Δεν ξέρω αν το πήρατε χαμπάρι αλλά την εβδομάδα που πέρασε, πρώτα από το Μέγαρο Μουσικής και στη συνέχεια στη Βουλή, ο Αλέξης Τσίπρας άνοιξε την προεκλογική περίοδο. Δεν μπορούμε να ξέρουμε ακόμη αν θα τηρήσει τη δέσμευσή του για εκλογές τον Οκτώβριο ή θα τις προκηρύξει νωρίτερα -είτε γιατί θα αναγκαστεί, είτε γιατί θα θελήσει να αιφνιδιάσει – αλλά έχουμε μπει σε προεκλογική περίοδο και έχει αρχίσει ήδη το εσωκομματικό αλισβερίσι, τμήμα του οποίου είδαμε να διαδραματίζεται ήδη.Οι εξελίξεις σε πολιτικό επίπεδο δεν έχουν να κάνουν τόσο με την συμφωνία των Πρεσπών, κατά τη γνώμη μου. Η συμφωνία είναι τελειωμένη υπόθεση και ο Τσίπρας θα κάνει ότι μπορεί για να έχει τους 151, όχι μόνο για να κερδίσει τις εντυπώσεις αλλά και για να έχει χρόνο να αναδιοργανωθεί και να συνεχίσει τον εμβολισμό των μικρότερων κομμάτων.
Οι Πρέσπες όπως είπαμε είναι η αφορμή και κακά τα ψέματα ο Κυριάκος Μητσοτάκης νιώθει πολύ καλά που δεν θα πέσει σε αυτόν η καυτή πατάτα του Μακεδονικού.
Το να λήξει το Μακεδονικό είναι κάτι πέρα από μια συμφωνία για ένα όνομα. Είναι κομμάτι μιας γεωπολιτικής στρατηγικής στα Δυτικά Βαλκάνια. Υπενθυμίζω ότι μια βδομάδα πριν την ψήφο εμπιστοσύνης ήταν στην Αθήνα η κυρία Μέρκελ και μία μέρα πριν ξεκινήσει η συζήτηση αυτή την εβδομάδα στη Βουλή, ανώτερος αξιωματούχος των ΗΠΑ παρενέβη εκφράζοντας για μια ακόμη φορά την υποστήριξή τους στη συμφωνία των Πρεσπών βάζοντας μέσα στο κάδρο των εξελίξεων Αλβανία, Κόσσοβο και Σερβία. Ήταν σαν να έλεγαν οι ΕΕ και ΗΠΑ: “Μπορείτε να φαγωθείτε όσο θέλετε μεταξύ σας αλλά σας παρακολουθούμε και προσέξτε μην κάνετε καμιά βλακεία με τις Πρέσπες”.
Πάμε όμως πίσω σε όσα εξελίχθηκαν την προηγούμενη εβδομάδα στη Βουλή. Δεν καταλαβαίνω γιατί μερικοί απορούν και εξανίστανται για την μετακίνηση βουλευτών, τις συναλλαγές (που δεν ξέρουμε αν υπάρχουν όσο και αν το υποθέτουμε). Είναι μια πάγια τακτική που μας έχουν συνηθίσει τα κόμματα στην Βουλή εκτός και να ξεχάσαμε ότι η πολιτική είναι επάγγελμα. Η κρισιμότητα και η φόρτιση της παρούσας φάσης μπορεί να ευνοεί τους υψηλούς αντιπολιτευτικούς τόνους αλλά η ουσία νομίζω είναι αλλού.
Είναι στο ότι όπως είπαμε στην αρχή ο Τσίπρας κήρυξε την έναρξη της προεκλογικής περιόδου και ήρθε η στιγμή οι βουλευτές των μικρών κομμάτων να αποφασίσουν με “ποιον θα πάνε και ποιόν θα αφήσουν”.
Ο Τσίπρας μοίρασε την παρτίδα. Ξέρει ότι στις δημοσκοπήσεις είναι πίσω αλλά ξέρει επίσης ότι το κλίμα θα πολωθεί πολύ περισσότερο μέχρι το τέλος, ξέρει πως να το πολώνει και ξέρει ότι η πόλωση τον ευνοεί. Στις επόμενες εκλογές δεν θα υπάρχει πολύς χώρος για τα μικρότερα κόμματα και στην ομιλία του στο Μέγαρο ήταν σαφής. Έκανε άνοιγμα σε Ποτάμι και ΚΙΝΑΛ για τις επόμενες εκλογές.
Φυσικό είναι Θεοδωράκης και Γεννηματά να είναι στα πρόθυρα νευρικής κρίσης. Βλέπουν τον Τσίπρα και τον Μητσοτάκη (κυρίως τον Τσίπρα) να τους διαλύουν “τα μαγαζιά”. Η διάλυση των μικρότερων κομμάτων (συμπεριλαμβανομένων και των ΑΝΕΛ) θα ερχόταν αργά η γρήγορα και ο κερδισμένος θα ήταν αυτός που θα είχε την πρωτοβουλία των κινήσεων. Στην προκειμένη περίπτωση ο Τσίπρας. Όσοι μιλούν αυτές τις μέρες για “συναλλαγή” ας περιμένουν λίγο ακόμη. Ίσως μέχρι τις εκλογές δούμε πολύ περισσότερες «συναλλαγές»… δηλαδή μετακινήσεις.