Μετά από δύο μήνες ακυβερνησίας που έφεραν το πολιτικό σύστημα της Ιταλίας στα όριά του, σήμερα αναμένεται η ανακοίνωση της πρότασης κυβέρνησης συναπσισμού από τον εντολοδόχο πρωθυπουργό Ενρίκο Λέτα.
Το πολιτικό αδιέξοδο, τερματίστηκε μετά την επανεκλογή του Τζόρζιο Ναπολιτάνο στη θέση του πρόεδρου της Δημοκρατίας, ο οποίος στην ομιλία της ορκωμοσίας του
μίλησε με σκληρή γλώσσα προς τα κόμματα, λέγοντας ότι «τόσο καιρό είχαν κλειστά τα αυτιά τους στις εκκλήσεις του, και αυτό δεν θα επιτρέψει να επαναληφθεί» Η επανεκλογή Ναπολιτάνο ήταν προφανώς το αποτέλεσμα της κατ’ αρχήν συμφωνίας της Κεντροδεξιάς και της Κεντροαριστεράς για ένα μεγάλο συνασπισμό με τη συμμετοχή και του Μάριο Μόντι.
Αυτό που έλειπε, ήταν οι ενδιαφερόμενοι να καταλήξουν στα πρόσωπα. Αν και ο κ. Ναπολιτάνο θα προτιμούσε να δώσει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης τον Τζουλιάνο Αμάτο τελικά επικράτησε ο αντιπρόεδρος της κεντροαριστεράς Λέτα ,ο οποίος απολάμβανε και την «καλή μαρτυρία» του Μπερλουσκόνι.

Η επανεκλογή Ναπολιτάνο, και η λύση της τρικοματικής κυβέρνησης που οσονούπω θα ανατείλει, είναι ο δρόμος στον οποίο οδήγησε το ένστικτο της αυτοσυντήρησης του πολιτικού συστήματος της Ιταλίας που στην ουσία δημιουργεί μια νέα «κυβέρνηση Μόντι» με λιγότερους τεχνοκράτες.
Αυτό που στην ουσία ενδιαφέρει, αν και με διαφοροποιήσεις, την πολιτική ελίτ της χώρας και φυσικά τις Βρυξέλλες, είναι η συνέχιση των μεταρρυθμίσεων ανεξάρτητα από το ποιος θα είναι στην κυβέρνηση. Για τα κόμματα όμως το αποτέλεσμα του δίμηνου πολιτικού παζαριού έχει μεγάλες επιπτώσεις και δρομολογεί εξελίξεις

Ο μεγάλος ηττημένος της υπόθεσης είναι ο Πιερλουίτζι Μπερσάνι που τερματίζει την καριέρα του ως ηγέτης της κεντροαριστεράς και αφήνει το κόμμα του στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Ο δελφίνος του κόμματος Ματέο Ρέντζι περίμενε υπονομευτικά στο περιθώριο την απαξίωση του Μπερσάνι και τώρα είναι έτοιμος να πάρει τα ηνία του κόμματος, επιλέγοντας μάλιστα συνειδητά να μείνει εκτός της τρικοματικής κυβέρνησης παρά το γεγονός ότι το όνομά του ακουγόταν για την πρωθυπουργία. Ο Ρέντζι φιλοδοξεί να ξανακτίσει την κεντροδεξιά χωρίς να κουβαλά τα βαρίδια της συμμετοχής σε μια κυβέρνηση συνασπισμού που κανείς δεν ξέρει ακόμη που θα καταλήξει και τι πολιτικό κόστος θα έχει.

Νικητής από την άλλη, για μία ακόμη φορά είναι ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι το κόμμα του οποίου μπαίνει στην κυβέρνηση έχοντας περάσει στην πρώτη θέση των δημοσκοπήσεων, καλύπτοντας τη διαφορά των δέκα μονάδων που τον χώριζε μέχρι πριν λίγους μήνες από τον Μπερσάνι. Ο Καβαλιέρε όχι μόνο κερδίζει πόντους δημοσκοπικά αλλά εμφανίζεται και ως ο άνθρωπος του μεγάλου συμβιβασμού καθώς ήταν αυτός που από την αρχή έλεγε «ναι» σε «μεγάλο συνασπισμό», όπερ και εγένετο
Το σημαντικό ωστόσο – και αυτό θα είναι μια ακόμη μεγάλη νίκη του Μπερλουσκόνι – είναι ότι κατάφερε και να παρασύρει τους υπόλοιπους σε κυβέρνηση συνασπισμού αλλά και να θέσει όρους για τη συμμετοχή του σε αυτή.
Όρους όπως την κατάργηση του φόρου πρώτης κατοικίας, της επιστροφής του περσινού φόρου στους δικαιούχους και την τοποθέτηση ανθρώπων του κόμματός του σε συγκεκριμένα υπουργεία, μεταξύ αυτών και του υπουργείου οικονομικών -για το οποίο προτείνει τον Ρενάτο Μπρουνέτα - και το Δικαιοσύνης. Με λίγα λόγια υποχρεώνει τους πολιτικούς του αντιπάλους να πούνε «ναι» στο προεκλογικό του πρόγραμμα πριν καλά καλά σχηματιστεί κυβέρνηση. Μένει να αποδειχθεί πόσα από τα παραπάνω θα εφαρμοστούν, αν όχι όλα.
Τέλος, η επιλογή Λέτα και η «τρικομάτική», βάζουν στο περιθώριο το κίνημα των 5 αστέρων του Μπέπε Γκρίλο δίνοντάς του το ρόλο της αντιπολίτευσης μαζί με την ξενοφοβική Λέγκα και την Αριστερά του Νίκι Βέντολα. Μια αντιπολίτευση δηλαδή αλλοπρόσαλλη που δεν έχει ούτε κατ ελάχιστο κοινή κατεύθυνση και που στην καλύτερη θα περιοριστεί στο ρόλο του παρατηρητή ή του γραφικού.
Η αρνητική στάση του Γκρίλο όλο το προηγούμενο διάστημα εκτιμάτε ότι του έχει κοστίσει πολιτικά γεγονός που φάνηκε και στις πρόσφατες τοπικές εκλογές της Φριούλι Βενέτσια Τζούλια όπου έχασε δέκα μονάδες σε σχέση με τις εκλογές του Φεβρουαρίου

Δημοσιεύθηκε στον Τύπο της Κυριακής 28-4-2013