Το τελευταίο μου ταξίδι στη Βαρκελώνη, ήταν μια αποκάλυψη. Όχι βέβαια για την ομορφιά και την κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρά της, αλλά για το πολιτικό κλίμα που επικρατεί. Γνωρίζω τη Βαρκελώνη αρκετά καλά και έχω πολλούς φίλους Καταλανούς –λογω σπουδών- και γνωρίζω ότι πάντα αυτή η γωνιά της Ισπανίας, διέφερε. Ο εθνικισμός ήταν πάντοτε παρόν, αλλά πότε δεν είχα έρθει αντιμέτωπος στα όσα χρόνια την επισκέπτομαι, με τέτοια πόλωση.
Πόλωση που τολμώ να πω ότι μου έδωσε την εντύπωση ότι φτάνει στα όρια του μίσους απέναντι στην Ισπανία και την Μαδρίτη.
Η Καταλονία ένιωθε πάντα ξένο σώμα εντός του ισπανικού βασιλείου. Ο Φράνκο ήταν ιδιαίτερα σκληρός με τους Καταλανούς και έκανε τα πάντα για να υποτάξει τον εθνικισμό τους και την διαφορετική τους ταυτότητα.
Στα χρόνια που ακολούθησαν την πτώση της δικτατορίας η οικονομική ανάπτυξη και η δημοκρατία που τόσο πολύ είχε λείψει στου Ισπανούς, καταλάγιασαν λίγο το αυτονομιστικό
κίνημα αλλά τα τελευταία χρόνια η οικονομική κρίση έχει κάνει τον εθνικισμό κυρίαρχο ρεύμα, λες και είναι αυτός που θα δώσει λύση στα προβλήματα της Καταλονίας και της
οικονομίας της.
Είναι αλήθεια ότι η Καταλονία είναι η ατμομηχανή της οικονομικής ανάπτυξης της Ισπανίας
και συμβάλει τα μέγιστα στην οικονομία της χώρας.
Αυτό είναι που προβάλουν σήμερα οι Καταλανοί ως κεντρική ιδέα του κινήματος ανεξαρτησίας. Να σταματήσουν να πληρώνουν για την υπόλοιπη Ισπανία. Και είναι πραγματικά θλιβερό κατά τη γνώμη μου να βλέπει κανείς την πόλη που ήταν υπόδειγμα δημοκρατίας πριν τη δικτατορία και πολέμησε μέχρι εσχάτων τον Φράνκο να βγαίνει στους δρόμους με κίτρινα και κόκκινα μπλουζάκια σαν σε γιορτή και να προβάλει τον εθνικισμό ως κεντρική ιδέα. «Γιατί μια περιοχή που αποτελεί μέρος μιας μεγάλης και ισχυρής σε πολλά επίπεδα χώρας να θέλει να μείνει μόνης της, μικρή και απομονωμένη; Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι θα είναι καλύτερα τα πράγματα έτσι;
Στα Βαλκάνια είχαμε άσχημη εμπειρία με τη διάλυση κρατών. Δεν σας έχει διδάξει τίποτα αυτό το γεγονός» ήταν το ερώτημά μου...
Η απάντηση δεν με έπεισε.
«Ότι και να έρθει μετά, θα είναι καλύτερο από αυτό που ζούμε τώρα»...
Δυστυχώς και οι ισπανικές κυβερνήσεις των τελευταίων ετών δεν έκαναν αρκετά για να διατηρήσουν το αίσθημα συνοχής του ισπανικού λαού και σήμερα τρέχουν τελευταία στιγμή
για να αποτρέψουν την απόσχιση της Καταλονίας. Η μενκυβέρνηση τάζοντας περισσότερα λεφτά, πράγμα που είναι άδικο για τις υπόλοιπες περιφέρειες της χώρας και οι Σοσιαλιστές
καλώντας σε μια συνταγματική μεταρρύθμιση που θα δώσει στην Ισπανία έναν χαρακτήρα ομόσπονδου κράτους. "Too little to late" που λένε και οι Άγγλοι. Το πολιτικό σύστημα στην
Ισπανία μοιάζει ανήμπορο να σταματήσει τον καταλανικό εθνικισμό.
Η Βρετανία μπορεί να κατάφερε να κρατήσει κοντά της τη Σκοτία αλλά η Ισπανία όπως δείχνουν τα πράγματα δεν θα το καταφέρει παρά μόνο αν καταφύγει σε σκληρές μεθόδους που θα ενισχύσουν ακόμη περισσότερο τον εθνικισμό, ή με το να δώσει περισσότερα προνόμια στην Καταλονία. Έτσι όμως θα είναι σαν να έχει αποδεχθεί την ήττα της. Η ανεξαρτησία της Καταλονίας αν συμβεί, θα είναι μεγάλο πλήγμα για την Ισπανία αλλά, μακάρι να βγω ψεύτης, μακροπρόθεσμα θα είναι ακόμη μεγαλύτερο για τους Καταλανούς