Αεικίνητος και γεμάτος ενέργεια, παρά τα 77 του χρόνια, ο Αντόλφο Πέρες Εσκιβέλ αποτελεί τη ζωντανή ιστορία
του αγώνα μιας ηπείρου για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ο Αργεντινός νομπελίστας, απλός και φιλικός εξαπολύει μύδρους κατά του καπιταλισμού, λέει "εμείς" όταν αναφέρεται στη Λατινική Αμερική και θεωρεί ότι ο Ομπάμα αξίζει μια ευκαιρία και τη βοήθειά μας.


-Μιλώντας για την οικονομική κρίση κάνατε λόγο για άδικη διανομή το εισοδήματος. Ποιες είναι κατά τη γνώμη σας οι πραγματικές αιτίες της κρίσης;
Απ: Θα ήθελα να ξεκινήσω με το εξής: ο καπιταλισμός γεννήθηκε χωρίς καρδιά και γι αυτό εν γιατρεύεται. Με τη συγκέντρωση του πλούτου σε τόσα λίγα χέρια και την εξαίρεση των πολλών ο κόσμος δεν μπορεί να το αποδεχθεί. Πρέπει να βρούμε νέες εναλλακτικές για την ανθρωπότητα . δεν είναι αποδεκτή η σημερινή κατάσταση, η εξάπλωση της φτώχειας και των συγκρούσεων. Εμείς στη Λατινική Αμερική δεν είμαστε φτωχιές χώρες. Είμαστε χώρες empobrecidos. Οι αφρικανικές χώρες δεν είναι φτωχές. Είναι empobrecidos. Έχουν τεράστιο πλούτο τον οποίο εκμεταλλεύονται οι πολυεθνικές. Στην Αφρική συνεχίζεται το δράμα των χωρών των μεγάλων Λιμνών, Κονγκό και Ρουάντα. Οκτώ εκατομμύρια νεκροί. Μία γενοκτονία που χρηματοδοτείται. Στην Κολομβία το ίδιο. Τι συμβαίνει; Ποιος ευθύνεται γι αυτό. Είναι οι μεγάλες πολυεθνικές. Αυτό είναι που πρέπει να αναλύσουμε.
Η εκμετάλλευση των φυσικών πόρων και η συγκέντρωση του πλούτου ο οποίος δεν διανέμεται δίκαια. Και αυτό είναι που πρέπει να αλλάξουμε. Χρειάζεται μια νέα διεθνής οικονομική τάξη, ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο για την ανθρωπότητα. Πρέπει να κάνουμε μια βαθειά μεταρρύθμιση στον ΟΗΕ στο Διεθνές ΝομισματικόΤαμείο και την Παγκόσμια Τράπεζα

-Είπατε ότι ο καπιταλισμός γεννήθηκε χωρίς καρδιά. Πιστεύετε ότι η οικονομική κρίση που βιώνουμε είναι και μια ευκαιρία για να αλλάξει κάτι;
Απ: Η λέξη κρίση βγαίνει από τη λέξη crecimiento. Μπορούμε να το δούμε σαν μια πιθανότητα αλλά και σαν μια άρνηση. Εξαρτάτε πως το καταλαβαίνουμε.

- ...εσείς πως το καταλαβαίνεται.
Ο καπιταλισμός ξεπερνά τις κρίσεις του για να συνεχίσει την εκμετάλλευση. Αλλά πρέπει να ψάξουμε εναλλακτικές. Και μέσα σε αυτές ο κόσμος θα πρέπει να πάψει να είναι μονοπολικός,. Χρειαζόμαστε πολλούς και ισχυρούς οικονομικούς πόλους. Δεν μπορούμε να είμαστε εξαρτημένοι από το δολάριο. Χρειαζόμαστε εναλλακτικές. Υπάρχει μια παροιμία που λέει ότι ότι ο γάτος καεί από το γάλα βλέπει την αγελάδα και κλαίει. Αντί να κλαίμε θα πρέπει να δούμε πως θα οργανωθούμε για να έχουμε δικές μας εναλλακτικές και για να μην εξαρτόμαστε από τις ΗΠΑ ή την Ευρώπη.  Αυτό έχει ένα άξονα. Το πώς κατανοούμε την λέξη «ανάπτυξη». Αυτό που αποκαλείται ανάπτυξη από τις ισχυρές χώρες είναι ανάπτυξης εκμετάλλευσης, και όχι μια ανάπτυξη αναδιανεμητική και ισορροπίας. Ισορροπία μεταξύ των χωρών και των φυσικών πόρων.
Αυτή η ανάπτυξη για την οποία μιλάνε φυραίνει την καταστροφή του περιβάλλοντος, των υδάτινων πόρων, των φυσικών πόρων. Συνεχίζουμε να καταστρέφουμε τον πλανήτη. Και έτσι όπως μολύνεται ο πλανήτης μολύνεται και το μυαλό. Πρέπει να επιμολυνθούμε για να σκεφτούμε πως θα σώσουμε τον πλανήτη

