Λίγες ώρες απομένουν για να κλείσουν οι κάλπες των γερμανικών εκλογών των “πιο βαρετών” των τελευταίων ετών όπως πολλοί τις έχουν χαρακτηρίσει.
Οι Χριστιανοδημοκράτες της κυρίας Μέρκελ και οι Χριστιανοκοινωνιστές του κ. Ζεεχόφερ διατηρούν ένα ασφαλές προβάδισμα που τους εξασφαλίζει την πρώτη θέση και από εκεί και μετά το ερώτημα είναι ποιόν θα επιλέξουν για εταίρο τους στο επόμενο κυβερνητικό σχήμα.
H πολιτική της Άνγκελα Μέρκελ όλα αυτά τα χρόνια για μία ισχυρή Γερμανία μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στην οποία θα έχει μάλιστα και τον πρώτο λόγο για να μην μπορεί τίποτα να σταματήσει την πολιτική Σόιμπλε των υψηλών πλεονασμάτων και της λιτότητας για την υπόλοιπη Ευρώπη, ικανοποιεί τους Γερμανούς που είναι διατεθειμένοι να δώσουν στην καγκελάριο άλλη μια θητεία.
Ο Μάρτιν Σουλτς ως υποψήφιος των Σοσιαλδημοκρατών (SPD) κατάφερε μεν να ανεβάσει λίγο τα ποσοστά του κόμματός του χωρίς όμως να μπορεί να αμφισβητήσει την παντοδυναμία της κυρίας Μέρκελ απογοητεύοντας όχι μόνο μια μεγάλη μερίδα των Γερμανών, αλλά και πολλών Ευρωπαίων ηγετών που περίμεναν ότι μια αλλαγή στην κεντρική πολιτική σκηνή της Γερμανίας, θα επέφερε και αλλαγές στην οικονομική πολιτική της Ένωσης.
Η άλωση του SPD
Όπως είπε στο CNN Greece ο κ. Θεοχάρης Γρηγοριάδης, καθηγητής οικονομικών στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, “το SPD έχασε την ευκαιρία να ανανεωθεί και να πείσει του ψηφοφόρους λόγω του ότι η κυρία Μέρκελ με μαι έξυπνη πολιτική υπέκλεψε την πολτική του ατζέντα σε πολλά θέματα συμπεριλαμβανομένου και του προσφυγικού και ιδιοποιήθηκε όλες τις κυβερνητικές επιτυχίες. Ταυτόχρονα χτύπησε το SPD χρησιμοποιώντας ως αιχμή τις ιδιαίτερες σχέσεις του σοσιαλδημοκράτη πρώην καγκελάριου Γκέρχαρντ Σρέντερ με τη Ρωσία και τον κ. Πούτιν.”
Το ερώτημα ωστόσο είναι τι θα κάνει η κ. Μέρκελ την επόμενη των εκλογών και αυτό είναι το σημείο στο οποίο η γερμανικές εκλογές παύουν να είναι βαρετές.
Κι αυτό γιατί για πρώτη φορά μετά το 1961 έχουμε την επιστροφή της εθνικιστικής Ακροδεξιάς στην Γερμανική Βουλή. Οι δημοσκοπήσεις δίνουν στο AfD (Εναλλακτική για τη Γερμανία) ποσοστά κοντά στο 10%, ποσοστό γύρω από το οποίο με συν πλην μια μονάδα κινούνται τόσο η Αριστερά όσο και οι Φιλελεύθεροι αλλά και οι Πράσινοι.
“Η άνοδος του AfD είναι η Νέμεσις για την κυρία Μέρκελ” λέει ο κ. Γρηγοριάδης “μια μια απόδειξη ότι ο εκδημοκρατισμός της Γερμανίας μετά τον πόλεμο ήταν ατελής. Το πρόβλημα είναι ότι το AfD χτίζει την πολιτική του πατώντας πάνω στο μεταναστευτικό αλλά ταυτόχρονα προωθεί και έναν αναθεωρητισμό για τα εγκλήματα των Ναζί”
Με εξαίρεση την Αριστερά η κυρία Μέρκελ μπορεί να συνεργαστεί και με τα τρία κόμματα αν το θέλει αρκεί να “τα βρει” στη μοιρασιά των υπουργείων.
Όπως εδώ αρχίζουν τα διλήμματα.
Αν συνεχίσει την συνεργασία της με τους Σοσιαλδημοκράτες υπό τον “μεγάλο συνασπισμό” όπως έκανε μέχρι τώρα υπάρχει μεγάλη πιθανότητα η αξιωματική αντιπολίτευση που θα έχει απέναντί της να είναι το ξενοφοβικό AfD που μπορεί να πάρει πάνω από 80 έδρες.
Οι Φιλελεύθεροι δεν θέλουν "Τζαμάικα"
Αν επιλέξει να συνεργαστεί με τους Φιλελεύθερους του κ. Κρίστιαν Λίντνερ θα πρέπει να είναι έτοιμη να τους παραδώσει το υπουργείο οικονομικών κάτι το οποίο σχεδόν έχουν θέσει ως όρο. Η συνεργασία με τους Φιλελεύθερους θα πρέπει να εξασφαλίζει πάντως την πλειοψηφία στη Βουλή καθώς ο κ. Λίντνερ έχει δεν εμφανίζεται τόσο θετικός στον τρικοματικό συνασπισμό με τη συμμετοχή των Πρασίνων.
Σύμφωνα με τον κ. Γρηγοριάδη, την Ελλάδα θα την συνέφερε η συμμετοχή του SPD στην κυβέρνηση γιατί όπως λέει “μόνο αυτό μπορεί να εξασφαλίσει ότι το πρόγραμμα για την Ελλάδα θα ολοκληρωθεί με ασφάλεια”
Δημοσιεύθηκε στο CNN Greece 24 Σεπτεμβρίου 2017