Οι εταιρίες υψηλής τεχνολογίας, Google, facebook, κτλ είναι διάσημες εκτός των άλλων για τα "ντιζαϊνάτα" γραφεία τους, τις φουτουριστικές καφετέριές τους, τα μεταμοντέρνα σαλόνια τους. Έχουμε δει ουκ ολίγα φωτογραφικά αφιερώματα για τα παραπάνω. Αυτό που δεν γνωρίζουμε είναι ότι αυτά τα γραφεία δεν είναι τα μοναδικά. Μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τη Σίλικον Βάλεϊ, χιλιάδες εργάτες (παρά το γεγονός ότι δουλεύουν σε γραφείο μπροστά σε υπολογιστή, παραμένουν εργάτες) δουλεύουν για αυτές τις εταιρίες ελέγχοντας επισταμένα ότι διακινείται στα δίκτυα, και φροντίζουν να "κατεβάζουν" το προσβλητικό και ακατάλληλο περιεχόμενο.

Η ραγδαία εξάπλωση των κοινωνικών δικτύων έχει φέρει τις εταιρίες αντιμέτωπες με το "πρόβλημα της γιαγιάς" όπως το αποκαλούν. Καθώς ολοένα και περισσότεροι ηλικιωμένοι χρησιμοποιούν το facebook και άλλα δίκτυα για να επικοινωνήσουν με τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους είναι και αυτοί θεωρητικά εκτεθειμένοι στους κινδύνους του διαδικτύου. Και έχει αποδειχθεί ότι δεν θα ξαναμπούν στο ιντερνέτ -οι περισσότεροι από αυτούς - αν δουν μια οικογενειακή φωτογραφία ανάμεσα σε ένα βίντεο με τον αποκεφαλισμό ενός ανθρώπου από τους τζιχαντιστές και σε ένα βίντεο με σκληρό πορνό.

Τα κοινωνικά δίκτυα έχουν αναπτυχθεί και μετατραπεί με μια επιχείρηση δισεκατομμυρίων και η καλή φήμη τους όπως και η δυνατότητά τους να κερδίζουν χρήστες βασίζεται στην ικανότητά τους να "αστυνομεύουν" τον κυβερνοχώρο που καταλαμβάνουν και να εγγυώνται ότι η γιαγιά που θα μπει να μιλήσει με το εγγόνι της δεν θα βρεθεί ξαφνικά μπροστά σε μια οθόνη με πορνό ή σκληρό περιεχόμενο.

Έτσι λοιπόν εταιρίες σαν το Facebook και το twitter βασίζονται σε ένα στρατό από εργάτες που έχουν ως προορισμό της ζωής τους να κρατούν "καθαρό" το Ιντερνετ, για εμάς τους υπόλοιπους.
Και είναι πάρα πολλοί, μια τεράστια μάζα κακοπληρωμένων εργατών στις χώρες με το πιο φτηνό εργατικό δυναμικό. Σύμφωνα με τον Χεμανσού Νιγκάμ, πρώην υπεύθυνο ασφαλείας στο MySpace ο αριθμός των "φυλάκων των social media" παγκοσμίως είναι πάνω από 100.000 και για να αποκτήσουμε μια τάξη μεγέθους αρκεί να πούμε ότι αυτός ο αριθμός είναι διπλάσιος από τον αριθμό των εργαζομένων στην Googleπαγκοσμίως και 14 φορές μεγαλύτερος από τον αριθμό των εργαζομένων στο Facebook.
Η χώρα που φιλοξενεί κυρίως αυτές τις υπηρεσίες είναι οι Φιλιππίνες, πρώην αμερικανική αποικία και το μηνιάτικο είναι πάνω κάτω 300 δολάρια. Καμιά φορά μπορεί να είναι και μεγαλύτερο αλλά σπάνια. Οι εταιρίες προτιμούν να μην μιλούν δημοσίως για αυτές τις "γαλέρες της πληροφορικής". Σύμφωνα με πρόσφατο ρεπορτάζ του περιοδικού Wired
η Μicrosoft η Google και η Facebook, δεν δίνουν πληροφορίες για τους εργαζόμενους αυτής της κατηγορίας και συχνά τους βάζουν να υπογράψουν συμβόλαια στα οποία τους απαγορεύουν να μιλούν για τη δουλειά τους ακόμη και σε συναδέλφους τους.