-Αν ήταν στο χέρι σας θα δίνατε το βραβείο στον βασιλιά της Σαουδικής Αραβίας;
Απ: Όχι δεν θα το έδινα ούτε σε βασιλιάδες ούτε σε προέδρους, θα το έδινα σε  ανθρώπους που δουλεύουν κάθε μέρα κοντά στο λαό. Αν το έδινα σε έναν πρόεδρο όχι επειδή είναι πρόεδρος αλλά επειδή δούλεψε για παραπάνω από 30 χρόνια μα τους εργάτες είναι ο Εβο Μοράλης.

-Ποια είναι η γνώμη σας για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κολομβία.
Απ: Στην Κολομβία υπάρχου 5 εκατομμύρια εσωτερικοί πρόσφυγες και 5 εκατομμύρια μετανάστες. Οι άνθρωποι ζουν κάτω από μια παρανοϊκή κατάσταση και εδώ και 30 χρόνια υ6φίσταντε συστηματικά, τη βία των ανταρτών, των παραστρατιωτικών τους στρατού και του κράτους. Εκεί υπάρχει η Πιεδαδ Κόρδοβα γερουσιαστής που έχει κάνει πολλά για τα ανθρώπινα δικαιώματα στη χώρα και ήταν από αυτούς που βοήθησαν για την απελευθέρωση της Μπετανκούρ


Σήμερα 5 μεγάλες δυνάμεις ελέγχουν τον ΟΗΕ. Επιβάλουν τις απόψεις τους. Ο τρόπος άρα που λειτουργεί δεν είναι δημοκρατικός είναι απολυταρχικός. Το πρώτο που θα έκανε είναι να πάρω τον ΟΗΕ από τις ΗΠΑ. Επιπλέον θα πρέπει να ενισχύσουμε τις δομές του ΟΗΕ ώστε να έχει δύναμη γιατί πρακτικά δεν έχει δύναμη να πάρει αποφάσεις. Ούτε για το περιβάλλον ούτε για την Παλαιστίνη ούτε για τίποτα.


- Η Αμερική έχει ένα καινούργιο πρόεδρο. Νέο, «όμορφο και μαυρισμένο», όπως λέει ο Μπερλουσκόνι. Τι περιμένετε εσείς από τον κ. Ομπάμα; Πιστεύεται ότι θα υπάρξουν σημαντικές αλλαγές στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ;
Απ: Την πολιτική που θα ακολουθήσει ο Ομπάμα θα τη χώριζα σε τρεις κατηγορίες. Σε αυτό που θέλει να κάνει, σε αυτό που μπορεί να κάνει και σε αυτό που θα τον αφήσουν να κάνει. Γιατί όσο καλή θέληση και να έχει, είναι ένα άνθρωπος με λαμπρές ιδέες, έχει κάποια πράγματα που τον κρατούν δεμένο. Άλλο πράγμα η κυβέρνηση, άλλο πράγμα το κράτος. Τι είναι αυτό που τον κρατάει δεμένο; Είναι ο πόλεμος στο Ιράκ. Ο πόλεμος στο Αφγανιστάν, οι στρατιωτικές βάσεις σε όλο τον κόσμο, η οικονομική κρίση που θεωρώ είναι πολύ πιο βαθειά απ ότι βλέπουμε και η εσωτερική κατάσταση στις ΗΠΑ, μια χώρα με 54 εκατομμύρια φτωχούς και περισσότερα από 32 εκατομμύρια αναλφάβητους. Θα έλεγα χαριτολογώντας ότι του Ομπάμα του έλαχε να χορέψει με την πιο άσχημη. Θεωρώ ότι θα πρέπει να ξεκινήσει τις προσπάθειές του από την ίδια του τη χώρα. Αλλά αναρωτιέμαι πως θα μπορέσει να λύσει τόσα προβλήματα.

