Υποτίθεται ότι οι εκλογές στην Αίγυπτο θα έφερναν την αποκατάσταση της πολιτικής και κοινωνικής ηρεμίας και η περυσινή εξέγερση του αιγυπτιακού λαού που ανέτρεψε τον Χόσνι Μουμπάρακ, θα έβρισκε επιτέλους τη δικαίωσή της.
Αντ’ αυτού, οι πολιτικές εξελίξεις συνηγορούν στο ότι η Αίγυπτος στο επόμενο διάστημα κινδυνεύει να γίνει πυριτιδαποθήκη της Μέσης Ανατολής καθώς το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών ανοίγει μπροστά της δύο προοπτικές.
Την επιστροφή σε ένα καθεστώς τύπου Μουμπάρακ –πολιτικά εξωραϊσμένου -με την επιστροφή της εξουσίας στο σύστημα που έχτισε και έθρεψε ο έκπτωτος πρόεδρος, ή στη ριζοσπαστικοποίηση της, με την απόλυτη κυριαρχία των ισλαμιστών για τους οποίους πλέον, το μόνο κάστρο που θα παραμένει απρόσιτο θα είναι ο στρατός.
Αν επικρατήσει τελικά το δεύτερο σενάριο, η πιο μετριοπαθής εκδοχή του θα είναι ένα μοντέλο διακυβέρνησης ανάλογο με αυτό της Τουρκίας.
Ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών σύμφωνα με εκτιμήσεις που βασίζονται σε μερική καταμέτρηση, ανέδειξε νικητή τον Μοχάμεντ Μουρσί, τον υποψήφιο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας με 23% και δεύτερο τον Αχμέντ Σαφίκ πρώην στρατιωτικό, που προέρχεται από τον στενό πυρήνα τους Μουμπάρακ τον οποίο και διαδέχθηκε, ως υπηρεσιακός πρόεδρος.
Μετριοπαθείς ισλαμιστές
Οι δύο του θα κονταροχτυπηθούν τώρα στις 16 και 17 Ιουνίου στο δεύτερο γύρο για την προεδρία.
Η επιδόσεις του Σαφίκ αποτελούν εφιάλτη για τους ισλαμιστές και τα εκατομμύρια των Αιγυπτίων που αγωνίστηκαν για την πτώση του Μουμπάρακ, και τώρα βλέπουν το καθεστώς που «εκπαραθυρώθηκε να μπαίνει από… την πόρτα».
Η αποτυχία του πρώην επικεφαλής του Αραβικού Συνδέσμου Αμρ Μούσα και του μετριοπαθούς ισλαμιστής Μονείμ Φοτούχ απογοήτευσε τη Δύση που βλέπει τώρα ορατό τον κίνδυνο για άνοδο των ισλαμιστών. Μια πιθανή νίκη Σαφίκ μπορεί να εξασφαλίζει τον δυτικό προσανατολισμό της Αιγύπτου και διατήρηση του σημερινού στάτους κβο με το Ισραήλ, αλλά το καζάνι που προκάλεσε την ανατροπή Μουμπάρακ θα αρχίσει να βράζει επικίνδυνα και πάλι.
Ακόμη και αν εκλεγεί πρόεδρος το Σαφίκ, οι ισλαμιστές δεν θα τον αφήσουν να πάρει ανάσα, καθώς η Μουσουλμανική Αδελφότητα με τους σκληροπυρηνικούς σαλαφιστές ελέγχουν το 70% του κοινοβουλίου.
Οι αντίπαλοι του Σαφίκ ήδη έχουν προειδοποιήσει ότι σε περίπτωση που εκλεγεί, θα βγουν στους δρόμους. Το στρατιωτικό παρελθόν του ωστόσο και η επιρροή του στα στράτευμα αποτελούν εγγύηση ότι μεσοπρόθεσμα τουλάχιστον μπορεί να αποκαταστήσει την τάξη στους δρόμους. Το δύσκολο θα είναι να πετύχει και τους ανάλογους πολιτικούς συμβιβασμούς. Ο Σαφίκ είναι σαφώς η καλύτερη επιλογή για τη Δύση. Εγγυάται το κοσμικό κράτος και έχει δηλώσει ότι θα ανανεώσει την συμφωνία ειρήνης με το Ισραήλ. Επιπλέον είναι αυτός που προτιμά ο στρατός που όπως και στην Τουρκία αποτελεί -αν και αποδυναμωμένος, - το βαθύ κράτος.
Οι Αδερφοί Μουσουλμάνοι θα έχουν δύσκολο έργο αν εκλεγούν. Θα πρέπει να διατηρήσουν ανοιχτούς όλους τους διαύλους επικοινωνίας με τη Δύση, και να βάλουν σε νέα τροχιά τις σχέσεις με το Ισραήλ. Ο Μουρσί προτίθεται να αναθεωρήσει την συνθήκη ειρήνης με το Ισραήλ αλλά έχει πει ωστόσο ότι δεν θέλει να την ανατρέψει.
Υποσχέθηκε να εφαρμόσει τη σαρία χωρίς πάντως να κάνει σαφείς αναφορές και να ξεκαθαρίσει τι θα σημάνει αυτό για την Αίγυπτο.
Η απώλεια ελέγχου στο στράτευμα θα είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα για έναν πιθανό ισλαμιστή πρόεδρο.
Ο ισλαμιστής Ερντογάν στην Τουρκία κατάφερε να αποδυναμώσει τους στρατηγούς και τελικά να ελέγξει σε μεγάλο βαθμό το στράτευμα. Το μοντέλο Ερντογάν μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα για τους ισλαμιστές, μόνο που τώρα πια, το ίδιο παράδειγμα μπορεί να καθορίσει και τη γραμμή άμυνας του πανίσχυρου πολιτικά στρατού της Αιγύπτου.
Δημοσιεύθηκε στον Ελεύθερο Τύπο 26-05-2012