Βενεζουέλα. Ένας τόπος προικισμένος με απερίγραπτη φυσική ομορφιά, κατάλευκες παραλίες,  οροπέδια, ένα από τα πιο όμορφα κομμάτια της Αμαζονίας και τον κομαντάντε Τσάβες που με τις κοινωνικές ανατροπές του κατόρθωσε να ταυτίσει το όνομά του με το όνομα της χώρας του.

Δυστυχώς η Βενεζουέλα ακούστηκε περισσότερο μόλις τα τελευταία χρόνια και όχι για τη φυσική ομορφιά της, την ιστορία της και την κουλτούρα της αλλά για τα πετρέλαια  και τον περίφημο πρόεδρό της που  έχει φέρει τα πάνω κάτω στη Λατινική Αμερική μπαίνοντας στο μάτι των ΗΠΑ και όσων βλέπουν τα συμφέροντά τους να διακυβεύονται μετά από δεκαετίες αποικιοκρατικών οικονομικών σχέσεων.
Μοναδικό παράδειγμα χώρας της νοτίου Αμερικής που προσπαθεί να ξεπεράσει την φτώχεια με μεταρρυθμίσεις, που πολλές φορές δημιουργούν κοινωνικές αναταραχές, και που με «τσαμπουκά» καθορίζει όρους στην παγκόσμια αγορά ενέργειας.

Φτάνουμε στο Καράκας με πτήση της Iberia από τη Μαδρίτη μετά από περίπου 9 ώρες. Ένα κύμα ζέστης και υγρασίας -  γνώριμο σε όσους ξέρουν από τροπικό κλίμα – μας κόβει την ανάσα με το που βγαίνουμε από το αεροπλάνο. Το Καράκας σήμερα είναι μια μητρόπολη πέντε εκατομμυρίων κατοίκων, πολιτικό και οικονομικό κέντρο της χώρας που με τις ακραίες αντιθέσεις του την αποικιακή αλλά και φουτουριστική αρχιτεκτονική του δύσκολα περνά απαρατήρητο. Επιλέξαμε το hotel coliseo (www.hotelcoliseo.com.ve) για τη διαμονή μας και ξεκινάμε την περιήγησή μας από την περιοχή κοντά στην  πλατειά Μπολίβαρ, με τον καθεδρικό ναό, τον μέρος που γεννήθηκε ο Σιμόν Μπολίβαρ, και πολλά ιστορικά κτίρια, αρχιτεκτονικά αριστουργήματα. Στο Καράκας υπάρχουν ακόμη δύο περιοχές εντός της πόλης που οπωσδήποτε θα επισκεφθείτε. Το Parque central, σημείο αναφοράς της μεταμοντέρνας αρχιτεκτονικής πολυώροφων κτιρίων, που συγκεντρώνει θέατρα, μουσεία, γκαλερί και η περιοχή Savana Grande  γνωστή για τα εμπορικά της κέντρα μπαρ και εστιατόρια. Λίγο έξω από την πόλη ξεκινά το  εθνικό πάρκο El Avila, το καμάρι των κατοίκων,  μια περιοχή 830 τετραγωνικών χιλιομέτρων με πυκνή βλάστηση, διάσπαρτα χωριά, οργανωμένα κάμπινγκ, και ιδανικό τόπο για extrem  και λιγότερο extrem σπορ. H μετακίνηση είναι απλή σε διαδικασία. Είτε κανονίζεις εκδρομές με κάποιο τουριστικό γραφείο είτε πας με  την τοπική συγκοινωνία (αυτό που κάναμε εμείς δηλαδή) και στη συνέχεια νοικιάζεις ποδήλατα και αρχίζεις την εξερεύνηση. Ανεβείτε με το τελεφερίκ στην κορυφή Ναιγουατά στα 2700 μέτρα και κάντε μετά μια στάση για φράουλες με σοκολάτα στο χωριό Γκαλιπάν.

Το ταξίδι συνεχίζεται κατά μήκος των βορείων ακτών. Διασχίζουμε τις επαρχίες Μιράντα, Αντζοατεκί και Σούκρε με τελικό προορισμό το  νησί Μαργαρίτα.
Κάνουμε στάση στην πόλη Κουμανά, και το ίδιο προτείνουμε να κάνετε και 'σεις. Είναι η παλαιότερη ισπανική πόλη στη Λατινική Αμερική και δημιουργήθηκε όταν έφτασαν εδώ ιεραπόστολοι το 1506. Εδώ θα μείνετε στο ξενοδοχείο Vista Montana (http://www.posadavistamontana.com) στην πραγματικότητα μια hacienda 2.500 τετραγωνικών, με κήπους, πισίνες, σπα κτλ, κτλ…
Από το Κουμανά θα πάρουμε το φέρυ για το νησί Μαργαρίτα. Η επαρχία ονομάζεται Νουέβα Εσπάρτα δηλαδή Νέα Σπάρτη και λέγεται έτσι γιατί στον πόλεμο της ανεξαρτησίας οι κάτοικοι της πολέμησαν πολύ σκληρά (μιμούμενοι τους αρχαίους Σπαρτιάτες) και αν και σημαντικά λιγότεροι κατόρθωσαν να νικήσουν και το νησί τους να γίνει το πρώτο κομμάτι της Βενεζουέλας που απελευθερώθηκε. Άλλοτε παράδεισος των μαργαριταριών , σήμερα παράδεισος για τουρίστες που απολαμβάνουν τα 167 χιλιόμετρα ακτής με τις 50 παραλίες.  Δεκάδες γραφεία οργανώνουν από εκδρομές στο εσωτερικό μέχρι και υποβρύχιες εξερευνήσεις. Συμβουλή προς τους άντρες ταξιδιώτες, κρύψτε τις πιστωτικές από τις συντρόφους σας γιατί το νησί είναι παράδεισος και για duty free shoping.

