα απέκτησε το πρώτο μικρό μουσείο κέρινων ομοιωμάτων. Ιδρυτής του ο Παύλος Βρέλλης ένας γλύπτης και καθηγητής καλών τεχνών από τα Γιάννενα που με προσωπική δουλειά και πόρους, έφτιαξε ένα μικρό μουσείο στο χωριό Μουζακαίοι έξω από τα Ιωάννινα.

Η γνωριμία μου με τον Λουίς Σεπούλβεδα έγινε στα πρώτα φοιτητικά μου χρόνια. Ανάμεσα στα διαβάσματα της εποχής, ένα φίλος τότε – που παραμένει φίλος- μου μίλησε για ένα βιβλίο εντυπωσιασμένος. Θυμάμαι τα λόγια του: «Πολύ δυνατό βιβλίο». Στην πρώτη ευκαιρία το αγόρασα. Ήταν το «Όνομα ταυρομάχου» και από εκείνη τη στιγμή αγάπησα και εγώ, όπως εκατομμύρια αναγνώστες σε όλο τον κόσμο τον Χιλιανό συγγραφέα.

Οι φίλοι της συνδρομητικής τηλεόρασης που αγαπούν τις σειρές έχουν δύο χαρακτηριστικά ως τηλεθεατές. Βλέπουν τα επεισόδια των αγαπημένων τους σειρών το ένα μετά το άλλο μέχρι να κουραστούν, ή να τους πάρει ο ύπνος και είναι ανυπόμονοι για το πότε θα βγει ο επόμενος κύκλος.