Οι νέοι "χωρίς φωνή, απέκτησαν φωνή". Το ισπανικό «κίνημα της πλατείας» αποτελεί κάτι πρωτόγνωρο για τη χώρα και ανεξάρτητα από την έκβασή του έχει ήδη κλονίσει τον πολιτικό κόσμο και έχει αφήσει το σημάδι του στη συλλογική συνείδηση των Ισπανών. Είναι η πρώτη φορά που ένα «κίνημα από τα κάτω» καταφέρνει να οργανωθεί χωρίς τη βοήθεια των παραδοσιακών διαύλων επικοινωνίας και χωρίς να έχει κάλυψη από τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης. Τουλάχιστον στην αρχή του
«Αυτή η εξέγερση έχει ένα ευρύ και ταυτόχρονα ελάχιστα συγκεκριμένο διεκδικητικό πλαίσιο γεγονός που επιτρέπει στον καθένα, ανεξάρτητα από την πολιτική του τοποθέτηση, να γίνει μέλος της» δήλωσε στον ΤτΚ η Άφρικα Σεμπρούν, εικοσιτετράχρονη δημοσιογράφος της εφημερίδας El Economista που τις τελευταίες ημέρες περνά τις περισσότερες ώρες της στην Puerta del Sol.
« Το γεγονός ότι το κίνημα έχει ευρύ διεκδικητικό πλαίσιο αποτελεί τη δύναμή του κα ταυτόχρονα την μεγάλη του αδυναμία, καθώς του λείπει ο στόχος, μια ηγεσία και ένα σχέδιο δράσης. Μέχρι την Παρασκευή, το πρώτο του σαφές πολιτικό αίτημα ήταν η αλλαγή του εκλογικού νόμου προς το αναλογικότερο, ώστε να σπάσει ο δικομματισμός» .
Τι είναι αυτό όμως που έκανε τον κόσμο να βγει στους δρόμους ρίχνοντας "μαύρο" προκαταβολικά σε όλα τα κόμματα;
"Ο κόσμος είναι αγανακτισμένος με τη συνεχή αύξηση της ανεργίας και περισσότερο οι νέοι για τους οποίους η ανεργία αγγίζει το 45%. Δεν βλέπει διέξοδο στο κυβερνών κόμμα που έχει απογοητεύσει τους ψηφοφόρους του αλλά ούτε και στη αντιπολίτευση του Λαϊκού Κόμματος το οποίο δεν κατάφερε να ανανεωθεί. Ο κόσμος κάνει ανοιχτές συνελεύσεις αλλά το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει ένας συγκεκριμένος στόχος ούτε φαίνεται να δημιουργείτε μια εναλλακτική πολιτική πρόταση την οποία θα μπορούσαν οι Ισπανοί να ψηφίσουν. Το μόνο που υπάρχει είναι μια δυναμική, μια ένταση και μία ελπίδα"
Πως μπορεί όμως αυτή η κινητοποίηση να εξελιχθεί, με πολιτικούς όρους. Δεν θα επιχειρήσουν κάποιοι να την "καπελώσουν"
"Αυτή η εξέγερση ενεργοποιεί τα αντανακλαστικά κάποιων ώστε να οδηγήσουν το κόσμο προς τα κόμματα της αριστεράς. Αλλά δεν είναι όλοι οι πολίτες που βγαίνουν στο δρόμο σε αυτή τη λογική. Αν διαβάσει κανείς το μανιφέστο του κινήματος θα διαπιστώσει ότι προχωρά πολύ πιο μακριά, όπως επίσης θα διαπιστώσει και μια ανωριμότητα (δεν μπορεί να ζητάς να σου πληρώσει το κράτος το νοίκι ως λύση στην οικονομική κρίση).
Τώρα όσο για το ποιός θα επιχειρήσει μα επωφεληθεί, αυτό που βλέπουμε είναι δύο κόμματα. Η Ενωμένη Αριστερά και όσο κι αν φαίνεται περίεργο το κυβερνών Σοσιαλιστικό Κόμμα που "ενθαρρύνει" μάλιστα τους νέους να πουν τη γνώμη τους. Ανάρτησε μάλιστα και το μανιφέστο τους στην ιστοσελίδα του.
Κάποιοι λένε ότι πίσω απο το κίνημα είναι αριστερές οργανώσεις μιας και ο ηγέτης του Democracia Real Ya ήταν παλιά μέλος της Ενωμένης Αριστεράς".