Κάποιες εταιρίες έχουν αναπτύξει λογισμικό το οποίο ελέγχει το π[περιεχόμενο σε πραγματικό χρόνο ενώ κάποιες άλλες ελέγχουν το περιεχόμενο μόνο αν υπάρχει καταγγελία από άλλους χρήστες. Στα μεγάλα social media όμως αυτό μόνο δεν αρκεί.
Οι "μοντερέιτορς" όπως είναι στα αγγλικά ο όρος για τους εργαζόμενους σε αυτόν τον τομέα έχουν μία λίστα με τα θέματα που κυνηγούν. Πορνογραφία, βία, υλικό από ανήλικους, σεξουαλική παρενόχληση, φωτογραφίες από γυμνά σώματα, ρατσιστικά σχόλια. κτλ. Πολλές φορές δεν είναι εύκολο να αποφασίσει ο "μοντερέιτορ" αν ένα περιεχόμενο εμπίπτει στους κανόνες ασφαλείας. Αν για παράδειγμα κάποιος στο facebook γράψει ότι θα ήθελε να έχει μια ομοφυλοφιλική εμπειρία, οι "μοντερέιτορς" θα πρέπει να κρίνουν αν αυτό απλά εκφράζει μια επιθυμία ή είναι έμμεση πρόταση, κοινώς "ψωνιστήρι".
Το "outsourcing" δηλαδή η ανάθεση του έργου σε χώρες με φτηνό εργατικό δυναμικό είναι η πρακτική που επικρατεί αν και ένα κομμάτι της δουλειάς για τις ΗΠΑ εξακολουθεί να γίνεται μέσα από τις ΗΠΑ με φτηνά εργατικά χέρια, κυρίως φοιτητές. Αυτή η λύση προτείνεται σε περιπτώσεις που θα πρέπει ο "μοντερέιτορ" να είναι καλύτερα εξοικειωμένος με την κουλτούρα της χώρας.

Όπως αποκαλύπτουν διάφοροι "μοντερέιτορς" στο περιοδικό Wired όσο περνούν τα χρόνια το περιεχόμενο στο ιντερνετ γίνεται ολοένα και πιο ακατάλληλο. Βία στους δρόμους, βασανισμοί ζώων, επιθέσεις αυτοκτονίας, αποκεφαλισμοί, φρικτά τροχαία ατυχήματα. Η Αραβική Άνοιξη ήταν γεμάτη από βίντεο - θρίλερ ενώ ο πόλεμος στη Συρία και στο Ιράκ τους τελευταίους μήνες έχει γεμίσει το Youtube με απίστευτά σκληρό υλικό. Οι εταιρίες έχουν δώσει εντολή από ένα βαθμό σκληρότητας και κάτω τα βίντεο και οι φωτογραφίες να μην κατεβαίνουν αλλά να παραμένουν την ένδειξη "σκληρό υλικό"

Καταλαβαίνει κανείς λοιπόν τι είναι υποχρεωμένος να βλέπει ένας μοντερέιτορ, γεγονός που προκαλεί ψυχικές διαταραχές σε αρκετές περιπτώσεις. Για το λόγο αυτό πολλές εταιρίες έχουν προσλάβει συμβούλους για την περίπτωση που θα χρειαστεί κάποιος υπάλληλός τους ψυχολογική υποστήριξη, κάτι που για παράδειγμα έγινε μαζικά στη Βρετανία το 2000 όταν εξαρθρώθηκε ένα δίκτυο παιδικής πορνογραφίας.
Μπορεί να καταλάβει κανείς ότι όταν βλέπεις όλη την ημέρα βιασμούς παιδιών και αποκεφαλισμούς σίγουρα κάποια στιγμή θα χρειαστείς ψυχολογική υποστήριξη. Και σίγουρα αυτή η δουλειά δεν αξίζει για μόνο 300 δολάρια μηνιάτικο.