Σε μια σκηνή της ταινίας “Ερωτική επιθυμία”, ο πρωταγωνιστής λέει κάποια στιγμή στον καλύτερό του φίλο: “Τα παλιά χρόνια, αν κάποιος είχε ένα μυστικό που δεν ήθελε να το μοιραστεί, πήγαινε στο βουνό, έβρισκε ένα δέντρο και στο κορμό του έσκαβε μια τρύπα. Ψιθύριζε εκεί το μυστικό του, μετά έκλεινε την τρύπα με πηλό και άφηνε εκεί το μυστικό του για πάντα”.
Στην τελευταία σκηνή της ταινίας, ο πρωταγωνιστής εμφανίζεται στο Άνγκορ Βατ, στην Καμπότζη, και εκεί, σε κάποια τρύπα στον τοίχο ενός ερειπωμένου ναού, επιλέγει να αφήσει το μυστικό του, για την ανεκπλήρωτη “ερωτική επιθυμία” του.
Το μέρος που επέλεξε για το φινάλε της ταινίας ο σκηνοθέτης, γεμάτο μυστήρια και μυστικά, όπως και η ιστορία που διηγείται, είναι το μεγαλύτερο θρησκευτικό μνημείο στον κόσμο και οι ναοί του εκτείνονται σε μία έκταση πάνω από ενάμιση τετραγωνικό χιλιόμετρο, από όπου πέρασαν τα τελευταία 1.000 χρόνια όλες οι θρησκείες που άνθισαν στην περιοχή.
Χτίστηκε ως ινδουιστικό θρησκευτικό μνημείο από την αυτοκρατορία των Χμέρ, στη συνέχεια μετατράπηκε σε βουδιστικό ναό μέχρι που παράκμασε και εγκαταλείφθηκε.
Στον 20ο αιώνα με τη βοήθεια αρχαιολόγων από τη Γαλλία , την Ιαπωνία και την Αυστραλία ξεκίνησε η αποκατάστασή του και συνεχίζεται ακόμη και σήμερα ως μνημείο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.
Το 1993 το μνημείο είχε περίπου 7.500 επισκέπτες και το 2013 πάνω από δύο εκατομμύρια. Ο τουρισμός είναι φυσικά ευπρόσδεκτος για μια φτωχή χώρα όπως η Καμπότζη που οι πληγές του πολέμου ακόμη δεν έχουν κλείσει. Αλλά μαζί με τον μαζικό τουρισμό, έρχονται και οι μαζικές και συχνά χωρίς σχέδιο επενδύσεις, για να εξυπηρετήσουν τόσο πολύ κόσμο, με αποτέλεσμα το μέρος να γεμίζει ξενοδοχεία, εστιατόρια και τουρίστες που περιφέρονται μέρα νύχτα με τις φωτογραφικές μηχανές τους κρεμασμένες στο στήθος.
Ο μυστηριακός αέρας που αποπνέει το Άνγκορ και οι δεκάδες ναοί που το περιστοιχίζουν απαιτούν χρόνο από τον επισκέπτη και τουλάχιστον μια επίσκεψη με το χάραμα όταν ο ήλιος βγαίνει πίσω από τα ερείπια των ναών.
Το θέαμα είναι μοναδικό, όμως μοναδική είναι και η αντίδραση του κόσμου που περιμένει σιωπηλός την ανατολή, με στραμμένο το βλέμμα προς τον κεντρικό ναό. Το μόνο που ακούγεται είναι τα κλικ των φωτογραφικών μηχανών.
Αν βρεθείτε ποτέ στο Άνγκορ, δώστε χρόνο στον εαυτό σας. Αγνοήστε τα γκρουπ και τα ταξιδιωτικά γραφεία, βρείτε έναν ντόπιο με ένα tuk tuk (τα μικρά τρίκυκλα ταξί), υπάρχουν πολλοί διαθέσιμοι και αφήστε τον να σας πάει αυτός με άνεση χρόνου στο πάρκο του Άνγκορ όπου θα περπατήσετε στη ζούγκλα δίπλα σε ερείπια, μαϊμούδες και βουδιστές μοναχούς.
Αν έχετε και κάποιο μυστικό που δεν θέλετε να μοιραστείτε, το Άνγκορ είναι το ιδανικό σημείο για να το κρύψετε για πάντα.