-Δηλαδή δεν είσαστε και πολύ αισιόδοξος.
Απ: Είμαι φύσει αισιόδοξος άνθρωπος. Πιστεύω ότι πρέπει να τον βοηθήσουμε στο πρώτα του βήματα. Έχει να αντιμετωπίσει το πανίσχυρο λόμπι των βιομηχανιών εξοπλιστικών συστημάτων και τα μεγάλα συμφέροντα που τρέφονται από αυτό. Θα μπορέσει λόγου χάρη να αλλάξει την πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στη Λατινική Αμερική; Ο Μπους έκανε τεράστιες καταστροφές. Πως θα μπορέσει να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη του κόσμου στις ΗΠΑ

-Πως αξιολογείτε την άνοδο αριστερών κυβερνήσεων, με όλα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που έχει η κάθε μια, στη Λατινική Αμερική;
Απ: Το βλέπω σαν μια νέα φάση ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα. Οι λαοί κουράστηκαν από τις προηγούμενες υποτελείς στις ΗΠΑ κυβερνήσεις. Πιστεύω ότι αυτό που ζει σήμερα; Η Λατινική Αμερική είναι τα αποτέλεσμα πολυετών αγώνων ενάντια σε δικτατορίες και στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που επέβαλαν οι ΗΠΑ. Οι λαοί της Λατινικής Αμερικής γίνονται όλο και περισσότερο πρωταγωνιστές της πολιτικής διακυβέρνησης. Έτσι γεννήθηκε για παράδειγμα ο Ούγκο Τσάβες, με όλο τον λαϊκισμό που κουβαλάει, ένας Έβο Μοράλες στη Βολιβία, ο Κορέα στο Εκουαδόρ και ο Λούλα που προσπαθεί να κρατήσει τις ισορροπίες. Στην Αργεντινή εξακολουθεί να κυριαρχεί η ίδια νεοφιλελεύθερη πολιτική. Το σημαντικό είναι ότι αλλάζει ο τρόπος που γίνεται πολιτική. Περνάμε από μια δημοκρατία αντιπροσωπευτική σε μια δημοκρατία συμμετοχική.

- θεωρείται ότι ο Τσάβες είναι ένας νέος Φιντέλ ή ένας Περόν με πετρέλαιο
Απ: Τον βλέπω περισσότερο σαν ένα Περόν. Η Κούβα βιώνει εδώ και 40 χρόνια την επιθετικότητα των ΗΠΑ. Από την άλλη η ζωή των Κουβανών, με όλες τις δυσκολίες είναι μια αξιοπρεπής ζωή, που δεν την έχουν άλλοι. Για παράδειγμα στη χώρα μου την Αργεντι8νή που είναι μια δημοκρατική χώρα έχουμε 10 εκατ. Που ζουν στα όρια της φτώχειας.

