Με αφορμή την παραίτηση του Πάπα βρήκα ένα αρθράκι σχετικά κατατοπιστικό για ένα θέμα που εδώ στην Ελλάδα υπάρχει άγνοια. Η καθολική εκκλησία δεν είναι μόνο σκάνδαλα, παιδεραστία, ναζί καρδινάλιοι κοκ. Στη δεκαετία του 70, στη λατινική Αμερική αναπτύχθηκε ένα κίνημα καθολικών παπάδων που εναντιώθηκε στις δικτατορίες, έθεσε υπό την προστασία του διωκόμενους και έκανε τεράστιο κοινωνικό έργο. Η κίνηση που έγινε γνωστή ως "θεολογία της απελευθέρωσης" δεν ήταν φυσικά ένα κίνημα μπολσεβίκων παπάδων. Ήταν όμως μια ριζοσπαστική προσπάθεια, καθαρά πολιτική, φιλολαϊκή που ερχόταν σε ρίξη με τις κυβερνήσεις και την αστική τάξη των χωρών αυτών . Το κίνημα επεκτάθηκε σε πολλές χώρες της λατινικής Αμερικής έχοντας μπροστάρηδες, παπάδες με τσαγανό. Το Βατικανό θορυβήθηκε γιατί ως γνωστό στήριζε ότι πιο αντιδραστικό υπήρχε και δεν μπορούσε να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι ξαφνικά του προέκυψαν σοσιαλιστές παπάδες. Ο ιωάννης Παύλος εξαπέλυσε επίθεση και σιγά σιγά τους έβγαλε από τη μέση. Κάποιοι άλλοι δολοφονήθηκαν όπως Όσκαρ Ρομερο. Και έτσι η καθολική εκκλησία έγινε και πάλι μια υγιής ΑΕ, που μπορούσε να συνεχίσει άνετα τις μπίζνες της. http://nacla.org/node/4619