Το ξυπνητήρι που για έξι και πλέον χρόνια είχε μαζί της η Ίνγκριντ Μπετανκούρ και την ξυπνούσε κάθε βράδυ την ίδια ώρα για να ακούει στο ραδιόφωνο «Τη φωνή των απαχθέντων», ξύπνησε την περασμένη Τετάρτη ολόκληρη την Κολομβία. Η σαρανταεξάχρονη πλέον Μπετανκούρ, επέστρεψε στη ζωή μετά από συντονισμένη επιχείρηση του στρατού και πρακτόρων που κατάφεραν να την αποσπάσουν μαζί με άλλους 14 ομήρους από τις δυνάμεις των ανταρτών του FARC, στερώντας τους, το ισχυρότερο διαπραγματευτικό χαρτί.
Οι απαγωγές από τους αντάρτες του FARC ήταν και είναι συνηθισμένη πρακτική των ανταρτών –ιδιαίτερα από τη στιγμή που τα ιδανικά του Τσε Γκεβάρα άρχισαν να νοθεύονται με κοκαΐνη και να εξαγοράζονται με δολάρια. Εκείνο το πρωινό όμως του Φεβρουαρίου του 2002, η είδηση αυτής της απαγωγής έπεσε σαν κεραυνός στην Κολομβία.
Η πιο δυναμική και αντικομφορμίστρια πολιτικός της χώρας, που είχε κάνει τον πόλεμο κατά της διαφθοράς σημαία της προεκλογικής καμπάνιας της έπεφτε στα χέρια των ανταρτών μαζί με τη συνεργάτιδά της Κλάρα Ρόχας.
Αμέσως ξεκίνησε μια παγκόσμια καμπάνια για την απελευθέρωσή της και η ίδια έγινε σύμβολο του αγώνα για την απελευθέρωση όλων των ομήρων και την ειρήνη στην Κολομβία.
Από πολιτική οικογένεια
Γεννημένη το 1961 στη Μπογκοτά μεγάλωσε σε ένα οικογενειακό περιβάλλον που μελλοντικά θα τις άνοιγε τις πόρτες της πολιτικής. Ο πατέρας της υπήρξε υπουργός παιδείας την Κολομβίας και πρέσβης στην ΟΥΝΕΣΚΟ και η μητέρα της, εκτός από Μις Κολομβία, βουλευτής. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Παρίσι οπού γνώρισε τον πρώτο της σύζυγο με τον οποίο απέκτησε δύο παιδιά αλλά ο γάμος τους κράτησε μόνο οχτώ χρόνια. Επέστρεψε στην Κολομβία το 1989 και μπήκε στην πολιτική ένα χρόνο αργότερα λίγο μετά τη δολοφονία του υποψήφιου προέδρου και ορκισμένου εχθρού του καρτέλ της κοκαΐνης, Κάρλος Γκαλάν.
Το 1994 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής με το φιλελεύθερο Κόμμα αλλά βλέποντας την πολιτική από μέσα, γρήγορα άρχισε να έρχεται σε κόντρα με το πολιτικό κατεστημένο και να καταγγέλλει περιπτώσεις διαφθοράς. Μαζί με άλλους τρεις βουλευτές δημιούργησαν την ομάδα που έμεινε γνωστή στην ιστορία ως «οι τέσσερις σωματοφύλακες». Ο αγώνας της κατά της διαφθοράς έφτασε μέχρι απεργία πείνας και μετά τις καταγγελίες της για υπόγειες διαδρομές μεταξύ του κυβερνόντος κόμματος και των καρτέλ της κοκαΐνης, άρχισε να δέχεται απειλές για τη ζωή της.
Το 1998 δημιούργησε το δικό της κόμμα με όνομα «Πράσινο Οξυγόνο» και εξελέγη γερουσιαστής με τον μεγαλύτερο αριθμό ψήφων. Η αντισυμβατική προεκλογική της καμπάνια περιλάμβανε διανομή προφυλακτικών για την προστασία από τη διαφθορά και βιάγκρα για την… «περιποίηση»των διεφθαρμένων. Το 2001 παραιτήθηκε από γερουσιαστής και κατέθεσε την υποψηφιότητά της για την προεδρία στις εκλογές του 2002. Για τον υπόλοιπο κόσμο ήταν ή πιο αναγνωρίσιμη μορφή της Κολομβίας, ωστόσο για τη χώρα της που η πολιτική είναι ταυτισμένη με τις πελατειακές σχέσεις το επιθετικό στιλ της Μπετανκούρ δεν περνούσε. Στις δημοσκοπήσεις είχε πολύ μικρά ποσοστά αλλά δεν πρόλαβε να αναμετρηθεί με την κάλπη. Λίγο πριν τις εκλογές απήχθη από τους FARC στην περιοχή του Σαν Βισέντε Ντε Καγκουάν, που υποτίθεται ότι ήταν αποστρατικοποιημένη ζώνη.
Η απελευθέρωση της Μπετανκούρ πέρα από την ανθρωπιστική της διάσταση στέλνει πολλά και σε διαφορετικές κατευθύνσεις πολιτικά μηνύματα και έρχεται σε μια κρίσιμη για την Κολομβία αλλά και την ευρύτερη περιοχή περίοδο.
Ο πρόεδρος της χώρας Άλβαρο Ουρίμπε βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση καθώς πρόσφατα αποκαλύφθηκε ότι η συνταγματική τροποποίηση που του επέτρεψε να γίνει πρόεδρος για δεύτερη συνεχή φορά, έγινε με την ψήφο μιας γερουσιαστού που εκ των υστέρων παραδέχθηκε ότι εξαγοράστηκε. Ο κ. Ουρίμπε προτίθεται να ζητήσει επανάληψη των εκλογών για να ανανεώσει τη θητεία του αλλά ήδη η αντιπολίτευση τον κατηγορεί ότι προσπαθεί να λύσει ένα πρόβλημα διαφθοράς μέσω της κάλπης. Η υπόθεση Μπετανκούρ θα του δώσει σίγουρα πολλούς πόντους και ίσως και μια νέα θητεία. Επιπλέον ο Κολομβιανός πρόεδρος στέλνει το μήνυμα στον γείτονά του Ούγκο Τσάβες -ο οποίος είχε αναμιχθεί στην υπόθεση της απελευθέρωσης των ομήρων- ότι μπορεί να τα καταφέρει και χωρίς αυτόν. Το σημαντικό όμως είναι ότι η νίκη αυτή του Ουρίμπε επιβεβαιώνει πως οι FARC που έχουν δεχθεί σοβαρά πλήγματα το τελευταίο εξάμηνο, βρίσκονται σε μεγάλη κρίση και ότι αργά ή γρήγορα θα αναγκαστούν να διαπραγματευτούν.
Η επιστροφή της Μπετανκούρ στη ζωή, είναι όμως και μια νίκη για τον Γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί που από την αρχή της θητείας του κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες για να έχει αίσιο τέλος η ομηρία της συμπατριώτισσας του. Η Μπετανκούρ του το αναγνώρισε και χθές του είπε το ευχαριστώ και από κοντά.
Δημοσιεύθηκε στον Ελέυθερο Τύπο 06-07-2008