Ξεκινώντας να πως ότι δεν έχω περάσει ποτέ διόδια χωρίς να πληρώσω. (Ακόμα κι αν είχα τη δυνατότητα). Το κίνημα «δεν πληρώνω» που κερδίζει συνεχώς συμπαθούντες, ενεργούς αλλά και σιωπηλούς αποτελεί κάτι πρωτοφανές για τη σύγχρονη Ελλάδα. Σχεδόν αμέσως μετά τις πρώτα ανοίγματα των διοδίων από ομάδες πολιτών ξεκίνησε μια επίθεση απαξίωσης του, από  κυβερνητικούς και μη, χαρακτηρίζοντας αυτούς τους πολίτες παραβατικούς, τζαμπαζήδες και  πολλά άλλα, ενώ το υπουργείο έσπευσε να συμπεριλάβει σχετική τροπολογία στο νομοσχέδιο για τις συγκοινωνίες.
Εντάξει, οι νόμοι σε μια συντεταγμένη κοινωνία πρέπει να τηρούνται αλλά αυτοί που σήμερα κ. Ρέππα χαρακτηρίζεις τζαμπαζήδες μέχρι χθες πλήρωναν κανονικά και τέλος πάντων, απομονώνεις μια συμπεριφορά,  από το  κοινωνικό και οικονομικό πλαίσιο που η κυβέρνηση έχει επιβάλει και σκόπιμα αρνείσαι να την εξηγήσεις (τουλάχιστον δημόσια) με πολιτικούς όρους
Προσπαθείς να αποκρύψεις ότι το «δεν πληρώνω» δεν είναι μια κίνηση που στρέφεται κατά αυτών που πληρώνουν, αλλά μια αντίδραση, ένα συλλογικό «άι σιχτίρ» απέναντι σε ένα πολιτικό σύστημα που δεν έχει τιμωρήσει ποτέ κανέναν πολιτικό, σε ένα σύστημα που έθρεψε εργολάβους και κρατικοδίαιτα μέσα ενημέρωσης. Κατηγορείς ως τζαμπατζήδες ανθρώπους που είδαν εν μία νυκτί τα εργασιακά και ασφαλιστικά τους δικαιώματα να περιστέλλονται και την ανεργία να φτάνει στο 14% (ανεπίσημα στο 20%). Αδυνατείς να καταλάβεις ότι εκτός από το «δεν πληρώνω» υπάρχει και το «δεν έχω να πληρώσω». Κι αν δεν το καταλάβεις σύντομα και άλλοι συνάδελφοί σου υπουργοί θα  έρθουν στη θέση σου.

Δημοσιεύθηκε στον Ελεύθερο Τύπο 26-2-2011