-Αν είχατε να επιλέξετε μεταξύ του δικαιώματος να ψηφίζεται αλλά να μην έχετε δουλειά, πόσιμο νερό , εκπαίδευση και ιατρική περίθαλψη, και του να έχετε τα παραπάνω αλλά χωρίς να έχετε το δικαίωμα ψήφου τι θα επιλέγατε?
Απ: Θα έλεγα να ψηφίζω αλλά αυτός που θα κυβερνάει να είναι ο λαός. ΟΙ δημοκρατίες  μας είναι τυπικές όχι πραγματικές. Στην περίπτωση της Κούβας, αν σταματήσει το εμπάργκο η Κούβα θα ανοίξει. Αλλά εξαρτάτε ποιος θα βάλει τους όρους. Υπάρχει το παράδειγμα της επανάσταση των Σαντινίστας στη Νικαράγουα και ο τρόπος με τον οποίο κατέρρευσε. Σήμερα είναι μια από τις πιο φτωχές χώρες του πλανήτη και ότι μεταρρυθμίσεις έκανε η επανάσταση σήμερα έχουν εξαφανιστεί. Νομίζω ότι είμαστε σε μια φάση που ψάχνουμε να βρούμε μια ισορροπία, για το βαθμό συμμετοχής του λαού στη διακυβέρνηση.
Η Κούβα, παρ' όλες τις δυσκολίες που έχει είναι μια χώρα που δείχνει την αλληλεγγύη της έμπρακτα. Στέλνοντας σε άλλες χώρες γιατρούς, δασκάλους, τεχνικούς. Χώρες πολύ πιο πλούσιες από την Κούβα δεν κάνουν ούτε αυτό.
Για τι πράγμα μιλάμε τελικά; Τι δημοκρατία έχουμε? Επειδή ψηφίζουμε νομίζουμε ότι έχουμε δημοκρατία; Τι δημοκρατία θέλουμε; Όταν μετατρέπουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα σε αόρατες αξίες. Ερμηνεύουμε διαφορετικά τον όρο δημοκρατία. Για κάποιους δημοκρατία είναι να πηγαίνει ο λαός στις κάλπες και εκεί να τελειώνουν όλα. Αυτό δεν είναι δημοκρατία. Μπορεί κάποιος να πει ότι η Κούβα δεν έχει δημοκρατία. Είναι άλλου είδους δημοκρατία. Είναι άλλος ο τρόπος για να δεις α πράγματα. Είναι άλλος τρόπος ζωής. Τι συμβαίνει στην Κίνα. Μια Κίνα καπιταλιστική κομουνιστική. Η εκμετάλλευση του λαού είναι μόνιμη, και βλέπεται ότι ακολουθείται το ίδιο μοντέλο ανάπτυξης όπως και στη δύση. Δεν μπορούμε να παίρνουν τα πράγματα έτσι απλά . Θα πρέπει να τα βλέπουμε σφαιρικά και συνολικά. Σήμερα η Σιρίν Εμπατί είπε κάτι. Στις ΗΠΑ δεν υπάρχει δημοκρατία. Υπάρχει μια κυβέρνηση αυταρχική. Ο λαός χάνει τα δικαιώματα που με τόσο κόπο κατέκτησε. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ εφαρμόζει την πολιτική της τρομοκράτησης. Αλλά μας λένε ότι οι ΗΠΑ είναι ο ιδανικό μοντέλο δημοκρατίας. Σήμερα αυτή η δημοκρατία βρίσκεται σε κρίση. Πρέπει να το ξανασκεφτούμε και αυτό κάνουμε στη Λατινική Αμερική.

-θα μπορούσε στ Λατινική Αμερική να δημιουργηθεί μια περιφερειακή ένωση στα πρότυπα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αν ναι η Αργεντινή και η Βραζιλία, σαν οι χώρες με τις ισχυρότερες οικονομίες τι ρόλο θα μπορούσαν να παίξουν;
Απ: Προσπαθούμε μέσα από την εμπειρία μας  από τη Mercosur στην οποία θα μπει και η Βενεζουέλα και με τις προσπάθειες που γίνονται με τη δημιουργία τράπεζας Νοτίου Αμερικής να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για να μην εξαρτόμαστε από τα μεγάλα οικονομικά κέντρα, να φτιάξουμε δικές μας δομές. Υπάρχει αυτό το όραμα και ελπίζουμε κάποια στιγμή να σχηματίσουμε μια περιφερική ένωση. Η Mercosur είναι ένα σημαντικό βήμα. Αυτή τη στιγμή απαρτίζεται από τις Βραζιλία, Αργεντινή, Ουρουγουάη και Παραγουάη, προχωράει η ένταξη της Βενεζουέλας, θέλει να ακολουθήσει και το Εκουαδόρ. Η Χιλή βρίσκεται ήδη μέσα ως παρατηρητής, βλέπετε λοιπόν ότι ήδη εξερευνούμε το δρόμο που άνοιξε η Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι δυσκολίες δεν είναι πάντα όμως οικονομικές. Συνηθίζω να λέω σε αυτές τις περιπτώσει ότι το πρόβλημα για την προσέγγιση δυο λαών δεν είναι οικονομικό αλλά πολιτισμικό. Θα πρέπει λοιπόν και στην περίπτωσή μας να αναπύξ9ουνε κατ αρχήν πολιτιστικές σχέσεις , με σεβασμό στην ταυτότητα του άλλου. Από κει και μετά θα δούμε τι συμβαίνει και με τις οικονομίες μας, με το διεθνές εμπόριο των χωρών μας. Και φυσικά να ξεκαθαρίσουμε τι οικονομία θέλουμε. Αν είναι αυτός ο καπιταλισμός, που δεν τον αποκαλώ άγριο από σεβασμό σε κάθε τι άγριο, θα φαγωθούμε μεταξύ μας. Θα πρέπει να δημιουργήσουμε μια οικονομία αλληλεγγύης και να απελευθερωθούμε από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Παγκόσμια Τράπεζα.

