Πόσο κοστίζει η ζωή ενός εργάτη σε γερμανικό εργοστάσιο στο Πακιστάν;
Ούτε 2.000 δολάρια…
Πριν από ενάμιση μήνα στο Καράτσι του Πακιστάν, 259 εργάτες βρήκαν τραγικό θάνατο όταν ξέσπασε πυρκαγιά στο εργοστάσιο ρούχων της γερμανικής εταιρίας Kik όπου εργάζονταν. Το γεγονός έφερε στο φως της δημοσιότητας τις τραγικές συνθήκες εργασίας και τα πενιχρά ημερομίσθια με τα οποία αμείβονται οι εργάτες προκειμένου να έχει η Δύση φθηνά τζιν.
Μετά το σάλο και την προκαταρκτική έρευνα η εταιρία ανακοίνωσε ότι σκοπεύει να πληρώσει αποζημιώσεις ύψους 500.000 δολαρίων στις οικογένειες των θυμάτων, ποσό που αντιστοιχεί περίπου σε 1.920 δολάρια ανά νεκρό εργάτη.
Το εργοστάσιο παράγει τζιν που στις δυτικές χώρες έρχονται με την επωνυμία Okay και πωλούνται μεταξύ 15 και 20 ευρώ.
Πριν από δύο χρόνια η γερμανική εταιρία ξεκίνησε ένα πρόγραμμα βιωσιμότητας του εργοστασίου το οποίο, όπως γράφει το Spiegel, περιλάμβανε και μείωση των ημερομισθίων στο ελάχιστο. Τη διαχείριση του ανέλαβε μια πακιστανική εταιρία με την επωνυμία Ali.
Τα ημερομίσθια όμως ήταν η κορυφή του παγόβουνου. Η βάση του ήταν οι άθλιες συνθήκες εργασίας με ωράρια που συχνά έφταναν τις 14 ώρες η εντελώς ανασφάλιστης εργασία και η έλλειψη οποιουδήποτε αποδεικτικού στοιχείο εργασίας για εκατοντάδες εργαζόμενους.
Η Κik προτίθεται να πληρώσει μεν αποζημιώσεις –το ύψος των οποίων ήδη έχει ξεσηκώσει θύελλα διαμαρτυριών - αλλά θα έχει τεράστιο πρόβλημα στο να βρει τους δικαιούχους. Εκπρόσωποι των εργαζομένων ισχυρίζονται ότι ο αριθμός των νεκρών υπερβαίνει τους 300 ενώ 29 θύματα ακόμη δεν έχουν αναγνωρισθεί. Στο εργοστάσιο δούλευαν τουλάχιστον 1500 άνθρωποι οι περισσότεροι από αυτούς χωρίς κάποιο έγγραφο που να πιστοποιεί την πρόσληψη τους από την Kik και που τώρα δεν μπορούν να ζητήσουν καμία αποζημίωση.
Ανάλογα με τη ζήτηση και τις παραγγελίες, οι εργαζόμενοι δούλευαν εκ περιτροπής με τα μεροκάματα να κυμαίνονται μεταξύ 1,5 και 5 δολαρίων, ενώ το μηνιάτικο στην καλύτερη περίπτωση έφτανε τα 60 δολάρια.
Το κτίριο του εργοστασίου έμοιαζε με κάτεργο που σύμφωνα με το Spiegel είχε σιδερένιες μπάρες στα παράθυρα και οι έξοδοι κινδύνου ήταν κλειδωμένες. Επιπλέον τα τοξικά λύματα κατέληγαν στο δημόσιο αποχετευτικό σύστημα κάτι που απαγορεύεται.
Όσο για τους Πακιστανούς βιομήχανους που συνεργάζονται με τις ξένες εταιρίες έσπευσαν γεμάτοι κυνισμό να υπερασπισθούν την Kik και την Ali λέγοντας ότι «στο Μπαγκλαντές οι συνθήκες είναι χειρότερες και τα μεροκάματα στο μισό…»
Δημοσιεύθηκε στον Ελεύθερο Τύπο 25-10-2012