Μεσάνυχτα στον σιδηροδρομικό σταθμό της Μόσχας, περιμένοντας αναχώρηση για Ιβάνοβο.
«Πλατσκάτ» στα ρώσικα είναι οι κλινάμαξες χωρίς κουκέτες. Ένα βαγόνι ανοιχτό όπου κοιμούνται όλοι οι επιβάτες μαζί. Με ένα τέτοιο τρένο ταξιδέψαμε στο Ιβάνοβο, 300 χιλιόμετρα από τη Μόσχα για τις ανάγκες γυρισμάτων για μια πολύ ιδιαίτερη ιστορία.
Μας συνόδευε μια εξαιρετική παρέα που φρόντιζε να υπάρχει πάντοτε άφθονη βότκα. Το ταξίδι έξω από τη Μόσχα έχει μια αίσθηση επιστροφής στο παρελθόν. Ένα άρωμα Σοβιετικής Ένωσης που γίνεται εντονότερο με τους ήχους του βαγονιού πάνω στις ράγες που διασχίζει τη ρωσική ύπαιθρο, τις φυσιογνωμίες νεαρών Ρωσίδων με παλιομοδίτικο κούρεμα και τα ποτηράκια του τσαγιού με τη μεταλλική βάση.
Οι απόψεις στο blog μου είναι προσωπικές και
δεν εκφράζουν απαραίτητα αυτές των εργοδοτών μου.
Published in
Miscellaneous
Tagged under