- Η Αμερικανική επιρροή στη Λατινική Αμερική δείχνει να υποχωρεί. Η πολιτική κρίση της Βολιβίας ανέδειξε τον βραζιλιάνο πρόεδρο κ. Λούλα σαν τον νέο ηγέτη της περιοχής. Πιστέυετε ότι η Βραζιλία θα είναι η περιφερειακή δύναμη πο9υ θα αντικαταστήσει της ΗΠΑ στην περιοχή;
Απ: Πιστεύω πως ναι. Η Βραζιλία παίζει στο ίδιο καπιταλιστικό παιχνίδι όπως και πολλοί άλλοι. Και έχει αποδείξει ότι δεν διστάζει να  χρησιμοποιήσει σαν όπλο τον οικονομικό εκβιασμό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι πιέσεις στην Παραγουάη για τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια στο Ιταιπού και του Γιασιρετά. Η Βραζιλία απορροφά το μεγαλύτερο μέρος του ηλεκτρικού ρεύματος πληρώνοντας ψίχουλα. Ή η διακοπή επενδύσεων στο Εκουαδόρ, επειδή ο Κορέα ήθελα επαναδιαπραγμάτευση των δανείων από τη Βραζιλία. Ο Λούλα εφαρμόζει τους ίδιους μηχανισμούς εκμετάλλευσης που εφαρμόζει ο σκληρός καπιταλισμός.

-Είδαμε πριν μερικές εβδομάδες την επιστροφή του ρωσικού στόλου στην Καραϊβική και τον ρώσο πρόεδρο Μενβέντεφ να κάνει περιοδεία και να κλείνει δουλειές στην Νότιο Αμερική. Πως σχολιάζετε την προσέγγιση που καλλιεργεί η Νότιος Αμερική με τη Ρωσία.
Απ: Μετά το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου οι ισχυροί μοίρασαν των κόσμο σε σφαίρες επιρροής. Η Σοβιετική Ένωση είχε πάρει τα ανταλλάγματα της και είχε αφήσει τη Λατινική Αμερική στις ΗΠΑ. Η αναγέννηση της Ρωσίας μετά από τα «πέτρινα χρόνια» που ακολούθησαν την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης στέλνει το μήνυμα στις ΗΠΑ ότι δεν είναι πια η μόνη υπερδύναμη. Ο κόσμος μας γίνεται όλο και περισσότερο πολυπολικός. Αναφέρεται άλλωστε και στην τελευταία έκθεση της CIA. Υπάρχει μια προσέγγιση της Ρωσίας με τη Βενεζουέλα και με την Κούβα. Δεν μιλάμε πλέον για συμμαχίες με την έννοια που είχαν στην εποχή του ψυχρού πολέμου. Η Ρωσία για παράδειγμα έχει πολύ καλές σχέσεις με το Περού το οποίο ακολουθεί φιλοαμερικανική πολιτική. Το Περού όμως αγοράζει όπλα από τη Ρωσία. Η προσέγγιση αυτή που καλλιεργείται είναι αποτέλεσμα της πολιτικής χειραφέτησης από τις ΗΠΑ που σταδιακά  ανακτούν οι νέες κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής. Αυτές οι νέες κυβερνήσεις ψάχνουν εναλλακτικές για να απομακρυνθούν από τις ΗΠΑ. Πρέπει όμως σε αυτό το σημείο να τονίσουμε ότι οι μεγαλύτερες μπίζνες αυτή τη στιγμή γίνονται με τη Κίνα. Ποιος το περίμενε αυτό πριν από μερικά χρόνια. Βλέπετε λοιπόν ότι στην εποχή μας η κυριαρχία των διάφορών «αυτοκρατοριών» διαρκεί πολύ λιγότερο. Παλιότερα κρατούσε αιώνες σήμερα μερικά χρόνια. Το παράδειγμα της Κίνας το επιβεβαιώνει.

