Ο Καλιγούλας, ο 28χρονος Ρωμαίος Αυτοκράτορας του 1ου αιώνα, δολοφονήθηκε από τα ίδια του τα εγκλήματα. Ανίκανος να αντιληφθεί το απλό αξίωμα πως η εξουσία προκαλεί καταστροφή όταν δεν ασκείται με μοναδικό στόχο το Δίκαιο για την ευημερία της κοινωνίας, πέθανε χωρίς να έχει ζήσει.
Γι αυτόν τον θύτη των υπηκόων της δύναμής του και θύμα του παραλογισμού της εξουσίας, έγραψε ο Αλμπέρ Καμύ το θεατρικό έργο «ΚΑΛΙΓΟΥΛΑΣ».
Δραματουργικά, παράλληλα με την παρανοϊκή διαστρέβλωση της Αρετής από τον Καλιγούλα του Καμύ, οι Σπουδαστές προχώρησαν παραπέρα και, μέσα από συγγενικές με τον ανόητο Ρωμαίο Αυτοκράτορα σημερινές αντιστίξεις και προεκτάσεις, τοποθετούν έναν καθρέφτη μπροστά στον σύγχρονο άνθρωπο. Γιατί, αλήθεια, πόσο πολύ ή λίγο Καλιγούλες δεν γινόμαστε όλοι μας όταν ασκούμε τη μικρή η μεγάλη εξουσία που διαθέτουμε – στη βουλή, στην εργασία, στην οικογένεια και ΠΑΝΤΟΥ – έχοντας ακυρώσει Δίκαιο και Αρετή για ιδιοτελείς, ή άλλους ανόητους