Displaying items by tag: νερό

Το καλοκαίρι που μας πέρασε είδαμε να χτυπά την πόρτα της χώρας η απειλή της λειψυδρίας. Νησιά κηρύχθηκαν σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης ενώ στους ταμιευτήρες από τους οποίους υδροδοτείται η Αττική η στάθμη υποχώρησε κατά 30% σε σχέση με πριν δυο χρόνια. Τι θα γίνει με το νερό στο άμεσο μέλλον; Θα έχουμε επάρκεια; Θα χρειαστεί μήπως να το πληρώσουμε ακριβότερα; Θα έχουν νερό τα νησιά και οι αγρότες; Σε τι κατάσταση είναι τα δίκτυα και ποιες οι παθογένειες του συστήματος διαχείρισης των υδάτων στη χώρας μας;

Υπάρχει πρόβλημα με την επάρκεια νερού στην Ελλάδα; Πολλές περιοχές της χώρας κηρύχθηκαν σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης το καλοκαίρι που μας πέρασε, ενώ η στάθμη στους μεγάλους ταμιευτήρες που υδροδοτούν την Αττική και άλλες περιοχές, μειώθηκε σημαντικά και απότομα. Το θέμα του νερού ωστόσο δεν εξαντλείται στα όσα συμβαίνουν τους καλοκαιρινούς μήνες...

Υπάρχει πρόβλημα με την επάρκεια νερού στην Ελλάδα; Πολλές περιοχές της χώρας κηρύχθηκαν σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης το καλοκαίρι που μας πέρασε, ενώ η στάθμη στους μεγάλους ταμιευτήρες που υδροδοτούν την Αττική και άλλες περιοχές, μειώθηκε σημαντικά και απότομα.

Συχνά λέγεται ότι ο επόμενος μεγάλος πόλεμος θα είναι για το νερό. Στην ιστορία - και στην πρόσφατη ιστορία, μάλιστα - έχουν γίνει αρκετές μικρές, έως και μεγάλες, συγκρούσεις για το νερό, με χαρακτηριστικότερη, ίσως, περίπτωση τη διένεξη Ισραήλ – Συρίας, που κατέληξε σε πόλεμο.

Το τελευταίο διάστημα πολύς λόγος γίνεται για την ανάγκη ιδιωτικοποίησης κρατικών επιχειρήσεων με στόχο να μειωθούν τα χρέη μας και να ορθοποδήσει η οικονομία μας. Μεταξύ των υποψηφίων, έχουν ακουστεί – με τις απαραίτητες  διαβεβαιώσεις από την κυβέρνηση ότι ο έλεγχος του δικτύου είναι αδιαπραγμάτευτος- η  εκχώρηση μεριδίων της ΕΥΑΘ και της ΕΥΔΑΠ

«Νερό, νερό παντού κι ούτε μια σταγόνα για να πιω…» έγραφε σε ένα ποίημα του πριν από δύο αιώνες ο Σάμιουελ Κόλεριτζ. Δυστυχώς η φράση του Κόλεριτζ είναι σήμερα επίκαιρη όσο ποτέ, καθώς οι υδάτινοι πόροι του πλανήτη υφίστανται διαρκή υποβάθμιση με αποτέλεσμα στις επόμενες δεκαετίες να κινδυνεύουμε -και αν όχι εμείς, σίγουρα τα παιδιά μας- να πούμε το νερό νεράκι.

«Νερό, νερό παντού και ούτε μια σταγόνα για να πιω…», έγραφε σε ένα ποίημα του πριν από δύο αιώνες ο Σάμιουελ Κόλεριτζ. Η μόνη διαφορά με το σήμερα είναι ότι το νερό δεν βρίσκεται πια παντού και αν επαληθευτούν οι προβλέψεις, στις επόμενες δεκαετίες η απόκτησή του θα γίνει η κύρια αιτία πολέμων.

Για τους περισσότερους πολίτες του αναπτυγμένου κόσμου το καθαρό νερό θεωρείται κάτι δεδομένο. Δεν έχουμε παρά να ανοίξουμε απλώς τη βρύση και να καταναλώσουμε όσο θέλουμε και όποτε το θέλουμε. Για τον υπόλοιπο κόσμο όμως δεν είναι τόσο απλό. Περισσότερο από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι στον πλανήτη δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό. Οι λιγότερο τυχεροί μπορεί να περπατούν ακόμη και μέρες για να βρούν λίγο και αν δεν τα καταφέρουν –κάτι που πλέον συμβαίνει όλο και πιο συχνά ως αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής και της μόλυνσης των ποταμών- τότε καταφεύγουν στη βία.

Πρωινό στο Πουέρτο Μαλντονάδο. Το τροπικό ψιλόβροχο, «γκαρούα» στη γλώσσα των ντόπιων, σκάει στα νερά του Μάδρε ντελ Ντιός σηκώνοντας πάχνη πάνω από την επιφάνεια του ποταμού και κάνοντας την ατμόσφαιρα μαγευτική. Από τα ανατολικά έρχονται μαούνες φορτωμένες με κορμούς δέντρων.

Το 1971, ο Αμερικανός πρόεδρος  Ρίτσαρντ Νίξον συμβούλευε τον νεαρό τότε Ντόναλντ Ράμσφελντ: «…Ξέχνα τη Λατινική Αμερική… Ο κόσμος δεν δίνει δεκάρα για το τι γίνεται εκεί». Ο Ράμσφελντ για το καλό της καριέρας του πήρε σοβαρά τη συμβουλή του προϊσταμένου του και τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Αν όμως  η στιχομυθία αυτή επαναλαμβανόταν σήμερα η συμβουλή του Νίξον θα ήταν εντελώς διαφορετική.