-Και η Ευρώπη; Πως βλέπετε τον ρόλο της σήμερα και τι περιμένετε από την Ευρώπη σε επίπεδο οικονομίας, πολιτισμού και ηθικών αξιών. Μπορεί κατά τη γνώμη σας η Ευρώπη να δημιουργήσει το πρότυπο για ένα νέο κοινωνικό κράτος;
Απ: Πιστεύω ότι η Ευρώπη πατάει πάνω στα πρότυπα των ΗΠΑ. και αυτό είναι οπού άσχημο. Για παράδειγμα στις διεθνείς σχέσεις της και σε ότι αφορά το διεθνές εμπόριο, δεν διαφέρει και πολύ από τις ΗΠΑ. Αυτό που πρέπει να κάνει η Ευρώπη είναι να βρει νέες πολιτικές συνεργασίας και όχι εκμετάλλευσης. Οι Ευρωπαϊκές πολυεθνικές κάνουν πολύ ζημιά στις αναπτυσσόμενες χώρες. Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει λοιπόν να θέσει κανόνες στις πολυεθνικές της Ευρώπης. Όπως εμείς στ Λατινική Αμερική λέμε όχι στις συμφωνίες για το ελεύθερο εμπόριο με τις ΗΠΑ το ίδιο όχι λέμε και στην Ευρώπη.

-Πιστεύεται ότι η εποχή των ένοπλων επαναστάσεων τελείωσε; Θα υπάρξουν νέες επαναστάσεις και8 τι μορφή θα έχουν;
Απ: Δεν ξέρω αν τελείωσε. Πιστεύω όμως ότι η επόμενη επανάσταση θα είναι η επανάσταση για την ειρήνη και για το σεβασμό στη διαφορετικότητα. Υπάρχουν ακόμη αρκετά πολεμικά μέτωπα στον πλανήτη και αυτό που με ανησυχεί περισσότερο είναι η μεγάλη στρατιωτική παρουσία των ισχυρών- και όχι μόνο με στρατιώτες αλλά και με συμβόλαια- κυρίως των ΗΠΑ και της Ρωσίας σε όλο τον κόσμο. Στη Λατινική Αμερική η Κολομβία έχει πιο ισχυρό στρατό κι από αυτόν της Βραζιλίας. Τώρα οι Ρώσοι εξοπλίζουν και τον Τσάβες στη Βενεζουέλα. Είδαμε πριν από μερικούς μήνες την ένταση μεταξύ Κολομβίας Βενεζουέλας και Εκουαδόρ. Ο μόνος τρόπος να ξεπεράσουμε τέτοιες εντάσεις είναι να βρούμε διαύλους συνεργασίας σε οικονομικό και πολιτιστικό επίπεδο. Γι αυτό λέω ότι η επανάσταση του αιώνα θα είναι η επανάσταση για την ειρήνη. Χωρίς όμως να λείπουν και οι ένοπλες συγκρούσεις. Το αντίθετο της ειρήνης δεν είναι ο πόλεμος. Είναι ο φόβος για την ειρήνη.


*(Αργεντινός ακτιβιστής, Νόμπελ ειρήνης 1980)
"Η επόμενη επανάσταση θα γίνει για την ειρήνη"

Γεννήθηκε το 1931
Μεγάλωσε στο Μπουένος Άιρες

•    Σπούδασε αρχιτεκτονική και γλυπτική στο Πανεπιστήμιο La Plata της Αργεντινής όπου αργότερα έγινε καθηγητής.

•    Στη δεκαετία του ’60 ηγήθηκε κινήματος για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Λατινική Αμερική.

•    Το 1976 ξεκίνησε εκστρατεία για να πείσει τον ΟΗΕ να συγκροτήσει μια Επιτροπή που θα ερευνήσει την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Λατινική Αμερική.

•    Φυλακίστηκε κατά τη διάρκεια της τριετίας 1975-1978 από τις δικτατορίες του Εκουαδόρ, της Βραζιλίας και τις Αργεντινής.

•    Το 1980 τιμήθηκε με το νόμπελ ειρήνης για την προσφορά του

Δημοσιεύθηκε στον Τύπο της Κυριακής 28-12-2008