Πως μπορεί να αποτυπωθεί όλο αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες ημέρες στις περιφερειακές εκλογές της Κυριακής;
"Πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι δεν θα υπάρξουν μεγάλες αλλαγές σε σχέση με όσα έδειξαν οι δημοσκοπήσεις μιας και δεν υπάρχουν μεγάλα περιθώρια ελιγμών από τα κόμματα. Μάλλον όμως θα κερδίσει η αποχή. Όσο τώρα για το ίδιο το κίνημα της 15Μ θα πρέπει να περιμένουμε για να δούμε πως θα εξελιχθεί. Οι συγκεντρώσεις γίνονται όλο και μεγαλύτερες αν και αυτό που ελκύει τον κόσμο είναι η ελπίδα και όχι ένας συγκεκριμένος στόχος"
Οι πολίτες έχουν αγανακτίσει από την ανεργία *
Το κίνημα των νέων που βλέπουμε τις τελευταίες ημέρες στους δρόμους της Μαδρίτης και άλλων πόλεων ήταν ξαφνικό και δεν ξέρουμε μέχρι που μπορεί να φτάσει. Δεν ξέρω αν θα έχει σοβαρό πολιτικό αντίκτυπο, αλλά παλιότερα, ανάλογη κίνηση στην Καταλονία εξελίχθηκε σε πολιτικό κόμμα.
Οι πολίτες είναι αγανακτισμένοι για την ανεργία. Έτσι μετράνε την κρίση. Μπορεί η οικονομία να αναπτύσσεται σταδιακά αλλά χωρίς θέσεις εργασίας ο κόσμος δεν το καταλαβαίνει.
Η πίεση που δέχεται συχνά η Ισπανία από τις αγορές και από μερίδα του διεθνούς, με επιρροή τύπου, οφείλεται στο γεγονός ότι οι επενδυτές εξακολουθούν να φοβούνται τη μετάδοση της κρίσης από τους αδύναμους κρίκους της ευρωζώνης.
Δεν θεωρώ ότι κάποιος θέλει να κάνει κακό στην Ισπανία αλλά πολύ συχνά κάποια στοιχεία δεν ερμηνεύονται σωστά με αποτέλεσμα να βγαίνουν λανθασμένα συμπεράσματα.
Τα μέτρα λιτότητας που πήρε η ισπανική κυβέρνηση οπωσδήποτε είναι επώδυνα αλλά μεσοπρόθεσμα θα ανατρέψουν την κακή εικόνα στην αγορά εργασίας. Είναι πολύ σημαντικό να επανέλθει η δημοσιονομική πειθαρχία. Χωρίς αυτό, η κατάσταση στην αγορά εργασίας θα γίνει χειρότερη
Σε κόντρα όλων αυτών που υποστηρίζουν ότι η ανάπτυξη στην Ισπανία βρίσκεται πολύ χαμηλά θα πρέπει να τονίσουμε ότι το μεγάλο πρόβλημα της οικονομίας μας ήταν η φούσκα στην αγορά ακινήτων.
Αν υποθετικά εξαιρούσαμε τον κατασκευαστικό τομέα από το ΑΕΠ, θα διαπιστώναμε ότι η ισπανική οικονομία αναπτύσσεται με ρυθμό 2,5% όσο δηλαδή ο μέσος όρος στην Ευρώπη ή στις ΗΠΑ.
Ο τομέας των υπηρεσιών δημιούργησε τον τελευταίο χρόνο 80.000 θέσεις εργασίας, εκ των οποίων οι μισές μόνο το τελευταίο τρίμηνο.
Με αυτή τη λογική αναπτυσσόμαστε ταχύτερα από την Ιταλία, ταχύτερα και από τη Βρετανία.
Αν συνεχίσουμε έτσι εκτιμούμε ότι από το καλοκαίρι και μετά θα μπορούμε να δημιουργούμε «καθαρές» θέσεις εργασίας και να πιάσουμε για φέτος ανάπτυξη της τάξης του 1,1%. Προϋπόθεση όμως είναι να σταθεροποιήσουμε τη δημοσιονομική μας κατάσταση.
*Άρθρο του Χοσέ Κάρλος Ντίεθ, Οικονομολόγου,στελέχους της εταιρίας συμβούλων Intermoney και ειδικός σε θέματα δημοσίου χρέους
Δημοσιεύθηκε στον Ελεύθερο Τύπο 22-05-2011