Η πολύνεκρη επέμβαση στη νηοπομπή με την ανθρωπιστική βοήθεια προς τη Γάζα, αποδεικνύει ότι το Ισραήλ δεν διδάχθηκε τίποτα, ούτε από την επιχείρηση «Καυτό μολύβι» πριν ενάμιση χρόνο στη Γάζα, ούτε από το φιάσκο του πολέμου στο Λίβανο το 2006.
Η κυβέρνηση Νετανιάχου ακολουθεί πιστά το δόγμα του πρώτου ηγέτη του κράτους του Ισραήλ, Νταβίντ Μπεν Γκουριόν, βάση του οποίου «θα κάνουμε ότι νομίζουμε εμείς σωστό χωρίς να μας ενδιαφέρει η κριτική που θα εισπράξουμε».
Στη λογική αυτή εντάσσεται και η επιχειρηματολογία βάση της οποίας,  όποιος επιχειρεί να βοηθήσει τους αποκλεισμένους Παλαιστίνιους στη Γάζα, υποστηρίζει τη Χαμάς, την Αλ Κάιντα ή ότι άλλο, ενώ όποιος κατηγορεί το Ισραήλ διαπνέεται από άκρατο αντισημιτισμό.
Αυτή τη φορά όμως η κατακραυγή ήταν γενικευμένη. Με εξαίρεση τις ΗΠΑ, οι υπόλοιπες χώρες έδειξαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τη δυσφορία τους ενώ ο διεθνής τύπος, αφήνοντας κατά μέρος την επίπλαστη, σε άλλες περιπτώσεις, γραμμή των ίσων αποστάσεων κατακεραύνωσε το Ισραήλ.
Έντονη αντίδραση υπάρχει πλέον και εντός της χώρας, με το σύνολο του τύπου να κάνει λόγο για φιάσκο, ενώ η αραβική κοινότητα στο Ισραήλ βράζει από οργή όπως φάνηκε και από τις διαδηλώσεις στη Χάιφα.

Το προχθεσινό επεισόδιο έδειξε όμως και κάτι ακόμη. Την ανυπαρξία της Ευρώπης και την ανικανότητά της να παίξει ρυθμιστικό ρόλο στη Μέση Ανατολή. Το 2008 η Ευρωπαϊκή Ένωση προχώρησε στην αναβάθμιση των σχέσεών της με το Ισραήλ, κλείνοντας τα μάτια στο μονομερές, παράνομο εμπάργκο στη Γάζα, γυρίζοντας στην ουσία την πλάτη στον αραβικό κόσμο. Το κενό που άφησε η Ευρώπη ήρθε να καταλάβει η Τουρκία, η οποία αποκτά πλέον ντε φάκτο τα διαπιστευτήρια των Παλαιστινίων για μια μελλοντική διαπραγμάτευση για το μεσανατολικό. Το αν οι Παλαιστίνιοι κερδίσουν κάτι από την ανάμιξη της Τουρκίας μένει να φανεί. Η Τουρκία πάντως σίγουρα θα βγει κερδισμένη.

Δημοσιεύθηκε στον Ελεύθερο Τύπο 02-06-2010