«Οι ευρωεκλογές βύθισαν το δικομματισμό στην Ισπανία». Αυτός ήταν ο τίτλος που «κυκλοφορούσε» περισσότερο την περασμένη Κυριακή το βράδυ στα ισπανικά μέσα ενημέρωσης. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα ήδη είχε την πρώτη μεγάλη απώλεια με τον αρχηγό του Αλφρέντο Πέρεθ Ρουμπαλκάμπα να «ρίχνει πετσέτα» όπως έγραφε τη Δευτέρα η El Pais και το αποδεκατισμένο κόμμα να αναζητά πλέον νέο ηγέτη στο συνέδριό του τον Ιούλιο.

Η μεγάλη έκπληξη όμως των εκλογών στην Ισπανία δεν ήταν ούτε η καθίζηση των δύο μεγάλων κομμάτων ούτε η παραίτηση του Ρουμπαλκάμπα. Ήταν η εντυπωσιακή εμφάνιση του Podemos, του επονομαζόμενου και κόμματος των Αγανακτισμένων, που έρχεται να μπει σφήνα στην πολιτική ζωή προκαλώντας προβληματισμό τόσο στα δυο μεγάλα κόμματα όσο και στην Αριστερά.
Η δεύτερη μεγάλη έκπληξη στην Ισπανία ήταν ότι στο σύνολό της η αριστερά πήρε κοντά στο 23% από το οποίο το 8% είναι του Podemos.
Για να ερμηνεύσουμε το φαινόμενο Podemos όμως πρέπει να πάμε μερικά χρόνια πίσω στον Μάιο του 2011 όταν οι πλατείες της Ισπανίας πλημύριζαν από κόσμο που ζητούσε να μπει τέρμα στη λιτότητα.
Από τις στάχτες αυτού του κινήματος προέκυψαν αρκετές ομάδες οι οποίες μετά από πολλές συζητήσεις πριν από τρεις μήνες αποφάσισαν να κάνουν το άλμα από τον δρόμο, στα πολιτικά σαλόνια.

Δεν έχει όργανα διοίκησης όπως άλλα κόμματα ούτε ξεκάθαρη ατζέντα αλλά θα έχει σύντομα πέντε ευρωβουλευτές που προέκυψαν από 1,2 εκατομμύρια ψήφους. Πραγματικός σεισμός για το ισπανικό πολιτικό σύστημα γιατί αν αυτή η επιτυχία επαναληφθεί το 2015 στις περιφεριεακές εκλογές τότε το Podemos γίνεται ρυθμιστής της πολιτικής κατάστασης. Την Πέμπτη ρεπορτάζ της El Pais ανέφερε ότι η Ενωμένη Αριστερά επιδιώκει κοινή κάθοδο με το Podemos και το επίσης αριστερό Equo στις εκλογές με στόχο να κερδίσουν την περιφέρεια της Μαδρίτης.

Η εκτόξευσή του Podemos απειλεί όχι μόνο την δεξιά αλλά και την Αριστερά που αγκυλωμένη σε γραφειοκρατικές διαδικασίες αρνήθηκε να συνεργαστεί μαζί του στις εκλογές. Το Podemos είναι ήδη τρίτο κόμμα στη Μαδρίτη, και σε άλλες τέσσερις περιφέρειες.

Το κίνημα 15-Μ που ξεκίνησε από τις πλατείες δεν είχε τίποτα το προσωποπαγές Οι επικεφαλής των ομάδων άλλαζαν σε τακτά διαστήματα ώστε να μην υπάρχει ταύτιση του κινήματος με πρόσωπα. Όπως όμως συμβαίνει πάντα σε τέτοιες κινηματικές διαδικασίες οι ηγέτες αναδεικνύονται αναπόφευκτά κάποια στιγμή .
Ο λόγος για τον Πάμπλο Ιγλέσιας (συνονόματο του ιδρυτή του σοσιαλιστικού κόμματος Ισπανίας πριν από έναν αιώνα και πλέον). Στα 35 του χρόνια ο Ιγγλέσιας έχει την ευκαιρία να διαλύσει και να ξαναφτιάξει την Αριστερά της Ισπανίας από την αρχή. Κάποιοι μίλησαν για τον "Ισπανό Τσίπρα" αν και είναι πολύ νωρίς ακόμη για να προεξοφλήσει κανείς τη δυναμική του. Ωστόσο δύο μέρες μετά τις εκλογές ο Ιγγλέσιας ανακοίνωσε ότι κοινοβουλευτική του ομάδα στο ευρωκοινοβούλιο προσχωρεί στο κόμμα της Αριστεράς.

Μοναχογιός και προερχόμενος από οικογένεια αριστερών ο Ιγγλέσιας σπούδασε Ιταλία, Ελβετία, Μεξικό και ΗΠΑ πολιτικές επιστήμες και συμμετείχε ενεργά σε κινήματα κατά της παγκοσμιοποίησης. το διδακτορικό του ήταν πάνω στην εμπειρία του κινήματος των Ζαπατίστας και την πολιτικής και οικονομικής τους οργάνωσης. Με πολύ καλή θεωρητική κατάρτιση και "μπαρουτοκαπνισμένος" από τη συμμετοχή του στα διεθνή κινήματα, γρήγορα έγινε το πρόσωπο του Podemos. Κέρδισε ακόμη μεγαλύτερη συμπάθεια όταν συγκρούσθηκε με την Αριστερά για τον τρόπο που θα έπρεπε να επιλεγούν οι υποψήφιοι στις εκλογές.
Ο Ιγγλέσιας είναι επίσης ο πρώτος πολιτικός που αποκτά τεράστια φήμη αγνοώντας επιδεικτικά τα συστημικά μέσα ενημέρωσης αποδεικνύοντας ότι ο έλεγχος της πληροφόρησης και το μονοπώλιο της κατασκευής της κοινής γνώμης φεύγει με ταχείς ρυθμούς από τον έλεγχο των παραδοσιακών μέσων και περνά στα χέρια αυτόνομων ομάδων πολιτών.
Πριν τις εκλογές λοιπόν οργάνωσε δύο τηλεοπτικές εκπομπές που μεταδίδονταν μέσω Ιντερντ. Τα υπόλοιπα τα ανέλαβαν οι πολίτες μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα. Έτσι ο λόγος του Ιγγλέσιας και του Podemos κατάφερε να διασπάσει τα στεγανά των παραδοσιακών μιντια και να καταργήσει τους μεσάζοντες της πληροφόρησης.

Ο Ιγγλέσιας και το Podemos έκαναν μια εντυπωσιακή αρχή. Αν ο Ιγγλεσιας είναι ο Ισπανός Τσίπρας και το Podemos ο ισπανικός ΣΥΡΙΖΑ σύντομα θα πρέπει να περιμένουμε την αποσύνθεση των Σοσιαλιστών και την μετατροπή τους σε «ισπανικό ΠΑΣΟΚ». Δεν ήταν τυχαία η παρέμβαση του πρώην Σοσιαλιστή ηγέτης Φελίπε Γκονζάλεθ που κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για επέλαση των «μπολιβαριστών, τσαβιστών» και την «καταστροφή» που θα φέρουν. Η παρέμβαση Γκονζάλεθ μόνο ως πανικός μπορεί να ερμηνευθεί που σημαίνει ότι ο Ιγγλέσιας και οι «αγανακτισμένοι» του βαδίζουν προς τη σωστή κατεύθυνση.