Πριν κατέβουμε νοτιότερα στην περιοχή του Αμαζονίου κατευθυνόμαστε προς το δέλτα του ποταμού Ορινόκο, έχοντας σαν βάση την πόλη Tucupita και από εκεί κανονίζουμε εκδρομές στη ζούγκλα. Τα δεκάδες πρακτορεία  κανονίζουν εκδρομές μονοήμερες ή για περισσότερες μέρες και η διαμονή στις καλύβες των οργανωμένων κατασκηνώσεων είναι μια εμπειρία ανεπανάληπτη. Επιλέξτε διήμερη ή τριήμερη εκδρομή και η οποία να περιλαμβάνει οπωσδήποτε επίσκεψη στη φυλή των ινδιάνων Warao. Κάντε εξερεύνηση στους παραποτάμους με κανό και δοκιμάστε πιράνχα και γατόψαρο. Το ποιο γραφείο θα επιλέξετε δεν έχει και τόση σημασία. Όλα προσφέρουν λίγο πολύ τα ίδια και όλοι οι οδηγοί είναι πολύ έμπειροι. Άλλωστε μεταξύ τους συνεργάζονται και υπάρχει πιθανότητα με άλλο γραφείο να κλείσετε και σε άλλο να βρεθείτε….αν το καταλάβετε.  Προτελευταίος μας σταθμός πριν την καρδιά της Αμαζονίας η επαρχία Μπολίβαρ. Στην ομώνυμη πρωτεύουσα της επαρχίας δεν θα μείνουμε πολύ. Θα κατευθυνθούμε νότια στην La Paragua με σκοπό να επισκεφθούμε τους καταρράκτες των αγγέλων (Salto del Angel). Θεωρείτε η μεγαλύτερη τουριστική ατραξιόν της χώρας. Το νερό πέφτει από ύψος 950 μέρων γεγονός που κάνει τον συγκεκριμένο καταρράκτη τον υψηλότερο στον κόσμο. Δρόμος για να φτάσει κανείς ως εκεί δεν υπάρχει…ευτυχώς. Ευτυχώς γιατί θα πάτε εκεί μ’ αεροπλάνο και θα έχετε την τύχη να δείτε το θέαμα από ψηλά. Από το μικρό αεροδρόμιο στο εθνικό πάρκο Cainama θα φτάσετε όσο πιο κοντά γίνετε στους καταρράκτες.

Η Βενεζουέλα είναι μια μεγάλη χώρα και πρέπει να έχει κανείς αρκετές ημέρες στη διάθεσή του για να τη γνωρίσει. Είναι λοιπόν απαραίτητο να κάνετε ένα αυστηρό πρόγραμμα για το που θα πάτε και πόσο θα μείνετε. Κάποιοι επιλέγουν αν πάνε δυτικά προς τη λίμνη Μαρακαίμπο. Στην πραγματικότητα είναι η περιοχή με τις περισσότερες πετρελαιοπηγές, και αν δεν έχετε αρκετό χρόνο στη διάθεσή σας αφήστε το για άλλη φορά. Είναι προτιμότερο να κατευθυνθείτε νοτιότερα στα σύνορα με την Κολομβία, στην περιοχή Puerto Ayacucho. Βρίσκεται στην καρδιά της Αμαζονίας, έχει σύνδεση με τα περισσότερα αεροδρόμια και είναι το ιδανικό μέρος για βάση προκειμένου να κάνετε εκδρομές στη ζούγκλα, κυνηγώντας (με τον φωτογραφικό φακό σας εννοείτε) κροκόδειλους, εξωτικά πουλιά, ανακόντα και πιράνχας . Και ύστερα απ όλα αυτά όταν με το καλό επιστρέψετε, κάθε φορά που θα ακούτε για τη Βενεζουέλα το μόνο που δεν θα σας έρχεται στο μυαλό, θα είναι ο κομαντάντε Τσάβες…

Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Fadomas το 2007
Φωτογραφίες: Maria Ines Fonseca