Το διαστημόπλοιο voyager που ξεκίνησε το ταξίδι του για άλλους γαλαξίες το 1977 μετέφερε μεταξύ άλλων και ένα δίσκο με μουσική των Μπαχ, Μπετόβεν, Μότσαρτ και άλλων μουσουργών. Η ιδέα ήταν ότι αν κάποτε φτάσει σε κάποιον πλανήτη όπου υπάρχει ζωή, η πρώτη επικοινωνία να γίνει μέσω της μουσικής.
Η μουσική είναι μια παγκόσμια γλώσσα επικοινωνίας αλλά έχει και την ιδιότητα να γιατρεύει, ειδικότερα τις πληγές του πολέμου. Αυτό σκέφτηκαν δύο εθελόντριες στη Μυτιλήνη μια μητέρα, ιστορικός τέχνης με την κόρη της η οποία είναι βιολονίστρια και διδάσκουν μουσική και βιολί στα προσφυγόπουλα του κέντρο φιλοξενίας Καρά Τεπέ.
Η Άνχελα Αρμπελάεζ είναι από την Κολομβία αλλά ζει στην Ελλάδα από το 1998, με την κόρη της Φραντζέσκα Ρόκκα που τότε ήταν μόλις τριών ετών. Είχε έρθει για σπουδές και από τότε μένει μόνιμα στην Ελλάδα και το τελευταίο διάστημα στη Μυτιλήνη όπου ζώντας το δράμα των προσφύγων αποφάσισε μαζί με την κόρη της να κάνουν κάτι για να απασχολήσουν δημιουργικά τα παιδιά.
Έτσι αποφάσισαν να τους γνωρίσουν τον κόσμο της μουσικής. Η Άνχελα είναι ιστορικός τέχνης και η Φρανζέσκα σπουδάζει μουσική και είναι τελειόφοιτη βιολονίστρια την ανώτατη ακαδημία μουσικής της Ιερουσαλήμ.
Η Φραντζέσκα Ρόκκα στην ώρα του μαθήματος.
“Δεν περίμενα να τα βγάλω πέρα γιατί είναι μια δύσκολη κατάσταση στον καταυλισμό” λέει στο CNN η Φραντζέσκα. Ξέρουμε καλά ότι μέσω της μουσικής δεν υπάρχουν γλώσσες ούτε εθνικότητες και έχουμε καταφέρει μέσα σε μία τάξη να έχουμε παιδιά από όλο τον κόσμο από όλες τις εθνικότητες και όλες της θρησκείες και μέσω της μουσικής επικοινωνούμε”
“Επικοινωνούμε,ενώνουμε και να θεραπεύουμε κατά κάποιο τρόπο τις πληγές του πολέμου” συμπληρώνει η Άνχελα
Ο περιορισμός που αναπόφευκτα νιώθουν τα παιδιά στον καταυλισμό και η ανάγκη τους για δημιουργική δραστηριότητα έχει φέρει μεγάλη ανταπόκριση.
“Έχουμε πάρα πολλούς μαθητές. Έχουμε περίπου 350 παιδιά στο Καρά Τεπέ και έρχονται για να μάθουν μουσική περίπου 80 παιδιά τα οποία όπως καταλαβαίνεται δεν μπορούμε να τα δεχόμαστε όλα. Το μάθημα γίνεται σε ένα κοντέινερ οπότε τους έχουμε μοιράσει σε ομάδες των 20 με 25 παιδιών και έτσι κάνουμε τα μαθήματα” λέει η Άνχελα.
Το μάθημα μουσικής γίνεται παιχνίδι
“Πριν ξεκινήσουμε το μάθημα τους παίζω εγώ κάποια κομμάτια γιατί υπάρχουν παιδιά που δεν έχουν έρθει σε επαφή με μουσικά όργανα ή μεγάλωσαν σε καταυλισμούς προσφύγων” λέει η Φραντζέσκα. “Όταν τους δείχνω το βιολί και μόλις το πιάσουν - γιατί δίνουμε σε όλους βιολιά - έχουν μια έκφραση στο πρόσωπό τους που δεν μπορώ να περιγράψω. Είναι πολύ ενθουσιασμένα με αυτό που κάνουν. Κανείς δεν περιμένει ότι τα παιδιά μπορούν να μάθουν βιολί, γιατί είναι ένα πολύ δύσκολο όργανο και όταν λέμε να μάθουν εννοούμε να βγουν να παίξουν κατευθείαν. Σκοπός είναι να έρθουν σε επαφή με ένα μουσικό όργανο” καταλήγει η Φραντζέσκα.
“Έχουμε ως κύριο όργανο το βιολί αλλά τους μαθαίνουμε γενικότερα για τα όργανα, τους κάνουμε θεωρία μουσικής, τους κάνουμε σολφέζ, τραγούδια έχουμε μια μικρή χορωδία που αποτελείται από παιδιά από Ερυθραία από Ιράκ, Συρία Αφγανιστάν, Κογκό και άλλες χώρες. Μπορείτε να φανταστείτε πόσο όμορφα είναι. Να τραγουδάμε παραδοσιακά τραγούδια από κάποια χώρα ή από την Ελλάδα, και όλο αυτό να τους ενώνει” μας λέει η Άνχελα.
Με τον δήμαρχο της Μυτιλήνης κ. Σπύρο Γαληνό (αριστερά)
Η Άνχελα και η Φραντζέσκα επικοινώνησαν την πρωτοβουλία τους μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα για να ζητήσουν βοήθεια. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν μεγάλη και γίνεται ακόμη μεγαλύτερη.
“Αυτό ήταν πολύ ενδιαφέρον γιατί δεν είμαστε ΜΚΟ ούτε έχουμε κανένα πόρο για να συντηρήσουμε το έργο. Ο κόσμος ανταποκρίνεται. Χθες παραλάβαμε δέκα βιολιά από την Βρετανία, προχθές ένα βιολί από την Γερμανία, από τον Καναδά, έχουμε λάβει επίσης από κατοίκους της Μυτιλήνης που είναι πολύ συγκινητικό. Μόνο από σελίδες κοινωνικής δικτύωσης γίνεται η επικοινωνία γιατί δεν έχουμε κανέναν τρόπο να συντηρήσουμε αυτό το τεράστιο έργο.”